Dank heren, het is even prutsen en dan begint het er toch op te lijken. Het is inderdaad allemaal Evergreen. Dat is lekker zacht en werkt lekker snel met Tamiya Extra Thin. Desondanks zitten er wel een paar lelijke woorden in meegelijmd. Al die kleine snippers hebben soms wel een eigen leven. En dan heb ik het nog niet over, de iedereen wel bekende Bermuda driehoek, als er iets uit je pincet springt .

Maar gelukkig werkte het weer mee. Met veel regen heb je wat meer excuus om met plastic te knutselen. En stukje bij beetje groeit het geheel dan:



Tot de vakwerk constructie wel zo'n beetje compleet is.



Wat volgt is het tekenen en maken van het rolroer en nu uitzoeken hoe de rasters waarop de bekleding zit eruit moeten gaan zien, plus alle andere constructie-stangetjes en -kabels die relevant zijn voor het beeld. Dat wordt wat lastiger, omdat de constructietekeningen die ik kreeg van de replicabouwers daar (nog) niet in voorzien. Dus dat wordt puzzelen aan de hand van de oude foto's. En dat zal wel weer even tijd vergen. Tot de volgende update...
Cheers.

Wow, petje af! Echt een heel gaaf project.

Dank je Marco.

Het is vooral ook een klus die geduld vraagt

Dat gezegd hebbend, is er ook weer wat te vertellen. Om de monotonie van het stangetjes snijden en plakken een beetje te breken heb ik de romp een kleurtje gegeven met Xtreme Metal Duraluminium. Duraluminium is een aluminium legering met onder andere koper. Deze legering is sterker dan zuiver aluminium. AK heeft ervoor gekozen om deze verf behoorlijk roze te maken.



Nu moet het nog gematteerd worden en ik ben van plan er een witte wash over te zetten, dus het roze zou wat minder prominent moeten worden. Ik heb begrepen dat duraluminium later vanwege de corrosiegevoeligheid een aluminium coating kreeg, waardoor het er nu niet meer roze uitziet. Daar komt overigens ook de naam Alclad vandaan (ALumunium CLAD).

Ik ben tegen een dilemma aangelopen. De ruiten van de brug/cockpit zijn niet erg mooi, zoals je op de foto kunt zien. Even verzinnen of ik daar wat aan ga knutselen.



Verder met de vleugel. De vleugeltips zijn met geperforeerde duralumunium profielen opgebouwd. Daar ben ik met de punch&die voor mee aan de slag geweest. In werkelijkheid zijn de openingen groter. Ik heb kleinere gaten gebruikt anders vervormt het kunststof teveel. Op de foto is de onderkant klaar. De bovenkant moest toen nog wat dwarsprofielen krijgen.



Bovenop de vleugel zit een frame aan de achterste drager. Daar lopen de kabels en stangen van de besturing onderdoor.



Met het toevoegen van de vleugelrand komt de contour van de vleugel weer in beeld.



Met het rolroer is de contour weer compleet.



Dat was het weer even. Tot de volgende update.
Cheers,
Jan

WOW... da's filigraan werk... mooi... heel mooi...

Tx

Een update tussendoor. Deze keer geen werk aan de vleugel (wel gedaan, maar dat gaat langzaam, dus komt in de volgende update).

Bij het overdenken van wat ik met de raampartij ga doen, werd de beslissing al snel geforceerd. Het aantal raamstijlen klopt niet. Dus los van de kwaliteit is er ook wat mis met de kwantiteit. Dus ik ga er maar zelf wat inzetten. Ik gebruik er de plastic verpakking van een tros druiven voor, zo bak van heel dun kunststof. Alleen is dat nu zo dun en helder, dat ik er ook wel wat achter moet maken, want anders kijk je zo de romp in.

Om te beginnen dan maar een vloertje voor de brug en navigatiekamer gebouwd.



Tussen de brug en de navigatiekamer staat een wandje met een schuifdeur. De schuifdeur heb ik weggelaten, want in open positie is dat nauwelijks zichtbaar in deze schaal.



Dan wat meubilair voor de brug. De stuurwielen, een trimwiel en het wiel voor het vaarroer. Die laatste viel op het laatste moment af, want het was te krap. Beter een wiel laten ontbreken dan het gangpad helemaal dicht, vond ik.
De grijze cylinder wordt de tank in de vleugelrand, die je in de uitgebrande vleugel zal kunnen zien (dit is overigens een aanname, want een foto heb ik er niet van).



Met de twee tafel/kasten in de navigatieruimte en de tijdelijke stijlen voor het plaatsen van het nieuwe "glas" wordt het dan zo:



En met de nieuwe ramen, die hier verlijmd zijn en waar sommige tijdelijke stijlen al weg zijn, krijg je dit. De definitieve stijlen maak ik als de vleugel, waar het dak van de brug aan vast zit, erop gaat. De randen zijn namelijk niet helemaal recht, dus ik zal op het moment suprème een beetje moeten kunnen smokkelen.



Dan heb ik de raampoorten van het onderste dek in de romp geboord, want die ontbreken namelijk.



Wat ook ontbreekt is het ankerkluis rechtsvoor in de romp (zie blauwe cirkel). Die heb ik erin gesneden. Het plastic was er dik genoeg. Het anker ontbreekt uiteraard ook in de kit, dus daar heb ik wat voor geknutseld. Die komt later wel een keer in beeld, want die zit er nog niet op.



