We gaan deze update besteden aan het bouwen van de luchtinlaten voor de straalmotoren van de Flanker. Om te begrijpen hoe deze ontworpen zijn, heb ik het volgende topic doorgenomen:
http://www.arcforums.com/forums/air/index.php?/topic/199152-su-27-intakes/ . Hierop vind je een aantal zeer duidelijke foto's van wat er in de handleiding van Kinetic minder duidelijk omschreven is. Bij moderne Russische gevechtsjets is er een systeem ingebouwd om FOD's, schadelijke rommel op de startbaan, uit de turbineschoepen te houden. Bij de MiG-29 was dit een plaat die voor de inlaat kantelde tijdens de start, waardoor de lucht van bovenaf aangezogen werd tijdens het opstijgen. In de lucht kon ze terug neergelaten worden. Bij de SU-27 en terugwerkend naar de MiG-29 is dit al vooruitstrevender gemaakt, door de plaat te vervangen door een rooster kon er gewicht bespaard worden. In de kit zijn er stukken PE voorzien om dit rooster toe te voegen, maar er wordt niet uitgelegd hoe het systeem werkt. Het rooster kan alleen plat tegen de onderkant gelijmd worden. Om de samengeperste lucht voor het rooster een uitweg te bieden, is er aan de onderkant van de Su-27 een bewegende structuur gebouwd, het lijkt op een rolluik waarvan de latjes kunnen kantelen. Dit luik wordt niet hydraulisch aangedreven, het kantelen van de latjes wordt alleen door een veer tegengehouden. Het is in deze kit wel mogelijk om de latjes in geopende of gesloten stand te bouwen. Omdat ik moest weten welke optie er nodig was om het vliegtuig met geopende straalbuizen te bouwen, ben ik dit gaan onderzoeken. Ik ga er van uit dat de roosters dus opgericht zijn, dus moesten de latjes open staan. Doordat de luchtwervelingen zich langs de inlaat verspreiden, kan elk latje zich apart bewegen van de andere, maar het is al mooi dat je de twee uiterste opties krijgt. Het PE-onderdeel voor de roosters is wel niet volledig voor de gesloten stand, want aan de onderzijde zouden er verstevigingsribben moeten zitten en die zijn weggelaten. Ik had ze kunnen scratchen, maar het PE is zo fijnmazig dat ik het risico liep dat er een heel aantal mazen vol lijm zou lopen. Dus heb ik de roosters maar gewoon gelaten zoals ze meegeleverd waren. Het is prachtig om naar dit PE te kijken tegen een lichte achtergrond, het lijkt wel doorschijnend door al die kleine gaatjes.
Hier heb ik net een van de twee roosters geplooid.
Er zijn ook nog twee roosters aan beide kanten van de inlaat, het was me niet duidelijk waar deze toe dienen of waar de lucht naar buiten komt. Als hij ook uitkomt aan de inlaat, dan is dat alvast niet te zien op foto's in mijn boek. Deze roosters worden gelijmd op de vier zijden door met een druppeltje secondelijm aan een mespunt langs de randen te lopen. De lijm mag niet over de gaatjes lopen.
De onderdelen van de inlaat en ook de FOD-roosters worden dan wit gespoten met Tamiya, nadat er een poging gedaan is om alle ejector pin marks en ongebruikte wapenpyloon-locator holes dicht te plamuren. Dit gedeelte zou in principe gezien kunnen worden door de inlaat.
De voorkant van de turbines is voorzien met een combinatie van een plastic en een PE fan. Ik heb die zilver gespoten, vergelijk met de foto in het boek. Vreemd genoeg wordt er in de handleiding totaal geen rekening gehouden met de draairichting van de turbines, die tegengesteld is. Ik heb in bovenstaand topic moeten controleren aan welke kant de twee fans hoorden te zitten. Ik heb er uiteindelijk nog een zwarte wash op gedaan, zodat je van de plastic fan wat meer verschil in reflectie ziet in de duisternis.
Het samenlijmen van de onderdelen neemt wat tijd in beslag. De passing is bijna perfect, maar er mag geen naad te zien zijn en dus moet de klem er telkens een halfuurtje op.
