Beste Beagle,
ik heb zojuist dit topic helemaal gelezen en was erg geraakt door je verhaal, mede omdat ikzelf net weer begonnen ben met bouwen en dus dat kriebelende gevoel herken.
Eén ding schoot er door mijn gedachten toen ik dit allemaal las en ik moest denken aan een voetballer die zijn carrière op 'n bepaald moment moet beëindigen; de geest wil wel, maar het lichaam laat het niet meer toe. Wat je vaak ziet is dat ze daarna coach worden of in ieder geval die richting opgaan. Wat heeft modelbouw nu met voetbal te maken ? Helemaal niets
Behalve dat jij op jouw niveau ook topsport hebt bedreven en ik er aan zat te denken dat het misschien een 'carièreswitch' voor je zou kunnen zijn wanneer je al je expertise zou delen met een nieuwe generatie modelbouwers met dezelfde passie, maw je kennis gaan overdragen ipv het zelf te doen. Je zou eens kunnen kijken hoeveel mensen daarin geïnteresseerd zijn en bij voldoende animo misschien zelfs eens in de zoveel tijd 'n workshop kunnen geven. Op die manier blijf je nog steeds met je grote voorliefde bezig alleen vanuit 'n andere invalshoek en het zou doodzonde zijn wanneer niemand straks meer weet hoe je zeilen met de hand kunt naaien
Misschien ben je hier nog wel helemaal niet aan toe of vind je het zelfs een waardeloos idee, dat neemt niet weg dat ik het toch graag met je wil delen, aangezien in vervelende situaties uit een verse invalshoek soms hele nieuwe ideëen geboren kunnen worden.
Ik ga je veel sterkte wensen en ik hoop echt dat je op niet al te lange termijn een nieuwe uitdaging hebt gevonden waarin je met net zoveel plezier en passie je 'ei in kwijt kunt' als in wat je deed.
Groetjes
Peter