En dan heb ik de romp een kleurtje gegeven. Allereerst heb ik het deel onder de waterlijn een mix van rood en hullred gegeven. Ik heb voor deze kleur gekozen, omdat dat een goed uitgangspunt is om later de aangroei te simuleren. Tijdens zijn rondvlucht is de Do-X diverse keren het strand op gezet, om de onderkant schoon te maken. De aangroei was telkens zo erg, dat het invloed had bij de start. En de start was qua gewicht een dingetje als dat op zee moest gebeuren. Zo is een deel van de lading/bagage bij de oversteek naar Zuid-Amerika per schip nagestuurd, om gewicht tijdens de start te besparen.



Overigens is er heel wat discussie over deze kleur te vinden op de fora. De een zweert bij zwart en de ander kiest voor rood. In de handleiding van de kit staat dat de onderkant antraciet van kleur was in 1930 en rood in 1931. De brand in Lissabon was 27 november 1930. Dus strikt genomen zou ik voor antraciet moeten gaan. Alleen als je naar foto's van de wereldreis kijkt, dan is de onderkant daarop te licht van kleur voor antraciet. En ik heb de hypothese dat de kleur tijdens de reis (dus ergens na Lissabon) is veranderd als niet waarschijnlijk afgedaan. Dus deze keuze is op rood gevallen. En dit is dus niet op basis van historisch bewijs. Ik heb de datum van de kleurwisseling nergens kunnen vinden.

De romp is verder ook opnieuw gespoten. De kleur van AK-duraluminium vond ik toch te roze. Nu heb ik het met mat aluminium gedaan en dat ziet er beter uit. Ik heb daar ook een beetje shading in gelaten als startpunt voor de weathering. Het aluminium was ten tijde van de brand in Lissabon al aardig verweerd.



Dat was het weer voor het moment.

De voortgang is niet groot, maar er is wel genoeg voor een update. Deze keer weer werk aan de vleugel.

Om te beginnen heb ik de vleugeltank en het plankier van de kruipweg toegevoegd. Ik realiseerde me dat die (weliswaar met moeite) zichtbaar zullen zijn. Dus een paar staven uit de drager gehaald en de tank en het plankier, met een handrail, erin gefrommeld.

Via dat plankier konden de machinisten naar de motorgondels kruipen. Met de oorspronkelijk (Siemens-)motoren die op gesloten voetstukken stonden, kon de machinist tijdens de vlucht naast de motor gaan staan en er aan sleutelen. Ik heb niet kunnen achterhalen of ze dat ook tijdens de vlucht deden met de Cummins-motoren. Daarbij zouden ze vol in de slipstream op de open vleugel staan, dus ik kan me het haast niet voorstellen.



Inmiddels had ik wat spuitwerk verricht, omdat het, als ik de rest van de constructie toevoeg, moeilijker wordt om alles te bereiken.



De open vleugelconstructie is behoorlijk lichter dan de andere complete vleugel. Het plastic van de vleugels in deze kit is behoorlijk dik. Bij controle bleek de complete vleugel zo'n 9 gram zwaarder te zijn. Er komt nog het nodige aan evergreen strips aan de open kant. Alleen dat zal niet genoeg zijn voor een redelijke balans, dus zal ik wat lood in de vleugel moeten smokkelen. Ik denk dat ik dat er in de voorrand wel redelijk onzichtbaar in kan krijgen. Maar dat is voor later.



En toen kon ik beginnen met de constructiedelen toe te voegen. Waarbij ik al een paar afgebroken/gesmolten stukken maak. De constructie had vooral net achter de meest linkse motor behoorlijk te leiden gehad van de brand. Daar zaten een paar behoorlijke gaten in de constructie.



Bij het rolroer is de tip van een actuator te zien. Die heb ik met een verbouwde bom van een F16 gesimuleerd.



Na het plakken van een heleboel stripjes kwam ik erachter dat mijn voorraad strip toch te klein was. Hieronder de onder- en bovenkant van de vleugel zoals het er nu bijligt. En nu maar wachten op de bestelling strip.





Cheers!

Machtig mooi werk...

Als ik het goed heb moesten ze toen nog manueel smeren etc, ook rond de krukstangen...

Wat ze precies moesten doen weet ik niet zeker. Dat ze onderweg bij de motoren konden en moesten is wel duidelijk. Ik vermoed echter dat ze dat bij deze Curtis motoren alleen bij lage snelheid op het water deden, zoals je op onderstaande foto kunt zien. In de blauwe cirkel zit een monteur tussen de twee motoren in de gondel. Ook bij de andere motoren staan de toegangsluiken open en zie je monteurs. Omdat je als monteur vanuit het luik vol in de luchtstroom komt te staan als je naar de motorgondel moet, lijkt me dat tijdens de vlucht wat lastig.


(Bron: https://www.nevingtonwarmuseum.com/do-x.html)

Bij de oorspronkelijke Siemens (ster-)motoren was het zeker de bedoeling tijdens de vlucht ook bij de motoren te werken. Toen stonden de motorgondels op dichte sokkels, via welke de monteurs ook tijdens de vlucht bij de motor konden, zonder het gevaar om eraf te waaien.


(bron: https://www.secretprojects.co.uk/thread ... boat.2502/)


(bron: Pinterest)

Bij de tijdgenoten de Zeppelins was dat trouwens zeker het geval. Bij de Hindenburg zat bij elke motor rondom de klok een monteur. De monteurs konden via een trappetje buitenom naar de motorgondels klimmen. In het Zeppelin-museum in Friedrichshafen hangt daar een mooie foto van. Deze foto is op de kruishoogte van circa 300 meter gemaakt.


(gefotografeerd in het Zeppelin-museum)