BunkerknackerEn ja, nu had ik nog zo'n doosje:
Een recente uitgave in de rode doos.
Maar gewoon met de vertrouwde rommelige Airfix gietramen uit 1967.
Wat zal ik hier nu eens mee doen?
Nou, dat weet ik al. Een lekker potje flink verbouwen tot:
Een Bunkerknacker.
In 1938 kwam de Duitse landmacht tot het idee dat er behoefte was aan een stuk geschut om bunkers uit te schakelen. De keuze viel al snel op het 88mm luchtdoelgeschut. Vanwege de hoge mondingssnelheid en de vlakke kogelbaan kon hier heel nauwkeurig mee geschoten worden. Tests wezen dat uit dat het schietgat van een bunker op 800 tot 900 meter in 30% van de gevallen al met het eerste schot geraakt kon worden. Dit bracht de Duitse landmacht ook voor het eerst tot het inzicht dat de 88mm wel eens zeer geschikt kon zijn als anti-tankgeschut.
Tien stuks luchtdoelgeschut 88mm Flak 18 met bijbehorende trekkers van het type Sd.Kfz.7 werden omgebouwd tot zogenaamde Bunkerknacker (Bunkerbreker). Deze voertuigen werden opgeleverd in de winter van 1938-1939 en werden ingezet in de veldtocht in Polen en tijdens de inval in Nederland, België en Frankrijk in 1940.
De richtmiddelen van het kanon werd aangepast voor vuur op gronddoelen. Naast de loop werd een magazijn geplaats voor zes schoten snelvuur. Er werd een groter schild aangebracht om de geschutsbediening te beschermen tegen mitrailleurvuur. En de kruisvoet werd aangepast zodat het kanon vanaf zijn wielen kon worden afgevuurd.
Ook de Sd.Kfz.7 trekker werd aangepast. Het gehele voertuig, inclusief de motor werd licht bepantserd, zodat het voertuig het kanon tot in het schootsveld van vijandelijke mitrailleurs kon rijden. Aan de achterzijde, dicht bij het kanon, werden twee magazijnen voor granaten aangebracht.
Oftewel, dat wordt weer een mooie verbouwing waar ik m'n lol aan op kan!