We zijn inmiddels een paar maandjes verder en ondanks dat ik toch redelijk veel modelbouw tijd aan tankjes heb besteed heeft deze drakenjager ook stil gestaan.
Voor de rest van de verwering ben ik aan de slag gegaan met olieverf en verschillende Enamel washes van MiG die ik hier heb liggen.
Bij het verweren heb ik niet echt een strak stappenplan of iets dergelijke, het is meer houtje touwtje gewoon wat smurrie er tegen aan flikkeren totdat het ergens op lijkt, de helft van de tijd lijkt het dan ook nergens op maar dat hoort erbij. Het mooie van olieverf is wel dat mocht het wel helemaal in de soep lopen dan kan je het vrijwel altijd weer verwijderen met wat wasbenzine (hangt wel een beetje van je ondergrond af)
Daarna wat nog losse onderdelen onderhanden genomen zoals de uitlaten.
Dit vliegtuig had uitlaten die simpelweg bestonden uit 1 grote pijp per motor, deze heb ik gespoten met MRP Burnt Iron gevolgd door wat olieverf
Remleidingen gemaakt van 0,2 mm lood draad en wat stukjes messing buis (hier nog niet aangesloten) Daarna het landingsgestel gespoten met Mr. Color Super Chrome Silver 2 en de banden met net niet zwart (iets van MRP, NATO black of zo)
Daarna de uitlaten en de motor kappen vast gezet en zijn pootjes in de wielbakken geschoven, kudos aan Hasegawa voor het laatste, dit ging eigenlijk vlekkeloos en het geheel is verrassend stevig.
Met de uitlaten op zijn plek kon ik de uitlaat sporen gaan aanbrengen. Ik deed dit altijd met olieverf maar ik zag op Facebook iemand die daarvoor acryl inkt door de airbrush gebruikte, het voordeel daar van is dat als het fout gaat je het zo kan weg poetsen met wat water en aangezien al mijn verwering en verf niet oplost in water bied dat meer dan genoeg ruimte om rond te prutsen.
Ik ben er wel positief over, de inkt is dusdanig dun dat je het rustig kan opbouwen en vervagen en je kan het inderdaad super makkelijk weg poetsen met water, ik heb hier carbon black en transparent raw umber van Liquitex gebruikt, enig nadeel is wel dat het glimmend opdroogt maar dat is dan wel weer te fixen met wat GX113.
Als laatste nog de 37 mm blaffer met een likje Mr. Color Iron terug op zijn plaats gezet
En een antenne draadje gespannen
En toen was ie gewoon klaar!
Duurt even
Maar goed beter laat als niet dus bij deze de eindfoto's
Voor foto's met meer pixels klik
hier
_________________
Er is altijd een worst-kaas scenario.
Chemici doen echte scheikunde, chemisch technologen doen echt iets nuttigs.
Huidige actieve projecten:KV-1 met scratchprint interior