...Vervolg...
Als laatste had ik de motoren geplaatst, deze had ik paralel en in serie geschakeld. In serie geschakeld liepen de motoren wat rustiger, maar ook niet zo dat de toeren gelijk liepen. Als 1 schroef weerstand krijgt, gaat de andere oplopen in toeren.
Paralel geschakeld, lopen de toeren vrij gelijk en loopt bij weerstand van 1 schroef, het toerental van de andere schroef niet op.
De keuze is een paralelschakeling geworden, de regelaar zal niet veel op vol vermogen gaan in de praktijk. Power genoeg dus
Waar ik verder mee ben gegaan zijn de duikroeren aan de voorzijde. Het plan begon met een busje over de uitstekende assen die een verbinding met elkaar maken er over te schuiven.
Een gat boren in het hart van het busje en daar een asje doorsteken zou ideaal geweest zijn voor werking en borging.
Maar toen ik alles met een dry-fit in elkaar zette vond ik het niet echt robuust.
Dus... Een aanpassing gemaakt.
Op het uiteinde van de as zit nog een kleine uitstulping van 0.5mm die in de "arm" valt die het duikroer steun geeft.
Bij de dry-fit viel het mij op dat de duikroeren bij de stand "duiken" al vrij snel tegen de romp aankomen. Door de duikroeren iets verder naar buiten te plaatsen heb ik wat meer duikvermogen weten te verkrijgen.
De ruimte tussen de armen en de romp is makkelijk weg te plamuren.
Ik heb al vernomen dat de duikroeren weinig doen bij het duiken, omdat de romp de boot opwaarts duwt bij het varen. De praktijk zal uitwijzen wat het effect zal zijn. Ik wacht het af.
Om de duikroeren zo ver mogelijk naar buiten te plaatsen ivm het raken van de romp bij het duiken ga ik deze borgen met een borgpen
Hier nog een verzamelfoto van de aangepaste onderdelen, de borgpen en het gat in de "arm" is 0.5mm groot.
Als laatste een as voorzien van schroefdraad en in het hart van de as (deze is ongeveer 3mm in diameter) een draadgat gemaakt.
Deze maat is kleiner dan een M2 schroefdraad.
In het verslag was ik al eens begonnen over navigatieverlichting wat ik op mijn boot ga maken. De tip die ik gekregen had, was dat ze voor het toplicht gebruik maakte van de periscoop. Deze periscoop had ik dus ook gemaakt (lees een stuk terug in dit verslag).
Door het vele lezen in de diverse boeken ben ik erachter gekomen dat de navigatieverlichting die werd toegepast niet via de periscoop behoorde te gaan.
Voordat ik met dit project begon dacht ik dat de boot maar 1 periscoop had, ondertussen weet ik beter. De periscoop met het ovale glaasje is de aanvalsperiscoop. Er zit voorop de brug nog een periscoop, dit is de observatieperiscoop. Deze is voorzien van een lens (deze staat een beetje schuin naar voren) die er voor zorgt dat je recht omhoog de hemel in kan kijken en naar voren tot 10graden naar beneden.
Zelf dacht ik altijd dat dit een soort antenne was of iets dergelijks, nu besef ik mij dat DIT juist de periscoop was die ze gebruikten als alternatief voor het toplicht en dus niet de aanvalsperiscoop. En die had ik nu juist al gemaakt
Ik zit nog te denken om die verlichting door de periscoop te gaan maken in de observatieperiscoop, maar ik weet nog niet of dat wel gaat lukken.
De duitsers hadden voor het toplicht een lamp die ze over de periscoop heen konden schuiven, deze bleef dan klem zitten met 2 beugels op het eind van het conische gedeelte van de periscoop. Hier heb ik geen foto's van kunnen vinden, maar ik heb het wel gevonden op tekeningen.
Eerst ga ik verder met de duikroeren achter en de gewone roeren, die ga ik voorzien van servo's. En zo begint het langzaam wat te worden.
....wordt vervolgt....