bubblegum schreef:
Het laten uitstralen van de explosie vanuit binnen van de external tank gaat zijn gangetje ... voorzichtig een gat maken en dan voorzichtig stukjes eruit breken en dan omsmelten qua randen ... ... ik ben begonnen met de linker external tank onderaan waar de ook het lek van de solid rocket booster zat ,net iets boven de aanhechtings punten ...
De linker solid rocket booster zal wegdraaient naar de external tank gemonteerd worden en worden geborgt door een pin ...waardoor hij in die stand blijft staan ....
<image snip>
Tot zover ........
OK, Bubble. Ter aanvulling: de desintegratie van de shuttle stack verliep als volgt:
- Het gloeiend hete gas uit de scheur in de rechter Solid Rocket Booster (SRB) werd door de airflow afgebogen en vrat de bevestiging tussen de SRB en de External Tank (ET) aan. Tegelijktijd werd een gat in de wand van de ET gebrand waardoor deze Liquid Hydrogen (LH2) begon te lekken.
- Toen de onderste bevestiging tussen de rechter SRB en de ET het begaf gebeurde er twee dingen tegelijk:
1. De rechter booster draaide weg over het bovenste bevestigingspunt en doorboorde op die plek de bodem van de Liquid Oxygen (LOX) tank. Deze begon dus LOX te lekken.
2. De onderzijde van de ET begaf het en viel weg. Daarmee viel letterlijk de bodem uit de Liquid Hydrogen (LH2) tank.
- Het wegvallen van de bodem van de LH2 tank zorgde ervoor dat de enorme massa LH2 vrij viel uit de bodem van de ET. Newton's wet van actie = reactie zorgde er vervolgens voor dat de structuur van de LH2 tank met enorme kracht naar voren (naar boven) werd geduwd.
- De voorwaartse beweging van de LH2 tank verfrommelde de intertank (dat is het gedeelte met ribben tussen de LH2 tank en de LOX tank) en daarna boorde de LH2 tank zich in de al lekkende LOX tank.
- De LOX tank desintegreerde volledig en de vernietiging van de ET was een feit. Overgebleven LH2 en LOX spatte aan alle kanten uit de volledig verwoeste ET. Een enorme wolk van half vloeibaar, half gasvormig LH2 en LOX omhult nu de restanten van de ET en de orbiter.
- Door het in elkaar drukken van de ET werd de orbiter (Challenger) losgescheurd van zijn drie bevestigingspunten.
- De neus van Challenger werd door een combinatie van uitstromend LOX en de airflow gegrepen en draaide met hoge snelheid haaks op de vluchtrichting. Challenger werd hierdoor blootgesteld aan een vertragingskracht van meer dan 20 G, vele malen hoger dan haar ontwerp specificatie toestond.
- Gevolg was dat Challenger in haar grote sub-assemblies uit elkaar werd gerukt. Beide vleugels werden vrijwel intact losgescheurd van de romp. De linker vleugel bijvoorbeeld is korte tijd zichtbaar nadat hij uit de dampwolk valt. De drie hoofdmotoren werden letterlijk uit het achtereind (thrust structure) van de orbiter gerukt door de hoge rotatiekracht. Het verticale staartvlak werd losgerukt van de thrust structure en is ook korte tijd zichtbaar bij het verlaten van de dampwolk
- De thrust structure en de gehele neus werden losgescheurd van de romp (de laadruimte).
- De crew cabin is een zeer sterke constructie die ingebouwd is in het neusgedeelte. De crew cabin scheidde zich korte tijd later van de complete neus, wederom door hoge rotatiekrachten. Daarbij bleef de crew cabin min of meer intact. Een bundel leidingen en bedradingen die naar het vrachtruim liepen bleef verbonden met de crew cabin en vormde een soort 'staart'.
- De Forward Reaction Control System Unit (FRCS unit) scheurde uit elkaar waarbij de hypergolische brandstoffen tot ontbranding kwamen. Hetzelfde gebeurde met de beide OMS units die van de staart waren losgerukt. De typerende oranje kleur van deze ontbrandingen is op de slow-motion beelden van het ongeluk goed te zien.
- De crew cabin viel in min-of-meer intacte staat van ruim 16 kilometer hoogte naar beneden en spatte op het oppervlak van de Atlantische Oceaan uit elkaar. De daarbij ontstane vertragingskrachten bedroegen meer dan 200 G.
- Na het uit elkaar vallen van de ET hield niets de twee SRB's meer bij elkaar. Beiden gingen hun eigen weg en werden een 15-tal seconden later radiografisch vernietigd door een signaal van de Range Safety Officer (RSO).
Nadrukkelijk dient vermeld te worden dat het vrijgekomen LOX en LH2
niet explodeerden. Binnen de dampwolk was wel sprake van een zeer snelle verbranding van de twee gassen, maar er was geen sprake van een echte explosie.