Om meteen maar met een bouwverslag te beginnen (zie
hier voor mijn introductie), laat ik de eerste stappen van de bouw van een Kevertje uit 1970 (edit: hier stond eerst 1968; zie voor discussie over 1968/1970 de volgende berichten) zien. Het wordt een weergave van een origineel model, dus zonder verlaging en met originele motor e.d. Uiteindelijk heb ik een diorama in gedachten, maar hoe dat eruit komt te zien is nog een verrassing.
1. Eerst een sopje gemaakt, onderdelen gereinigd
2. Alles 12 uur laten drogen
3. Onderdelen motor netjes gemaakt, past goed!
4. Storend is wel, dat de snaar van krukas naar dynamo veel te dik is en de snaar ook niet doorloopt. Het lijkt op een samenstel van twee latjes die tegen de poelies aangeplakt zitten. Op de vorige foto is dit goed te zien. Ook is storend dat er een fout in de mal van Revell zit waardoor er op een gekke plek teveel plastic zit. Eerst heb ik dat plastic weggeschuurd met een zelfgemaakte messing schuurpad. Zo kreeg ik een mooie bolling. Daarna heb ik de dynamopoelie aan de bovenzijde rond gemaakt door de twee gleufjes op te vullen met secondenlijm. Vervolgens heb ik voorzichtig de snaarband opgevijld en opgeschuurd totdat hij een realistischere dikte had gekregen. Ten slotte heb ik, voor de ribbels aan de binnenkant van de snaar, met een vijltje nog wat reliëf aangebracht. Op onderstaande foto zie je het linkerdeel van de band in oorspronkelijke dikte, het rechterdeel verdund.
5. Uiteindelijk resultaat:
Helaas bleek dit zo fragiel dat het in het het onderdelenpotje is losgebroken. Foutje... Geen nood, ik heb inmiddels een betere oplossing gevonden, waarover onder meer.
6. In de verdeler werden 5 gaatjes geboord van 0,3mm. voor de bougiekabels.
7. De krukaspoelie is niet helemaal gegoten. Eigenlijk maar voor de helft. De andere helft is toch nauwelijks zichtbaar, dachten de Revell-ingenieurs. Hoe dan ook, ik heb twee gaatjes gefreesd, links en rechts, om de illusie te creëren dat de poelie verder loopt.
8. Aan de carrosserie zitten verschillende fouten. Op de volgende foto zijn er enkele te zien. Bijvoorbeeld, de bolling achter de koplampen is eigenlijk geen bolling maar een soort berg. Vrij puntig staat het naar boven. Dit is echt een ontzettend jammer iets. Ik heb dat niet goed op de foto kunnen zetten (gebruik maar een iPhone om te fotograferen) maar geloof me dat het geen gezicht was. Aan beide kanten. Dan zaten er nog verschillende putjes in de carrosserie, bij de koplampen. Duidelijk te zien hier. Ook is er nogal veel 'flash' (kan niet op het Nederlandse woord komen). Vervolgens zie je de twee openingen voor de roostertjes onderaan beide voorschermen. Deze zaten er tot en met 1967 op, maar vanaf 1968 niet meer. Detailgeneuzel... misschien, maar ik vind zelf van niet. 1968 is juist een jaar van grote veranderingen in de Kever. Staande koplampen i.p.v. liggende, nieuwe bumpers (waarover zo meer) en nog het een en ander. En dus ook niet meer de roosters. Nog een fout, te zien in onderstaande tekening, is dat de gaten voor de voorbumper binnen de rubbers geplaatst zijn, terwijl dat erbuiten had gemoeten.
9. Allereerst heb ik de bolling achter de koplamp mooi rond gemaakt. Op de volgende foto kun je -enigszins- zien hoe het rechter spatscherm rond is geworden en het linker nog steeds puntig is. Hier gaat best wat tijd in zitten als je het mooi wilt doen.
10. Hier is het eenvoudige maar zeer effectieve tooltje dat ik hiervoor gemaakt heb. Een stukje messingplaat, gebogen om een cirkelbuiger van The Small Shop, daar dubbelzijdige tape op (binnenzijde) en daar weer schuurpapier op. Zo kun je mooi rond schuren, nat en/of droog.
11. Nu zei ik al dat er verschillende dingen niet kloppen aan het '1968' model. De staande koplampen, dat klopt wel. Maar bijvoorbeeld de voorbumper is nog van 1967. Eerst wilde ik die scratchen, net als de achterbumper en de achterlichten die met hetzelfde probleem te kampen hebben. De achterlichten zijn in ovale vorm, terwijl vanaf 1968 de vorm van een gotisch raam is gebruikt. Nu had ik die achterlichten kunnen scratchen, maar ik vertrouw mijn bouwkunsten niet zodanig dat ik dan meteen een prachtig glas erin zou krijgen. Dus ik dacht.. weet je wat, ik koop gewoon de 1970 cabrio-kit erbij, dat scheelt me een hoop tijd en energie en zal een mooier resultaat geven. Het is me nog steeds een groot raadsel wat de mensen van Revell heeft bewogen om niet gewoon zelf op het idee te komen om even Wikipedia erop na te slaan en er zo achter te komen dat het zogenaamde 1968-model dat ze hebben gebruikt om de kit te ontwerpen in werkelijkheid een geantedateerd model is, dus met oude onderdelen later geplaatst. Het had ze een hoop ontwerp- en fabricagekosten gescheeld. Nu is er bijvoorbeeld een apart raampje met cabrio-achterlichtreflectors en nog wat spul. Ach ja...
