We zijn zowaar aangekomen bij de laatste update van de Concorde! Met dank aan deze leuke groepsbouw heb ik de motivatie gevonden om dit model uit een verhuisdoos te vissen en af te maken, al heeft dit bouwverslag ook nog weer eens ruim een jaar geduurd.

De motorgondels zijn kaalgeschuurd en voorzien van wat extra detail in de vorm van klinknagels en wat opstaande randjes m.b.v. Evergreen strip. Deze randjes zijn op het echte toestel ook terug te zien en het geeft de 'hot sections' wat meer diepte. Ik heb het niet erg goed op de foto gezet. Na het opnieuw afwerken en detailleren heb ik ze voor de tweede keer in de Alclad gezet.
Het monteren kostte nog wel wat passen en bijwerken. Tussen de vleugel en de inlaten hoort een heel smalle ruimte te zitten. Deze moest natuurlijk wel aan beide kanten gelijk zijn, anders lijkt het gewoon een lelijke kier. Met wat interne versteviging van stukjes plastic en met hulp van lijmklemmen gingen ze er daarna netjes op.


Op de plekken waar geen spleet hoort te zitten heb ik een en ander opgevuld met houtlijm, en toen dat droog was een likje verf.


Dan het landingsgestel. In de staart van de Concorde zit een vierde wielpoot(je):


Het is niet ongebruikelijk dat airliners de een of andere vorm van bescherming op deze plek hebben zitten om de schade bij 'tail strikes' te beperken. Vooral bij de wat langere toestellen zie je dit terug, omdat een langere romp de kans op een staartbotsing vergroot. Zo hebben de langere types van de Boeing 737 (-400, -800, -900) een vrij forse staartbumper waar deze op de kortere modellen ontbreekt.
Kennelijk werd de kans op tail strikes bij de Concorde zo groot geacht dat ze er een volwaardig deel van het intrekbare landingsgestel van hebben gemaakt, en dat is wel uniek!
Helaas is het onderdeeltje dat Revell meelevert wel een erg simpele weergave van het dubbele wiel dat het hoort te zijn. Dit lijkt meer een tonnetje.


Met behulp van een fijn CMK-zaagje en een vijltje was het verrassend eenvoudig om het tonnetje om te toveren in iets dat meer lijkt wat het moet zijn:


De binnenkant van de wieldeuren heb ik voorzien van wat paneellijnen en klinknageltjes. De wielbakken hebben van binnen een nogal merkwaardig beige kleurtje. Ik denk dat dit aluminium is waar een dikke laag anti-corrosieve pasta overheen is gesmeerd zoals je vaker ziet in de wielbakken van airliners. Ik heb het geprobeerd na te maken door een huidskleurige wash over aluminium te smeren.


Bij het monteren van het landingsgestel zag ik tot mijn schrik dat het neuswiel twee millimeter boven de grond zweefde. Had ik dan toch de neus moeten verzwaren? Ik zag al helemaal voor me hoe ik één van de cockpitraampjes zou moeten openmaken om er ijzerdraad en houtlijm doorheen te moeten peuren maar dat was gelukkig niet nodig. Door de bogies van het hoofdlandingsgestel iets bij te buigen en het model op de juiste plekken te verzwaren bij het drogen staan alle wielen nu netjes op de grond (op de staartwieltjes na, natuurlijk!)




De decals van F-DCAL lieten zich mooi aanbrengen, maar het was een flinke uitdaging om de donkerblauwe sierband ook echt in een rechte lijn aan te brengen. Ik wilde voorkomen dat je golven zou zien als je het model langs de neus bekijkt, juist omdat dat voor de Concorde zo'n mooi sierlijk aanzicht is. Omdat ik dit al aan zag komen, had ik de decals van tevoren een extra laagje bescherming gegeven met Microscale Liquid Decal Film. Ik kon nu alle tijd nemen om ze te verschuiven zonder dat ze scheurden.

Ik heb lang zitten twijfelen over welk registratienummer ik de Concorde zou meegeven. Ik kon kiezen uit het volgende:

F-WTSA: het eerste Franse pre-productie testmodel. Dit toestel was aan één kant voorzien van dit klassieke Air France-schema, en aan de andere zijde van de oude British Airways livery. Ik heb geen bewijs kunnen vinden dat dit exemplaar ooit aan beide kanten de Air France-kleuren heeft gehad.

