Nadat we op maandag wegreden van Duxford zijn we in de buurt wat gaan eten, en gingen we daarna naar ons verblijf.
Dit verblijf was geboekt toen we in België zaten voor de Plastic & steel beurs, en de enige eis die we eigenlijk hadden was dat we in de buurt van het museum zaten.
De keuze viel op het Shelford Lodge in het zuiden van Cambridge, op zo'n 15 minuten rijden naar het museum.
Intussen was het natuurlijk al donker en de straatverlichting is in Engeland toch minder aanwezig dan hier in Nederland. Via Google even een foto van ons verblijf opgezocht:
Jullie kunnen je waarschijnlijk wel voorstellen dat deze lokatie niet heel makkelijk te vinden was in het donker.
Het hotel was laten we zeggen..
Maar we waren het met elkaar eens dat we toch wat meer luxe gewend waren.
Wel hebben we een paar mooie voorbeelden van creatief leiding gebruik mogen aanschouwen.
Oh well, het was maar voor 1 nachtje, dus dat was niet zo'n probleem.
Dinsdag 14 November: Tipping Tornado's & Guided weaponsNa een simpel ontbijtje zijn we rustig aan weer terug gegaan naar het museum, en zoals in de vorige post aangegeven waren deze ronde de AirSpace zaal en Hangar 5 aan de beurt.
Voor dat we de AirSpace zaal binnen gingen zagen we wat leuks buiten staan.
Blenheim Mk.I en daar achter 2 Hurri's en een Spit.
We zagen op een gegeven moment iemand naar de 2-zits Hurri (L-XP) gaan en het leek er op dat deze persoon een pre-flight check aan het doen was. We hadden de hoop om vandaag nog wat te zien vliegen, maar helaas ging het weer te ver achteruit om te vliegen..
We zijn nog even bij de toestellen blijven staan, maar zijn uiteindelijk naar binnen gelopen.
AirSpaceIn de entree lag één van de DB601N's van de Bf110 waarin Rudolf Hess naar Engeland is gevlogen.
En bij deze motor lag heel toevallig ook de achterromp van deze zelfde Bf110:
Een stukje verder konden we rechts een grote hangaar in waar de Handley Page Victor B.1A (K.2P) XH648 stond, die we een aantal jaren daarvoor nog in de restairatiehangaar hebben zien staan.
Toen we deze hangaar uitliepen zijn we naar rechts gegaan en kwamen we in de grote zaal uit.
Rechtdoor stonden een aantal vliegtuigmotoren opgesteld:
Napier Lion
V.l.n.r. Bristol Taurus, Bristol Jupiter, en een voor mij onbekende helikoptermotor...
Ik heb gezocht, maar ik heb niet kunnen vinden wat de rechter motor voor type is. Het is een 14-cilinder stermotor, maar als ik dat ga
Googlen kom ik van alles tegen, behalve info waar ik wat aan heb...
Armstrong Siddeley Double Mamba
Fairey Swordfish Mk.III
Short Sunderland Mk.V
Westland Lysander Mk.IIIA
Avro Canada CF-100 Canuck
Tijdens het rondstruinen door de zaal werden we door een suppoost aan de mouw getrokken en gevraagd waar we vandaan kwamen en wat onze interesses waren. Dat is het leuke aan Engelse musea, en zeker omdat het doordeweeks doorgaans vrij rustig is. Op een gegeven moment werd ons gevraagd of we toevallig wisten door welk toestel de verzameling officieel de
British and Commonwealth aircraft collection heet. Mijn gok was de CF-100, omdat dat de enige kist was met RCAF roundels. Mijn gok bleek correct en Nemmy en EJ moesten van de suppoost daarom drank voor me kopen.
Aardige man
(hips).
De Havilland Dove 6
De Havilland Comet
Panavia Tornado GR.1 met daarvoor een JP233 dispenser.
We hebben ook nog een tijd gepraat met een vrijwilliger die bij de RAF heeft gediend, op de Tornado heeft gevlogen, en een tijdje in Nederland heft gewoond.
De beste man kon ons een interessant weetje vertellen over het verschil tussen Engelse Tornado's en Tornado's die bij de Duitsers en Italianen hebben gediend.
De Tornado heeft een brandstoftank van 400L in het verticale staartvlak zitten. Dit was voldoende voor het taxiën en het opstijgen van het toestel.
De Duitsers en Italianen konden deze brandstoftank echter niet benutten. Dit kwam doordat de Engelse hangaars groter waren.
Huh??De Duitse en Italiaanse Tornado's moesten in de hangaars met de vleugels in de grootste pijlstand (zo ver mogelijk naar achteren dus) geparkeerd worden. Dit zorgde dat het zwaartepunt zodanig ver naar achteren verplaatste dat wanneer de tank in het verticale staartvlak vol zou zitten, het toestel achterover zou kukelen.
Doordat de Britten grotere hangaars hadden (erfenis van o.a. de Buccaneers die ze vervingen), konden de Engelse Tornado's de vleugels meer gespreid houden waardoor het zwaartepunt niet te ver naar achter zou komen bij het vullen van de staart-tank.
Verder kregen we een spoedcursus kernwapens, specifiek over de
WE.177. Kan altijd van pas komen.
Klein overzicht van een erg volle zaal!
English Electric Lightning F.1,
dé Lightning waarmee engineer Walter Holden tijdens het testen
per ongeluk is opgestegen.
Voor de Lightning lagen wat knalstokken...
20mm Hispano Suiza Mk.V en een 30mm ADEN kanon.