12. Oeps
13. Oeps
14. Na VEEL schuurwerk uiteindelijk de vorm eruit gekregen. Overigens, op de vorige foto zie je geen mes maar een zaagje.
15. Oud en nieuw
16. Meten en vergelijken met foto's. De lamphuizen zitten nog vast met blu-tack. Om zo goed mogelijk te kunnen vergelijken, heb ik ook de bumper, de motorkap en de verlichtingsbescherming (hoe heet zo'n ding eigenlijk?) geplaatst. Achterbumper paste meteen, de voorbumper heeft gelukkig de juiste afstand (dus buiten de rubbers).
17. En zo zit 'ie vast!
18. Arme donorwagen.
19. Zoals gezegd, was de V-snaar afgebroken na alle noeste arbeid. Nu had ik hem kunnen plakken met secondenlijm of misschien zelfs met liquid poly, maar ik kreeg een leuker idee toen ik naar een foto van de 1:1 keek. Gewoon een stripje Evergreen over kerven leiden, zowel op de dynamopoelie als op de krukaspoelie. Ik heb eerst de dynamo ontdaan van overtollige V-snaarresten, het ding vervolgens op een Proxxon-bitje geklemd en het afgedraaid tegen een vijl en daarna schuurpapier. Toen het netjes was, heb ik met een puntige vijl de richel erin geslepen. Krukaspoelie wordt lastiger verhaal, omdat die maar uit de helft bestaat
20. Het resultaat:
21. Onderstel gebouwd, alles ongelijmd samengevoegd. Carrosserie opgeschuurd. Dan een beetje spelen
22. Het Revell-chroom vind ik niet mooi en gaat opnieuw met Alclad 2. De 'verchroomde' onderdelen gaan dus in een badje pure Dettol (chloroxylenol 48 mg/ml). Nachtje slapen en ze zijn zo goed als chroomvrij, een tandenborsteltje ertegenaan en de rest glijdt er zo vanaf. Het plastic wordt niet aangetast.
23. Hier fotografisch bewijs van het kuuroord voor gemotoriseerde insecten:
24. De koelribben kregen een uitlijning. Eerst opgeschuurd, daarna met het microzaagje behandeld en ten slotte met een stuk samengevouwen schuurpapier afgerond. Het laten zoals het is, vind ik wat slordig staan. Zeker bij dit motormodel, waarbij de twee blokstukken niet (horizontaal) gestapeld zijn maar (verticaal) tegen elkaar aan staan.
25. Hier is het verschil te zien tussen het gerede deel (onder) en het nog te bewerken deel (boven).
26. Inmiddels is er meer ontchroomd: de bumpers, de reflectors en het VW-teken. Je kunt nu goed zien welke onderdelen van welke set afkomstig zijn
27. De vliegwielkast houdt een beetje abrupt op, dus ik ben eens op zoek gegaan naar referentiefoto's (weet niet veel van de Kever maar door modelbouw kom je toch snel het een en ander te weten). Onder het mom van "het onderdeel is toch nauwelijks in het zicht" heeft Revell merkwaardig genoeg gewoon een stukje weggelaten. Met wat Plasticard (Evergreen zal ook wel passen maar de eerste Plasticard die ik pakte had toevallig meteen exact de juiste dikte) is dit snel verholpen. Moet nog wel mooi in vorm gebracht worden.
28. De aandrijfstukken op de transaxle zitten bij de kit te diep, zo blijkt uit referentiefoto's. Ze vallen als het ware in de opening, terwijl ze eigenlijk iets meer 'erop' zouden moeten liggen. Met een stukje Plasticard dat houtje-touwtje geknipt is, wordt dit verholpen. Modelbouw punch&die-set noch Leerpons zijn geschikt omdat die niet zo'n grote schijven produceren. Zie op de volgende foto het nieuwe onderdeel naast het aandrijfstuk, plus een al in positie gebrachte combinatie.
29. En zonder het opzetstuk:
Jammer genoeg is er nagenoeg niets van te zien, omdat het chassis over de aandrijflijn heen komt. Ach ja, in elk geval maak ik het mezelf zo makkelijker voor het opnieuw bevestigen van de aandrijfassen die aan de aandrijfstukken vastgekoppeld worden. Deze staan nu horizontaal en komen een paar millimeter onder de aandrijfstukken uit. Het euvel is op referentiefoto's goed te zien: de aandrijfassen liggen in werkelijkheid niet horizontaal maar enigszins onder een hoek. Dat wordt dus een eenvoudige aanpassing.
Knap als je het tot zover hebt volgehouden, de volgende updates zullen wat korter worden. Dit is de hele aanloop tot aan vandaag.
Wat ik trouwens nog niet heb laten zien is de uiteindelijke oplossing voor het grootste probleem dat ik tot nu toe ben tegengekomen: het uiteindelijk vormgeven van afdichtrubbers rondom achterlichten, bij spatborden etc. Daar kom ik later op terug.