Nu de Helix af is en de '262 ook dichterbij de spuitcabine komt werd het tijd om aan mijn inzending van deze GB te beginnen.
Omdat ik persé een Eduard kit wilde doen heb ik deze kit maar uit de stapel gepakt.
Dus mag ik u allen voorstellen:
Fw190D-9 JV44Bron: http://www.one16thtiger.comOndanks het korte bestaan is JV44 één van de bekendste Luftwaffe eenheden. Ze werd begin 1945 opgericht in een poging om de alsmaar verslechterende oorlogssituatie voor Duitsland tegen te gaan.
Het doel van de Fw 190D-9's en D-11's van deze eenheid was het dekken van de Me 262's tijdens het opstijgen. Deze waren erg kwetsbaar tijdens deze fase van de vlucht.
JV44 bestond uit diverse azen, waaronder Heinz Bär (
), nu geeft de kit niet de optie om de kist van Bär te maken, maar Heinz Sachsenberg is ook een mooi onderwerp!
Heinz Sachsenberg is de derde van linksBron: http://www.one16thtiger.comHet toestel wat ik ga maken is het toestel waar Heinz Sachsenberg in heeft gevlogen.
Hier volgt een kort verhaal over Heinz:
Heinz Wimmersaal Sachsenberg
Heinz Sachsenberg werd geboren op 12 juli 1922 te Dessau en was tijdens de Tweede Wereldoorlog een Duitse Aas met 104 overwinningen op z'n cv. "Heino", ook wel "Wimmersaal" genoemd door z'n maten was de neef van WWI aas Gotthard Sachsenberg (31 overwinningen, zat in de familie dus ) Heinz kwam in 1941 bij de Luftwaffe om uiteindelijk als Aas de oorlog te overleven.
Eind 1942 werd Heinz naar het oostfront gestuurd en op 21 april 1943 scoorde hij z'n eerste overwinning met het neerschieten van een Russisch Il-2 grondaanvals toestel. Tegen eind 1943 had Heinz 22 overwinningen behaald in de zware luchtgevechten bij Kuban bruggenhoofd. Bij de terugtrekking uit Kursk behaalde Heinz nog eens 16 overwinningen.
In maart 1944 had Heinz maar liefst 76 overwinningen op z'n naam staan, en in mei alleen schoot hij er nog eens 25 neer, waaronder hij op 7 mei er al 6 neerhaalde.
Na zijn 102de overwinning raakte Heinz ernstig gewond toen hij boven Ploesti met z'n Bf 109G-6 in een gevecht raakte met een P-51. Z'n laatste overwinningen heeft Heinz behaald boven Hongarije, waar hij op 3 maart een P-51 neerschoot en op 16 april een Russische P-39.
In 1945 werd Heinz kort overgeplaatst naar JG7 om in een Me 262 te vliegen als Staffelkapitän van 9./JG7, maar in april datzelfde jaar voegde Heinz zich bij JV44. Zijn taak, en dat van zijn collega's bij JV44, was om de startende en landende Me 262's van dekking te voorzien. Heinz werd toegewezen als Staffelkapitän van de Platzschutzstaffel (vliegveld-beschermings squadron), uitgerust met de Fw 190D-9. Als squadron commandant zijnde, was zijn toestel bekend als 'Rote 1'. Het toestel had op de linkerkant de inscriptie "Verkaaft's mei Gwand I foahr in Himmel!" wat een Beiers spreekwoord is wat betekent "Verkoop mijn lijkwade, ik ga naar de hemel". Diverse toestellen van JV44 hadden dit soort inscripties, en als je ze leest besef je dat de piloten heel bewust waren van het feit dat de komende vlucht wel eens de laatste kon zijn.
Bij de toestellen van de "Platzschutzschwarm" waren de onderkanten van de romp en vleugels rood geverft met witte strepen. Dit was gedaan omdat het vliegveld waarvan deze toestellen opereerden heel erg goed verdedigd werden door luchtafweer, en de bemanning op de grond moest direct kunnen zien of een toestel één van hen was of niet. Met deze kleuren op de onderkanten was de legende van het "Papagei Staffel" of "Papagaaiensquadron" geboren, al is deze benaming voor dit squadron pas ná de oorlog gebruikt door historici en hobbyisten (de piloten zelf gebruikten de naam niet).
Er waren meer Me 262 squadrons die gebruik maakten van deze luchtdekking, maar JV44 was uniek in het feit dat zij hun eigen squadron hadden.Zo, en nu maar eens kijken naar de kit, beginnend met de boxart wat een kunstwerk op zich is:
Het boekje voor de Dora's links, en de 1/144 Me 262 (de kit die Kleiner Heinz heeft uitgekozen
) rechts:
Decals:
Pe, masks en clearparts:
Sprue's (voor 1 exemplaar):
Er is me één ding opgevallen terwijl ik de sprue's voor één toestel bij elkaar legde. Eduard geeft je de keuze om een D-9 of D-11 te maken en geeft daar ook onderdelen voor mee, althans normaal gesproken. In deze doos ben ik alleen onderdelen tegengekomen voor 2 D-9's... Nu heb ik ook de D-11/D-13 Dual Combo liggen waarbij de optie is om een JV44 D-11 te maken, dus het is niet zo dat ik die niet zou kunnen maken. Ik moet er nog even over nadenken of ik Eduard ga mailen hierover.
Intussen waren we ook al aan deze dame begonnen, en intussen is de cockpit grijs gespoten en zijn de eerste PE onderdelen opgeplakt.
Het detail is niet verkeerd, maar om de één of andere reden heb ik het idee dat de cockpit nogal ondiep is...
De stoel is een dryfit, daar moeten nog riemen op.
Nu is het zo dat Eduard 2 'generaties' kits heeft, waarvan kits van de eerste generatie wat lastiger in elkaar te zetten zijn en wat meer denkwerk vereisen. Nu heb ik de staart even met een tapeje aan elkaar geplakt en als ik dit dan zie...
...weet ik dat deze kit van de eerste generatie is (evenals de Polikarpov I-16 van een tijd terug). Dat betekend dus 3 stappen vooruit denken en heel goed dryfitten voordat er ook maar één druppel lijm gebruikt mag worden. Dus als je een Dora wilt bouwen, en je hebt nog geen ervaring met Eduard kan ik je aanraden om beter de Tamiya kit te pakken, die past heel mooi zonder teveel denkwerk.
Als laatste willen jullie misschien weten hoe groot zo'n D-9 nou precies was. Nu had ik bij de '262 daar een mannetje voor, als jullie even hebben zal ik hem even roepen...
...
Kleiner Heiiiinz!!...
Jaja, ich komme!
......
Wo muss ich stehen?Voor de Dora is goed.Hier?Yups, prima zo!Okee...Als de radiator, prop, en spinner erop zitten zal de Dora niet veel korter zijn dan de '262.
Wel, dat was het voor nu. Morgen mag ik niet naar werk (heb een 6 dagen achter de rug), dus wellicht heb ik dan meer voortgangsplaatjes voor jullie.
Sehr gut!Danny
und Heinz