Terug van weggeweest
… voor deze kit moest ik wel even sparen. Na een aantal 1/12 modellen van Italeri heb ik de smaak te pakken voor deze klassiekers, maar het aanbod in deze maat van de klassiekere modellen is dunnetjes. Ook wilde ik al een tijdje een Model Factory Hiro bouwen, maar die zijn aan de prijs. En het werken met metaal, resin e.d. is ook wel wat anders …
Op mijn wishlist stond al een tijdje een Ferrari (eigenlijk Lancia-Ferrari) D50, en daar de Aerodynamico of Streamliner versie van. En laat die nou door MFH in het assortiment zijn opgenomen. Volgens mij de enige in deze schaal. In 1956 tijdens de French GP door Alfonso de Portago gereden (de T-car had ook nog achterspatborden) met nr. 16.
Het oorspronkelijke, en voor die tijd zéér vooruitstrevende ontwerp uit 1954 is van Scuderia Lancia’s Vittorio Jano. De auto week in veel opzichten af van de toen gebruikelijke F1-auto’s. De compacte V8 (2488cc, 260 PK) is onderdeel van het frame, had een laag zwaartepunt en was schuin ingebouwd, waardoor de aandrijfas naast de bestuurder naar achter kon lopen, waardoor de auto verlaagd kon worden. Benzine- en olietanks zaten onder de kenmerkende beplating tussen de voor- en achterwielen aan de zijkanten voor een betere gewichtsverdeling.
Helaas moest Scuderia Lancia de 6 geproduceerde D50’s in 1955 verkopen aan Scuderia Ferrari. Fangio werd in ‘56 wereldkampioen met deze auto. Ferrari heeft gedurende ‘56 wel aanpassingen aan het ontwerp doorgevoerd, zo verhuiste de benzinetank weer naar achter de achteras.
De D50 heeft 14 Grand Prix’s gereden, en daarvan 5 gewonnen. In 1957 was deze auto als de Ferrari 801 kansloos tegen de nieuwe Maserati 250F’s.
Van de 6 auto’s zijn er nog 2 over, staan in Italiaanse museums (niet de Streamliner) en zijn samengesteld uit verschillende onderdelen van de 6 auto’s.
Een nieuwe bouw begint voor mij met een poets- en opruimbeurt van de man’s cave
en het ‘uitpakken’ van het kadootje:
Dit gaat wat anders worden dan een puur-plastic bouw, ik ben heel benieuwd!