Mooi om te zien wat een lompe lijmklemmen jij gebruikt voor dit soort fijne aanpassingen. En wat een werk weer voor iets wat alleen jij weet Knap hoor.

De volgende stap gaat ook weer in enkele foto's iets tonen uit de Hancock-kit waar ik de hele dag aan gezaagd en geschuurd heb.



De hangardeuren van Amerikaanse CV's zijn meestal half tot volledig open, maar Trumpeter besloot toch om ze allemaal volledig af te sluiten. Ik wilde zeker voor een van de twee carriers deze poorten allemaal weghalen. Dat ging extra gemakkelijk met de cirkelzaag en de puntige frees.



Ze gedeeltelijk weghalen is ook niet voldoende, ze zijn namelijk allemaal anderhalve millimeter dik, waardoor het atoomschuilkelderdeuren zouden lijken.



Toch is de binnenkant van de poorten hetzelfde afgewerkt als de buitenkant. Ik vond de lamellen wel iets te diep uitgesneden. Het materiaal van Evergreen dat ik kocht voor de werkboten van de ABSD is beter bruikbaar, omdat hier de nadruk niet ligt op de kieren tussen de secties. Misschien gebruik ik dit spul om de poorten gedeeltelijk terug te brengen, al wil ik eerst metaal gebruiken. Ik vond de poorten van de Dragon Princeton PE, maar die zijn net iets te smal.



Op deze foto het resultaat van al het zaagwerk, ik heb op een paar na alle poorten weggehaald.



Vergelijk met dezelfde ramen uit de Essex-kit waar dit nog niet op toegepast werd.



De grote hangardeur ziet er aan de binnenkant dus gedeeltelijk afgewerkt uit, met bedieningspanelen naast de poorten, maar ook sinkmarks en uithollingen in het plastic. De poorten stoppen aan de uitholling, misschien moet ik hier aan de binnenkant ook de poorten nog verder afvlakken, want anders zie je dat ze afgesneden zijn.

Nu de Columbia uitgevaren is, kunnen de Essexen weer op stapel. Ik wou de airwing eerst wat in orde hebben zodat ik straks wat in de hangar kan zetten. In Antwerpen Modelling Event vond ik nog een setje Avengers, zo werd het een indrukwekkend rijtje.



Ik vond zelfs nog een vijftal stuks die van de Princeton waren overgeschoten. Naast deze vier clearpart is er nog een L'Arsenal resin exemplaar.





Ik ben al even bezig met overal een cockpit in te zagen. Een paar uur werk.







Nu de vleugelaanzet, want het interieur van WEM is nog onderweg.

Helaas zal de cockpit nog een tijdje achterblijven, want L'Arsenal gaf aan dat van mijn bestelling alleen de andere sets in stock waren. Er volgen dus nog enkele foto's van de andere toestellen die uitgehold en van de vleugelbasis voorzien zijn.



De Helldivers hadden een slecht uitgemeten ontwerp voor de rechtervleugel, waardoor ik daar met putty heb moeten aanvullen.





De Avengers bleven niet samenhangen.



Hier zie je het belangrijkste verschil tussen beide schepen. De Essex heeft een kortere maar bredere boeg. Ik vond dat die voorlopig beter paste dan die van de Hancock.



Die moest ik klemmen om de romp te doen aansluiten op het dek.



Bij de Essex was dit minder nodig. Hier komt er maar een enkele geschutsopstelling.



Zoals vorig jaar gemeld, moest de bodem van de lift ook nog een stukje verlegd worden. Hier wordt die terug vastgelijmd nadat er een reepje afgehaald en naar bakboord verplaatst is.



Nu konden de hangarmuren opgebouwd worden. Maar die waren bedoeld voor gesloten poorten en het bleek dat de binnenkant van de poorten niet mooi uitgelijnd was op de buitenkant. Omdat ik ze opengemaakt had, moest dit terug afgestemd worden.



Het vervelende is, dat de wanden niet per stuk ingepast kunnen worden in de hangarvloer, er zijn geen paspinnen. Je merkt alleen op het einde of alles tegen de achterwand aan komt of er voorbij zit. Ik heb die achterwand al maar eerder geplaatst zodat het geheel gedry-fit kan worden. Vreemd genoeg heb ik een strook van een millimeter uit het dek moeten halen als het in de romp van de Hancock wilde passen. Ik ben benieuwd of dat ook bij de Essex het geval gaat zijn. Ik hoop ook dat het vliegdek straks goed gaat passen, al heb ik van de wanden niets moeten afhalen.



