Telefoon
Afgelopen week werd ik onverwacht door mijn behandelende psychiater opgebeld. Hij was een beetje ongerust geworden over mijn gemoedstoestand, en vroeg zich af of ik nog wel lekker in mijn vel zat. Doordat ik normaal gesproken eigenlijk geen tot vrij weinig contact onderhoud met de buitenwereld verraste mij zoveel belangstelling voor mijn bescheiden persoontje eigenlijk wel. Laat staan dat ik in real life niet uit mijn woorden kom, via de telefoon ben ik helemaal een ramp.
De psych wou het dus even hebben over het lijstje dat ik voor hem moest opschrijven. Dit behoeft naar jullie toe dus enige uitleg. Zoals jullie weten ben ik al behoorlijke tijd onder psychische behandeling wegens de problemen die ik ondervind met een fatsoenlijke integratie in onze huidige maatschappij onder meer door toedoen door mijn modelbouwfascinatie of in iets simpelere bewoording, modelbouwverslaving. In ieder geval, mijn denk en leefwereld bestaat te veel uit modelbouw, en veel te weinig uit grote mensen dingen, ondanks mijn zevenendertig levensjaren, ondanks dat er hier twee koters rondrennen, ondanks dat ik gewoon een veertig uur in de week baan bij een goede werkgever heb, ondanks dat er een hypotheek moet worden afgelost. Ondanks, ja ondanks.
Maarja, bij mijn laatste consult dat ik bij hem had afgelopen week had de psych dus een opdracht voor mij. Nu ligt mijn bezoekfrequentie ongeveer op een keer per maand, dat valt na te rekenen uit het feit dat ik op zijn verzoek ook maandelijks een kort verslagje maak van het besproken onderwerp (wat ik dan vervolgens tegen de gemaakte afspraak in publiceer op modelbrouwers, maar dat volledig terzijde) Dit keer was het dus een vrij kleine opdracht, maar blijkbaar was de uitkomst ervan voor hem toch wel behoorlijk schokkend en dus een reden om naar de telefoon te grijpen en even een belletje richting Bert te plegen.
Natuurlijk is met mij alles in orde. Heb netjes goedendag gezegd tegen de buurman toen ik op weg ging naar het werk. Ben niet zoals eerst een half uur voor, of juist na de pauze in de kantine van het werk gaan zitten, nee, gewoon samen met de collega’s en hun voetbalsores de boterhammen opgepeuzeld. Weer naar huis gefietst door het dorpscentrum, alwaar zich dus allemaal mensen bevonden, en niet de korte weg door het bos waar je doordeweeks niemand tegenkomt. Heb netjes met gevaar voor eigen leven (je zult maar eens iemand tegenkomen) de vuilniscontainer aan straat gezet. En als klap op de vuurpijl heb ik mijn vrouw aangekeken en gevraagd hoe haar dag was. Dat laatste was wel een beetje vreemd, ze keek me aan alsof ik er anders uitzag, alsof ze mij al een tijdje niet meer gezien had….vreemd.
De wereld draait door, en terwijl de wereld zo draait besteed ik mijn tijd het liefste aan de modelbouwhobby. Dat ik vrij weinig bouw wil niet zeggen dat ik geen modelbouwer ben. Het is gewoon een kwestie van veel na te denken over hoe iets te bouwen. Dit kan zowel liggend en slapend op bed zijn, bij het ontbijt, op weg naar het werk, tijdens het werk, weer op weg terug naar huis, bij het avondeten, tijdens het proberen te modelbouwen, onder het douchen en daarna weer slapen te gaan. Er valt gewoon zoveel te denken over modelbouwen dat je aan het actief deelnemen aan de hobby bijna niet meer toekomt. Neemt niet weg dat ik gewoon een modelbouwer ben. Natuurlijk ook een beetje van het menselijk ras, maar bovenal toch modelbouwer.
Terug naar wat ik eigenlijk met jullie wilde delen. Ik kreeg dus een telefoontje van een verontruste psychiater. Mijn psychiater. Het lijstje dat ik geschreven had riep bij hem enkele vraagtekens op, om er iets dieper op in te gaan, het verontrustte hem. Hij besloot dus om mij op te bellen en het mij op de man af te vragen, zonder omwegen, zonder ellenlange analyses rechtstreeks vanuit de boeken. Recht uit het hart, en zonder om de hete brei heen te draaien. Take it as a man, otherwise leave it. Ja, om goed geholpen te kunnen worden dienen de problemen dus goed en daadkrachtig aangepakt te worden.
Hier dus mijn lijstje dat mijn psych helemaal in de stress deed schieten:
Dingen die ik kan missen in mijn leven.
1. De auto 2. De televisie 3. De woonkamer en keuken 4. Wonen in een agglomeratie met meer dan 100 inwoners 5. De verplichte bezoeken aan de psych
Dingen die ik noodzakelijk acht in mijn leven:
1. Plastic 2. Lijm 3. Verf 4. Het bed op mijn hobbykamer 5. Muziek
Bert.
PS De aanleiding van het belletje: De psych was dus bang dat ik mijn modelbouwrevalidatieproces bij een andere psych voort zou zetten………. Ben ik blij dat het niet aan mijn geestelijke toestand lag maar slechts aan punt vijf van de dingen die ik kan missen in mijn leven!
|