F-WTSB: de tweede Franse pre-productie Concorde. Hier heb ik de beste foto's van kunnen vinden, dus deze is het geworden.

F-WTSC: dit was het toestel dat onder de nieuwe registratie F-BTSC betrokken was bij de ramp in Gonesse nabij Parijs. Deze bouwde ik liever niet.

F-WTSD: het liefst had ik deze gebouwd, omdat ik onder de echte door heb gelopen op Le Bourget Airport. Volgens F-DCAL was dit een van de toestellen die in deze livery werd afgeleverd, maar ik heb geen enkel fotografisch bewijs hiervan kunnen vinden.














En de drie toestellen die ik voor deze groepsbouw heb gebouwd op een rijtje:


Ik vond het heel erg leuk om mee te doen met deze groepsbouw, bedankt voor de gezelligheid! Ik denk dat dit de laatste was, aangezien de meeste deelnemers hun projecten volgens mij wel aan het afronden zijn. Het lijkt mij leuk om een vervolg op te zetten waarbij een ander land centraal staat. Wat te denken van de vele obscure vliegtuigen die Tsjechië heeft voortgebracht? Of Italië? Turkije? Roemenië? Canada..?

Een mooi resultaat heb je bereikt, gaaf ook om hem naast zijn kleinere collega's te zien staan.

Wat dacht je van Oekraïne, actueel en er zijn een aantal hele interessante onderwerpen, denk aan Bayraktar, F-16 en een MiG-29 met HARM's of een storm-shadow dragende SU-24.


D.J.

Mooi resultaat zeg!
Was erg leuk deze te volgen!

Fraai resultaat hoor. Gefeliciteerd!
Ik vind je foto's ook erg mooi. Compliment.

Groet!
Jan

Dank voor jullie reacties!! Het geheim van de foto's: een gedemonteerd matzwart kastdeurtje uit de badkamer



Goeie!! Ik heb nog wel een aantal Antonovs liggen die graag gebouwd willen worden. Zal ik een topic openen om interesse te peilen?

Wat een juweel van een toestel is het toch. En groot ook!
Ik vind dat je ´m heel mooi strak gebouwd hebt, wat bij verkeersvliegtuigen natuurlijk heel belangrijk is. En ik vind de verbrande metaalkleur van de uitlaten heel goed getroffen.
Prachtig eindresultaat, en mooie waardige afsluiting van deze groepsbouw.

Wat een mooi eind resultaat zeg. Wat is het toch een sierlijke vogel.

Deze foto vind ik echt heel mooi, net alsof de Concorde uit een pikdonkere airterminal komt rijden richting vliegveld.


Cheerz
Barry

Heel erg mooi geworden! Ik vind met name de uitlaten zeer goed gelukt. Klasse! De overzichtsfoto met de drie toestellen vind ik ook erg leuk. Een mooi stukje Franse historie zo.


Ik ben zeker ook voor! Van Antonov heb ik de An-12, An-74TK-300D, An-140 en An-148 reeds gebouwd, maar ik heb net even gekeken en ik heb nog een An-2, An-8, An-12, An-22, An-24, An-28, An-30, An-38, An-72, An-124 en An-225 op de plank liggen, dus uhm tja, een Oekraïnse groepsbouw kan mij helpen de plank wat leger te krijgen

Bijzonder mooi eindresultaat, warmt een mooi model van dit iconische vliegtuig heb je gemaakt.

Dat kadtdeurtje deed de truuk erg goed mooie eindfoto's. Ook leuk naast die andere modellen, dat je ziet hoe groot deze dame is.

Grtz Arjan

Dank voor jullie reacties!




Het grappige is dat het dus eigenlijk helemaal niet zo'n enorm toestel was, hij is met name langgerekt. De Airbus A318 in het midden van het rijtje vervoert in volledige sardineblik-configuratie 132 passagiers. De Concorde hield het op maximaal 120, maar in de praktijk eerder 100. De kleurige ATR-42 achteraan zit op een capaciteit van 50.
Nu bouw ik vanwege de grootte van mijn vitrinekast vrijwel alleen kleinere verkeersvliegtuigen, maar ik heb hier iets liggen dat een Boeing 787 Dreamliner moet worden (maximaal 359 passagiers maar in de praktijk meestal 242)