Om de wanden gelijk te doen lopen met de romp, wordt oude afplaktape gebruikt.



Ik stelde vast, dat er een stuk wand bij was, waar een kromming in geslopen was. Om die er uit te werken, wilde ik achter de wand steunen plaatsen om ze aan te kunnen duwen.



Ook de bakboordzijde kon nu rechtgezet worden.



Elk van deze stukken moet behoorlijk met putty opgevuld worden aan de binnenzijde, al wordt er heel wat van de hangarstructuur weergegeven.



Een probleem met mijn Pontos-sets is dat er wel genoeg waterdichte deuren meegeleverd zijn, maar niet genoeg van een en dezelfde soort. Het lijkt er op of ze van een viertal types telkens acht exemplaren toegevoegd hebben. Maar er zouden er meer van dezelfde soort moeten zijn rond de scheepsromp. Mijn plan is om de deuren die ik al op Essex geplaatst heb, over te brengen naar Hancock en dan voor Essex een ander type te gebruiken. Zo zijn ze elk consequent en kun je ze alleen onderscheiden als je goed naar de deuren kijkt. Op de koop toe is het praktisch onmogelijk om te zeggen waar in de kit ze voorzien hadden om deze pe_deuren te plaatsen, want de handleiding toont overal nog de plastic versie.



Ook in dit bakje achteraan bakboord horen nog drie deuren te komen.

Holy macaroni! Van die set Avengers zou ik al gillend weggerend zijn. Indrukwekkend staalje stalen zenuwen om daarmee aan de slag te willen. Ik ben wel heel benieuwd naar deze reis en waar het naarrtoe leidt. Mijn aandacht heb je. Succes!

Welkom aan boord, JJ. Met die vliegertjes komt het wel goed, al is er ergens een vleugel van een Helldiver kwijt geraakt. Of misschien was die er nooit, ik heb geen foto's van de extra gekochte doosjes gemaakt. Misschien een gelegenheid om er eentje te laten crashen, daar waren ze nogal goed in.



Ook bij de Essex heb ik de lift verplaatst. Daar is het plan wel om de liftvloer gelijk aan het vliegdek te laten, maar ik heb een paar hangarpoorten open gelaten om hier toch nog iets van terug te zien.



Ook hier is de voorste hangardeur weer wijdopen gezet. Omdat de deuropening schuin is, moest dus ook weer de roldeur binnenin grotendeels weggeschraapt worden. Ik had te laat door dat Trumpeter de stukken voor de rollen boven de poorten links en rechts waarschijnlijk omgewisseld heeft in de handleiding, want ik heb ze telkens iets moeten aanpassen om met de poorten overeen te doen komen.



Hier zie je het effect van 1mm hangardek wegzagen bij Hancock terug in de afstand van het eiland tot alles wat op het dek gemonteerd is. Hopelijk breng dit verschil me later niet in de problemen.



Toch komt ook bij Essex de muur mooi uit op de achterwand.



Deze lijmvlekken zijn met opzet aangebracht.



De reden daarvoor zie je hier. Dit soort sinkmarks vallen nauwelijks op in vooraanzicht, maar na het schilderen blijven ze het zijaanzicht verstoren.



Hier zijn de lijmvlekken al geschuurd. De oneffenheid zou weg moeten zijn na beschildering.



Het hangardek is wel iets te dik uitgevoerd, je krijgt dus een naad tussen de romp en de wanden als die dikker zijn dan de romp zelf.



Nog eens de vergelijking tussen de twee types als je het dek toevoegt.



De twee splintershields voor de vuurleiding komen onder het dek uit omdat dit iets korte is bij de Long Hull carrier Hancock.



Hier kan je zien welke poorten ik dicht gelaten heb bij de Essex. Ik moet nog wel beslissen of ik nu halfopen poorten toevoeg, want die ging ik uit dunnere plaat snijden.

De kieren van de verplaatste lift en van de overgang tussen twee dekdelen zijn geplamuurd en het patroon van vloerplaten opnieuw gegraveerd.



Er blijft nog een grote kier over onder de stuurboordhangarmuur. Die maak ik dicht met een Evergreenstrip.



Dit was ook nodig bij de twee schepen.



De kier aan de buitenkant wordt met een hele hoop Tamiya plamuur dichtgesmeerd.



