Omdat de I-400 af is en de I-27 bijna af is vond ik wel dat ik het me kon veroorloven om een nieuwe kit open te trekken.
Aangezien merendeel van de onderwerpen US NAVY of FAA is heb ik besloten om deze ronde maar eens iets anders te pakken, ik heb een redelijke stapel axis spul en ik vond dat ik maar weer eens in een bepaalde hoek moest kijken.
Dus mag ik u voorstellen:
Nakajima B5N2 "Kate"Mijn B5N2 in WarThunder.De ontwikkeling van de B5N begon in 1935, en ook al was het toestel sneller dan de gealliëerde tegenhangers zoals de TBD Devastator, Fairey Swordfish en Fairey Albacore, was het toestel tegen 1941 al redelijk verouderd aan het raken. Desondanks vloog het toestel de hele oorlog in actieve dienst, deels ook omdat de ontwikkeling van de opvolger, de B6N vertraging had opgelopen.
De B5N heeft diverse successen geboekt in de vroege stadia van de oorlog in de Stille Oceaan, en voornamelijk bij Pearl Harbor, Coral Sea, Midway, en de Santa Cruz eilanden.
De B5N was gebouwd om uitsluitend op carriers te vliegen worden, maar werd ook weleens vanaf land gebruikt.
De gebruikelijke bemanning van de B5N bedroeg een piloot, een navigator/bommenrichter/observator en een radiotelegrafist/schutter.
De B5N heeft voor het eerst in actieve dienst gevlogen in de Chinees-Japanse oorlog, waar gevechtservaringen een aantal zwakke plekken aantoonde in het ontwerp van het eerste productiemodel, de B5N1. Het grootste gebrek was (waar de rest van de Japanse vliegtuigen ook last van hadden) het gebrek aan bepantsering om de brandstoftanks en de bemanning te beschermen.
Omdat de Japanse marine er weinig voor voelde om het toestel te bepantseren en dus trager te maken, werd er besloten om het toestel uit te rusten met een sterkere motor, in de hoop om de vijand te ontlopen. Het resultaat was de B5N2, welk was uitgerust met een sterkere motor en was meer gestroomlijnd dan z'n voorganger, maar desondanks waren de prestaties maar iets beter. Het gebrek aan bescherming voor de bemanning en de brandstoftanks werd echter niet verholpen. De B5N1 werd in 1939 vervangen door de B5N2.
Het was de B5N2 welke de USS Arizona heeft laten zinken, en een aantal andere 'successen' die de "Kate" had geboekt waren het zinken van de USS Hornet en USS Lexington, en het uitschakelen van de USS Yorktown.
De "Kate" diende later als basis voor wat de B6N "Jill" moest worden, en deze laatste zou de "Kate" vervangen in frontlijn diensten. De B5N bleef wel in dienst voor secundaire rollen, als trainingstoestel, doelsleper en duikbootbestrijding. Tijdens de verdediging van de Filipijnen werd de B5N ook gebruikt als bommenwerper, en later ook voor kamikaze aanvallen.
Wat gegevens van Wiki:
General characteristics
Crew: 3 (1 pilot, 1 commander and 1 backgunner/radio operator)
Length: 10.30 m (33 ft 9½ in)
Wingspan: 15.52 m (50 ft 11 in)
Height: 3.70 m (12 ft 1⅝ in)
Wing area: 37.7 m² (406 ft²)
Empty weight: 2,279 kg (5,024 lb)
Loaded weight: 3,800 kg (8,380 lb)
Max. takeoff weight: 4,100 kg (9,040 lb)
Powerplant: 1 × Nakajima Sakae 11 radial engine, 750 kW (1,000 hp)
Performance
Maximum speed: 378 km/h (204 kn, 235 mph)
Range: 1,992 km (1,075 NM, 1,237 mi)
Service ceiling: 8,260 m (27,100 ft)
Rate of climb: 6.5 m/s (1,283 ft/min)
Wing loading: 101 kg/m² (21 lb/ft²)
Power/mass: 0.20 kW/kg (0.12 hp/lb)
Armament
Guns: 1 × 7.7 mm Type 92 machine gun 'Ru' (Lewis) in rear dorsal position, fed by hand loaded drum magazines of 97 rounds. A number of B5N1s were equipped with 2 × 7.7 Type 97 machine guns in the wings.
Bombs: 1 × 800 kg (1,760 lb) type 91 torpedo or 1x 800kg (1,760lb) bomb or 2 × 250 kg (550 lb) bombs or 6 × 132 kg (293 lb) bombs Op naar de kit!
De kit die ik heb gepakt is de Hasegawa kit (niet dat er voor zover ik weet andere merken zijn die de "Kate" hebben...).
Boxart:
Boekje:
Sprues:
Mooie details:
Alleen wel jammer van de pinmarks...
Glaswerk:
Decals:
En met de nachtdienst hebben we alvast een klein begin gemaakt...
Het eerste wat me opviel is de grootte van de vleugels:
En als ik de Vindicator er even bij pak ter vergelijking...
Mjah, redelijk wat vleugeloppervlak inderdaad.
Dan kijken we nog even naar het interieur:
Zo te zien moet ik even met een tweede laag Mr. Surfacer langs de pinmarks, en ik moet even kijken in hoeverre de holle achterkant van de radio te zien gaat zijn.
Als laatste toch even de romp van de Kate met tape in elkaar geplakt en nog eens naast de Vindicator gelegd:
Qua rompformaat zijn ze redelijk gelijk, maar die vleugels blijven bijzonder groot.
En toen was het opeens zo ver:
De eerste lege sprue van de kit!
En daar moet op gedronken worden hi, ha, ho!
Daar moet op gedronken worden hi, ha, ho! Danny