Tussen alle bedrijven door heb ik toch nog wat tijd gevonden om een update te plaatsen. Omdat de school weer bijna begint (en ik nog een kleine 3 jaar natuurkunde in de vakantie in moet halen voor de opleiding
), heb ik sowieso niet veel tijd voor de hobby gehad.
Allereerst nog wat detailfoto's van het raketje, met de stabilisatievinnen en kleine besturingsonderdelen. In totaal komen er drie sets vinnen op, de booster heeft er ook nog 4.
Deze kleine onderdeeltjes hebben me nog wat ergernis bezorgd, de raketsprue was toch niet zo strak gegoten als de rest van de kit. Met als gevolg heel veel schrapen met het mesje, en vooral niet zorgen dat de boel doorbreekt, want repareren wordt dan al heel snel een drama...
Volgens mij lijken me dit de koppelingen tussen de twee trappen van de raket, en op de een of andere manier (explosieve bouten wellicht?), valt de booster zodra de tank leeg is van de raket af.
En wat dit is weet ik al helemaal niet..
Wat dit is weet ik wel; de booster. Deze geeft de raket zijn (de naam zegt het al) beginboost, om zo zo snel mogelijk de lucht in te komen. Omdat de lege booster, die overigens vrij snel leeg is, in de lucht ook maar dood gewicht is, wordt deze afgeworpen, waarna de tweede trap ontsteekt.
Trumpeter heeft de besturing van de achterste vinnen wel weer erg mooi nagemaakt.
Maar wat ze niet zo mooi nagemaakt hebben is de bevestiging van de booster en de rest van de raket. Dit zijn vier miniscule plastic pootjes, waarvan iedereen wel bij kan bedenken dat dit natuurlijk niet heel erg stevig (lees: waardeloos) is. Daarom heb ik er vier ijzerdraden doorheen gestoken, die de twee delen een stuk beter bij elkaar houden. Erg netjes is het nu wel nog niet, later komt hier nog een lading plamuur overheen.
En toen weer even terug naar de truck; het zwarte basiskleurtje was opgedroogd, dus was het tijd voor de spatborden af te plakken. Een heidens klusje, maar onvermijdelijk, omdat het samenbouwen na het verven net zo vervelend is.
Maar toen de gele tape-origami er eenmaal weer af was, was ik aangenaam verrast; zo goed als geen verflekken!
Wel een hele bult oud papier natuurlijk.
En omdat ik de cabine wel apart houd met het verven, plus alle andere onderdelen die nog zandgeel worden, was het voor het chassis al tijd voor verweren! Maar eerst was het motorblok nog aan de beurt. Eerst zijn alle details nog geschilderd. Omdat vrijwel iedere ZiL die met de motorkap omhoog op internet staat een andere zwart/aluminiumverdeling op het blok heeft zitten, heb ik maar wat artistieke vrijheid gebruikt.
En daarna begon het viesmaken! Ik heb eerst alles gedrybrushed met aluminium, waarna alle aluminium delen een grijze wash kregen, om zo "geroest" (officieel geoxideerd geheten, want aluminium roest uiteraard niet zoals ijzer doet" aluminium te maken. Toen was het tijd voor olievlekken/olielopers op het blok, roest op de uitlaat, stof (dmv. pigmenten), en als laatste nog een oliebehandeling om zo verse olie te maken. Ik ben zelf best tevreden over het blokje, het ziet er nu echt uit als een tot op de draad versleten blok.
Het chassis was even experimenteren, maar nu heb ik een methode die een voor mijn doen best redelijk resultaat geeft. Eerst de chips, dan met olieverf roestlopers/plekken, dan de pigmenten (combinatie van droog en verdund met terpentine), en na de pigmenten de olieplekken. En als dit droog is, komt er denk ik nog een laag pigmenten overheen, omdat Irak nu eenmaal toch erg veel zand is.
Dit proces vreet wel nogal wat tijd, dus hier ben ik nog wel even zoet mee...