De nodige versterkingen voor de vliegtuigen zijn voor een deel aangekomen, de cockpits hadden 2 sets moeten zijn, maar ze moesten er een bijbestellen. Hopelijk lukt ze dat nog.



Deze lange naad is mooi gladgeschuurd, want hier komt het opvallendste camouflagewerk.



Bij de long hull romp zaten de eerste hangarpoorten te veel naar buiten. Maar ik kon ze niet naar binnen duwen zonder extreme vervorming.



In mijn grote referentieboek bleek dit deel foutief gekopieerd van een short hull poort, die het spiegelbeeld van de bakboord zijde is. Maar in plaats van de schuin oplopende poort zijn er hier drie kleinere rechte poortjes. Die zijn op foto's van Hancock terug te vinden. Ik had geen plan dat toonde waar deze poortjes moesten zitten, dus heb ik gezaagd waar de plaat plooide.



Hier is de positie gecorrigeerd, zodat ik de gun sponson links op de foto kon monteren.



De botenkranen zijn volledig te vervangen door PE, maar de onderdelen worden niet in de handleiding van Pontos benoemd.

De volgende foto's tonen de opbouw van de achtersteven, die bij Pontos volledig door PE vervangen wordt.

















Een dry-fit ziet er goed uit, hier moeten de paravanes nog onder.

Op zich lijkt het plastic redelijk te kloppen ten opzichte van het PE, maar met allerhande sinkholes en veel minder detaillering.
Dit wordt weer een mooi model

Het klopt wel redelijk, maar er moet toch altijd heel wat gevijld worden aan grotere stukken plastic eer ze helemaal keurig recht zijn.



De achtersteven van Essex is ook iets anders gebouwd, met een asymmetrische geschutsopstelling en vuurleiding. Essex heeft ook aan stuurboord enkele posities die bij Hancock afwezig zijn, wat ook op foto's te checken is. Toch zijn de locator holes bij beide kits identiek, en wordt er geen melding meer gedaan van wat je met die vier open gaten moet doen. Ze zijn dan maar dichtgeplamuurd.





De ondersteuning van het vliegdek achteraan wordt voorzien.



Alle walkways naast het vliegdek worden vervangen, dus het plastic wordt er af gezaagd en de dekrand geschuurd. Die was ook niet erg glad afgewerkt, alsof hier en daar antislip zat.



De tweede achtersteven in PE voor de Essex staat hier klaar.







Dezelfde stappen als voor Hancock. Het verschil zit in de aanhechting van twee kleine galerijen op de hoeken onder het vliegdek. Er is zelfs wat extra variatie mogelijk voor wie de Hornet wil bouwen.



Aan de voorkant van het dek van de Hancock moet eerst een staketsel gebouwd worden. Om dit te plaatsen wordt een enorme messingplaat gekleefd. Ik heb een stommiteit begaan en heb het dek voor de Essex genomen. Daarom moet je in de volgende stappen de bedenking maken dat de plaat er uiteindelijk terug afgehaald moest worden, iets dat gelukkig relatief makkelijk gelopen is buiten het feit dat de helft van de intussen voorziene lengteribben terug van de plaat sprong.



Het staketsel wordt eerst op een tegeltje rechtgezet.



Dan is het met knijpers op de juiste positie geklemd en vastgelijmd.



Verschillende series van geperforeerde latjes worden dan toegevoegd, hoewel deze alleen nog via een spiegel zichtbaar zullen kunnen gemaakt worden, of het schip behoorlijk slagzij zou moeten maken. Nu zijn er wel foto's van Essexen die dat doen, zoals die van de Franklin.



Op deze foto zie je plots dat het dek wel aansluit aan de plaat, hier zitten dus enkele uren reparatiewerk tussen om de helft van die latjes terug te kleven. Ik heb er langs gestreken met een scalpel om te testen of ze allemaal echt wel vast zitten.





Er komen een paar onderdoorgangen aan dit geheel. De twee langsdoorgangen kunnen nog met de Bug geplooid worden.



De dwarsgang heeft echter een te grote lengte. Een tool is hierbij nodig omdat de spijlen hier het zwakste punt zijn en niet de plooirand die er nog onder zit.



Het mooie aan zo'n plooitoestel is dat je soms net nog stukjes twee keer kan plooien.





Hier was het stuk bijna af. Alleen de pilaren moesten nog versterkt worden. Ondertussen staat de tweede constructie al klaar voor de latjes.



