Even voor allen die toch wat meer hart hebben voor het historische zeilschip van de Nederlands (Eigenlijk Friese) bodem.
Eerst even een kleine intro. Het museum is opgebouwd van een orgineel nagebouwde scheepswerf, hier wordt je dan meegenomen door de tijd. Het is een museum zoals het grote museum in Amsterdam historisch scheepvaart museum, en mag van mij onder een noemer genoemd worden.
Ik kan dan ook gelijk naar de site toe verwijzen voor alle nodige en zeer mooie info:
http://www.houtenskutsje.nl
Ook zou ik zeggen als je de gelegenheid hebt. Zeker even langs gaan. Ik zelf ga daar nog naar toe zo nu en dan. En ik moet hier toch 4 uur voor met de trein reizen.
Oude ambachten uit de scheepsbouw zoals smederij en zeilmakerij komen in speciaal ingerichte werkplaatsen aan bod. Honderden onderdelen van skutsjes en gereedschappen waarmee ze gemaakt werden, staan uitgebreid tentoon gesteld.
foto bron:
http://www.houtenskutsje.nl
Wat is hier nu zo bijzonder. Wel eigenlijk omdat het laatste houten skutsje in 1940-1945 is gesloopt en dat wij dus geen houten skutsje meer bezitten. Dat dit een stukje Historie is in Nederland moge duidelijk zijn. Dit schip de AEbelina een echte prijswinner was in haar tijd. Dit schip was zo snel dat het hierdoor op zich een legende is geworden.
foto bron:
http://www.houtenskutsje.nl
Het schip Aebelina wordt volgens oude methode gebouwd. En dus ook helemaal met de hand. Zo wordt er volgens het ambacht een volledig nieuwe skutsje gebouwd.
Ik heb hier de vrijheid gekregen om binnen een kijkje te mogen nemen en ook om even in het schip te mogen kijken, de kunsten afkijken. En ook om foto's te mogen maken. En natuurlijk ook even een aantal detail genomen om deze met onze houtsnuivers te gaan delen.
Een kijkje in de buik, een prachtig gezicht van de middenlegger. En dan ook een prachtig gezicht op alle spanten. Hier is goed te zien dat het toch echt helemaal handwerk is. Links op de foto is te zien dat er gewerkt word aan het dekdeel. De eerste planken links liggen er al op. Maar ze zijn er nog lang niet.
Het vooronder, daar is men al bezig met het ruimluik, daar zal zoals je ziet nog wel het een en ander aan werk in zitten, maar hier is dan ook goed te zien dat de dekbalken op zijn plaats zitten, dit is op de vorige foto natuurlijk niet het geval, en moet daar nog gebeuren.
Even iets dichterbij ivm de construktie voor in de boeg. Hier is geen kiel, slechts kielplanken en dan natuurlijk de boeg te zien.
En zo gaan wel door naar de onderkant ofwel binnen het toekomstige ruim. De spanten en knieen zitten al keurig op haar plaats. En dit geeft toch al wel een indrukwekkend gezicht.
Erg mooi om te zien dat een boom gewoon krom is. De zesde spant van Links is dus dan ook krom en loopt ook krom onder het dek. De knien ofwel rondhouten die hier gebruikt worden zijn van eiken, deze worden met de mal gekozen uit rond gegroeid hout. Hierdoor loopt de nerf rond en blijft dit dus zijn stevigheid behouden. Maar een zijdelingse kromming is niet erg. Dit is een op het oog gebouwd schip. Maar er is vanwege dat ze een replica moest worden wel een tekening opgemaakt. Deze wordt dan ook als leidraad gebruikt.
Eenmaal de knieen op maat gebracht. En in de juiste radius gezaagd, kan deze geseald worden, hiervoor wordt voor dit schip nog gewoon teer gebruikt. Dit is toch nog een van de meest betrouwbare methodes om het te conserveren.
De hekbalken en dus zijn we beland bij de achterzijde van het schip. Hier kreeg ik dan toch weer een mooi stukje te horen over de pluggen die gebruikt worden om de gaten van het betimmeren, (nu bouten) af te dichten.
Een stuk huidplank van eiken is nog over. Hier word met een handgatenzaag een gat geboord, die de diameter heeft aan de binnenzijde van het gat dat word geboord in het schip aan de buiten kant. Hierdoor past de plug er precies in en wordt dan met speciale lijm gezet. Waar dat de pluggen zitten is goed te zien op de hiervoor getoonde foto.
Nog even een plaatje de andere kant op. Hier is nu te zien dat vanaf de eerste bouw al bepaald is waar dat de mast exact komt te zitten. Ook moet er hier rekening gehouden worden met de verder constructie die nog in de volle bouw is om het mastgat stevigheid te geven. Om zo de 800 kilo zware mast te kunnen dragen met daarop de nodige vierkante meters zeil. (Het totale zeiloppervlak is dan 73 vierkante meter) Hier komen dus extreem grote krachten op te staan.
Een kijkje in het vooronder. Hier is boven al goed te zien dat de dekbalken gemonteerd zijn, en dat er doormiddel van lijmklemmen de knieen voor de versteviging aangebracht worden.
Het is voor mij een ervaring apart geweest daar een kijkje te mogen nemen. Dit is zeker door de vriendelijkheid van de museum medewerkers. Die de uitleg zo spontaan en makkelijk verstaanbaar brachten. Een kijkje op/in het schip is dan ook zeker de moeite waard. Maar vergeet zeker het museum wat daarboven gelegen is niet. Daar staan prachtige originele details. Die ik later nog hier zal tonen.
Natuurlijk word dit vervolgd.