...en wat
fancy air to air boemspul tentoon gesteld.
Van achter naar voren: Firestreak op de Lightning, Skyflash (Engelse ontwikkeling van de AIM-7 Sparrow), AIM-9D/G/H, nog een Firestreak en vooraan een Red Top.
Hier werden Looney en ik aangesproken door een andere vrijwilliger, voor als we vragen hadden. Deze beste man vertelde ons dat hij had gewerkt bij de geleide wapens afdeling van Hawker Siddely.
Toch heel gaaf dat er daar mensen rondlopen die ervaringsdeskundige zijn. In Nederland is dat helaas lang niet altijd het geval.
Wat minder
fancy, maar nog steeds erg interessant boemspul:
Wederom van achter naar voren: 60lb HE kop voor de RP-3 raket, RP-3 met een 25pdr AP projectiel als kop (ja, dit was vrij standaard), Matra 2-inch raket, en de 2,75 inch Mighty Mouse.
G.P. 250lb, (S)AP 250lb, G.P. 500lb, M.C. 1000lb
Geen vliegtuig o.i.d. maar wel interessant; een Navistar Husky die tussen April 2010 en Oktober 2012 in Afghanistan dienst heeft gedaan bij het Engelse leger.
Dit voertuig heeft tot 3 keer toe schade opgelopen (er zijn verscheidene kogelinslagen te zien), het laatste geval was toen het voertuig in Oktober 2012 op een IED was gereden. De bemanning is er zo goed als zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
De capsule waarmee Richard Branson en Per Lindstrand als eerste met heteluchtballon de Atlantische Oceaan mee zijn overgestoken. De vlucht heeft 31uur en 41minuten geduurd.
Intussen hadden we alles wel gezien, maar vooral moesten we een beetje op de tijd letten i.v.m. de boottocht naar huis, en liepen we naar de restauratiehangaar.
Het weer was minder winderig dan de dag ervoor, maar wel een stuk natter..
Hangar 5: Conservation in ActionHet begon al gelijk goed, want naast de ingang lag deze knapperd:
Er stond geen bordje bij, maar ik zou denken dat dit een 15" of 16" marinegranaat is.
Rekken vol met boemspul.
He162 Salamander die ze aan het opknappen zijn:
Heel gaaf om te zien dat alle kleuren naar boven komen. Kennelijk is de blauwe kleur de originele primerlaag, met daarover de originele groene camo.
BMW003 van de He162:
Avro Shackleton MR.3 die gerestaureerd wordt:
Verder stonden er ook nog wat voertuigen, zoals..
Het casco van een Kübelwagen:
Crusader Mk.I met ernaast een Staghound:
De Caravans van Montgomery, met op de eerste foto op de voorgrond Monty's kantoor:
In het midden de Caravan met de landkaarten:
De rechter caravan had geen raam waardoor ik een foto van het interieur kon maken, maar dit zou de slaapplek van Montgomery zijn.
Een stukje verderop stond ook een Pucara die opgeknapt werd:
En tussen al dat moois stond...nog meer moois!
En dan het neusje van de zalm:
Een fabrieks-nieuwe BMW801D (drool)....
Intussen begon het al rustig aan de tijd te worden dat we ons maar richting de boot moesten gaan begeven. Het was namelijk nog 3 uur rijden naar Hull.
Onderweg van Hangar 5 naar de hoofdingang (en ook op maandag op de terugweg van het American Air Museum) heb ik nog wat foto's gemaakt van de airliners die er stonden, maar daar hebben we verder niet heel veel aandacht aan besteed.
Na een korte tussenstop in de souvenirwinkel zijn we naar de auto's gegaan en zijn we weer richting Hull gereden.
Onderweg nog een tussenstop gemaakt en wederom tot de ontdekking gekomen dat Maestro niet overal geaccepteerd werd.
Nemmy to ze reskjoe met wat GBP's. Niet zonder op mij te mopperen natuurlijk en de dame achter de kassa kon, ondanks de taalbarrière, toch aardig begrijpen waar 'ie over aan het klagen was.
Onderweg naar Hull kwamen we (helaas) wel in de spits terecht, maar daar doe je op een gegeven moment niet heel veel aan. We zijn uiteindelijk wel bij de haven beland, en er stonden verder geen andere auto's voor de passportcontrole. Omdat Nemmy en Looney eerder bij de passportcontrole waren, maar Looney vanwege de boeking bij mij in de auto moest, moest Nemmy zijn Aotake gevaarte voor de douanepoortjes aan de kant zetten. Ik heb begrepen dat iemand naar ze toe was gekomen om te vragen of alles wel goed ging. Nadat EJ zich in mijn auto had gevouwen (ook met geklaag), konden we door naar de douane. Er waren verder geen auto's meer, dus jullie begrijpen natuurlijk dat we daarom "random" uitgekozen werden voor een kofferbak controle.
Nemmy's auto lag natuurlijk verdacht vol voor 1 persoon, dus heeft 'ie Looney, JD en mij voor het gemak ook maar even onder de bus gegooid.
De kofferbak controle verliep (uiteraard) zonder verdere problemen, we hadden namelijk alleen verstandige mensen in de auto, die wel beter wisten dan tegen de douanebeamte te zeggen dat we wapens aan boord hadden.
Uiteindelijk waren we rond 18:30 aan boord en hebben we gegeten en verder nagenoten van wederom een geslaagd lang weekend in Engeland.
The End!Danny
A tot Z
Winkel
Tips en trucs
Organisatie
Twitter
YouTube
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
):
).