De bedoeling is dat het geheel zo aansluit op het hangardek.

Ook de Essex kreeg nu zijn voorste vliegdekondersteuning. Nu zie je duidelijk het verschil in oppervlakte.



Hier moeten wel vijf rijen geperforeerde latjes afgewerkt worden. Merk op dat er hier alleen een stuurboord-onderdoorgang voorzien wordt.



De dwarsverbinding is anders gebouwd, met op de hoeken van het vliegdek een stukje loopgang, maar daartussen lijkt het alleen een kruipgangetje. Het eerste stuk is de bakboordgang, die een stukje om de hoek gaat. Ik was eerst wat sceptisch, want het leek of dit stuk niet geplooid zou kunnen worden.



Maar mijn vrees was ongegrond, er was toch een snijlijn geëtst.



De drie stukken werden dan aan de dekrand gekleefd. Dit past wel beter dan bij Hancock, waar de reling van de langsgangen tegen de deksteunen aan drukt.





Ik had bij beide schepen al een stuk toegevoegd, dat volgens het boek hier niet hoorde. De hangarkatapult, die al bij de Yorktown-klasse uitgetest was, is ook bij een zestal Essexen geïnstalleerd. Dat waren echter andere exemplaren. Bij beide modellen moet het er dus weer af, zoals ik ook op foto's kon vaststellen.





Ik had ook te snel bepaalde kitonderdelen vastgelijmd die me de grof leken, even later vond ik in de handleiding van Pontos dat ze vervangen moesten worden.



Ook de volledige dekrand wordt overgekleefd met PE, omdat Trumpeter er nergens de doorgangen en brandblusstations in heeft aangebracht. Maar op de handleiding van Pontos zit deze strook over een onbewerkt stuk plastic gekleefd, waardoor de deurtjes in het PE nog steeds dicht zitten. Ik besloot om openingen te boren waar deze deurtjes zitten.



Daarna heb ik de boorgaten nog wat uitgefreesd.



Maar van het uiteindelijke resultaat ben ik nog niet zo tevreden, want er zal nog meer materiaal weggehaald moeten worden.







Nu besteden we even aandacht aan het plafond van de hangar. Daar was geen detail voorzien, alleen een plat plafond met wat pin ejector marks en op elk onderdeel van het vliegdek de merknaam. Ik haalde dat al maar weg uit principe. Misschien kon ik later deze lettertjes nog wel eens gebruiken (niet voor in de soep!).



De gecreëerde liftopening werd recht afgewerkt met het gescratchte PE-onderdeel voor de lift.



Dit deed me bedenken dat er in het andere model in de hangarvloer een gelijkaardig gat gemaakt moest worden, ik haalde het paneel er dus terug uit en zaagde de vloer er uit.









Op dat punt kon het teruggeplaatst worden.



Er was nog wel een probleem, ik had de paneellijnen van de hangarvloer gevolgd om te snijden, maar Pontos had zijn eigen liftopeningmaten bepaald. Er moest nog een stukje terug aan.



Nog iets dat bij de Hancock niet correct was, de afstand van het vliegdek tot het plafond van de hangar. Dit is meer dan de ongeveer 1 meter die de plasticdikte oplevert. Ik vond een doorsnede op een plan, de afstand moest zes millimeter worden. Ik sneed dus een lat voor van vier millimeter Evergreen. Ik had ook vier blokjes geplaatst om de lat te steunen.



Maar ik had een verkeerd idee van hoe de binnenkant van de lift geconstrueerd was, ik dacht dat de ronde hoekjes naar beneden volgden. Ik had dus eerst deze foute constructie gemaakt.



Maar de wanden bleken recht te zijn, met veel details ingebouwd. Hoe kon ik dit best namaken?


(foto Navsource: https://www.navsource.org/archives/02/09.htm )

Er waren veel stangen en buizen, dus voegde ik die toe in metaaldraad.





Ik ging in de referentiefoto's op zoek naar alle vier de aanzichten van de achterste lift. Bij Boxer vond ik ook de voorzijde, daar zat het aandrijfsysteem voor de veiligheidsreling. Een deel van de structuur kon ik met reling van WEM namaken.


(foto Navsource: https://www.navsource.org/archives/02idx.htm )

Het was even wat monnikenwerk, maar er is nu inkijk voorzien. Ik moet alleen de geleiding van de lift naar het hangardek nog voorzien.