In de vorige foto's was een elastiek te zien die de naad tussen de inlaat en de romp dicht moest trekken. Toch is er een passingsprobleem langs deze naad, een hoogteverschil van een halve millimeter. Dit is in een aantal fasen geschuurd tot het verschil traploos overgaat, waarbij de naad met secondelijm gevuld is en opnieuw geschuurd.
Dan pas kon er een fairing overheen gelijmd worden. Ook hier moest een onderdeel in komen waar er twee verschillend genummerde spiegelbeelden van zijn, en we toch in de handleiding twee keer het eerste nummer zien. Degene die dit heeft genummerd, moet heel verstrooid geweest zijn. Dit in combinatie met de wazig afgedrukte CAD-tekeningen maakt het onnodig moeilijk om deze mooie kit in elkaar te zetten. De handleiding zou ook digitaal beschikbaar zijn in een hogere resolutie, misschien moet ik daar toch eens naar zoeken. De pylonen aan de vaste vleugelhelften zijn een kunststukje om van naderbij te bekijken. In plaats van een linkse en een rechtse helft, heeft Kinetic gebruik gemaakt van slide moulding om het stuk helemaal uit te hollen. Dit kunststukje werd wat getemperd door het feit dat je die uitholling gewoon op moet vullen met een ander stukje, dat er zelfs niet helemaal naadloos in past. Je moet wat schuren en dan gaat er nog wat plamuur aan te pas komen.
De staartvlakken zijn al maar samengesteld. Deze zullen waarschijnlijk nog niet vastgelijmd worden tot alle decals er op zitten, dit om alles makkelijk te laten verlopen. De roervlakken werden fout genummerd.
De vanghaak moet er nu al op. Het slotje hiervoor is te zien aan de romp links, waar het in een kleine locator hole past. In de handleiding wordt de romp in deze stap niet getoond, waardoor de positie van dit slotje onbepaald is. Als technisch tekenaar weet ik dat de romp waarschijnlijk in "hide" geplaatst is tijdens deze bouwstap, maar ze hebben zich niet in de situatie van de bouwer verplaatst.
Een gedeelte van de luchtinlaten is nog niet verlijmd. Ik heb dit met opzet gedaan.
Door de bouwvolgorde waarin je de onderkant van het vliegtuig nog niet meteen aan de bovenkant lijmt, is waarschijnlijk de kromming van de onderkant nog te groot. Die zal waarschijnlijk iets rechter geplooid worden door tegen de bovenkant gespannen te worden. Daardoor zullen de pinnen op de foto beter uitkomen en wordt het mogelijk om ze te lijmen zonder aan te spannen. Ten minste, dat hoop ik toch.
Dit plaatje toont, dat er van de turbines niet veel te zien zal zijn door de FOD-roosters. Maar je kan er net overheen kijken en dan zie je ze misschien nog net op een foto.
Ik heb ook reeds de raketwapens geschuurd en ik heb er al eentje helemaal wit geschilderd.
Ik heb ontdekt dat deze raketten gemaakt zijn met een slide mould-techniek die ik nog nooit gezien heb. De mal bestond uit vier delen die gelijk rond de raket verdeeld zijn en die gelijktijdig van elkaar weg konden schuiven. Daardoor hangen de opvallende vinnen al vast aan het lichaam en zitten er op elke vin nog rivets aan de twee kanten ook. Het gevolg van deze techniek is wel dat je vier gietnaden overhoudt in plaats van de gebruikelijke twee. Er zijn wel twee naden bij die wat hoger zitten en het schuren wordt wat gehinderd door de vinnen die daar tussen zitten. Sommige van de details op deze naden vertonen wat offset, die heb ik vlak geschuurd. Er zijn ook twee kleinere raketten, die ook nog wat PE gaan verbruiken. Verder zie je nog het rugpaneel waarvan de binnenzijde een apart onderdeel is.
Ergens in het midden van de handleiding bleek ook, dat de binnenzijde van de cockpit nog twee aparte onderdelen zijn, die daar toegevoegd worden. Heb ik voor niks die walgelijke Mr.Colorverf daar gespoten. Ik heb eens geprobeerd die stukjes al te kwasten, want mijn Mr.Color/Lifecolorthinnermengsel van een paar dagen geleden was nog altijd niet opgedroogd. Maar het bleef weer niet zitten, dus wordt het toch weer airbrushen. Verder zie je nog de tankprobeholte die toegevoegd is.