Ik heb dit o.a. kunnen constateren bij foto's van de Koolhoven F.K.43, waar het toestel in de vlucht verschrikkelijke O-benen had. In feite geldt natuurlijk zoiets voor elk vliegtuig: korte pootjes op de grond, lange poten in de vlucht. Maar dank voor de opmerkzaamheid, John .

Ik het eerst de uitlaat aan de motor vastgelijmd en toen de motor op de neus. En tenslotte het typerende "rooster" met koelgaten voor krukkast en cilinders.



Dit was het eerste serieuze pas probleem. Hoewel ik de motor op de romp had drooggepast zonder uitlaat (en voor het schilderen), was er nu geen sprake van een goede passing. De uitlaat zat in de weg en de ring op de neus wilde ook niet meer passen in de ring in de motor. Na veel gehannes met mes en lijm zat de motor uiteindelijk toch in de goede stand vast.

Rob

Ondanks de pasproblemen ziet het er fantastisch uit. Mooi toestel met die apart vorm van de cockpit.

Weer een paar stapjes verder. De skis eronder gemonteerd.



Voor het uitlijnen heb ik een strip van 2 mm onder de skis gelegd om te compenseren voor het uitsteeksel onder de ski, wat dient om het toestel bij start en landing beter te laten sporen.
Daarna de cabinedeur op zijn plaats gelijmd.



Inmiddels heb ik ook van Alabastine een sneeuwlandschap gefabriekt. Staat beter dan plat op de grond.

Rob

De eerste versie van het sneeuwlandschap is klaar.



Een ondiep bakje van styreen, onregelmatig gevuld met Alabastime muurvuller, en daarin twee sporen gemaakt met de reserve ski die in de kit zat.
Daarna de verspanning van de ski's gemaakt. Die dient er voor om de ski's in de juiste stand te houden voor de landing (punten omhoog). Zelfde recept als voor vleugel verspanning: Eerst het zwartgelakte 0,06 mm vissnoer in de gaatjes naast de landingsgestelpoten in de vleugel onderkant lijmen, daarna door de gaatjes in voor- en achterkant van de ski's leiden.



Afspannen met een stukje tape en een druppeltje secondelijm in de gaatjes laten vallen.



Na het drogen het vissnoer en het lijmkopje afsnijden.

Rob

Stapje voor stapje naar her einde. De stijlen voor het horizontal stabilo op maat gemaakt en vast gelijmd.



De onderzijde van de ski's aluminium geverfd.



Ze waren bedekt met luminium platen. Op de tamelijk recente foto van het wrak in een van de filmpjes is overigens te zien dat ze aan de onderzijde twee strip hadden over vrijwel de hele lengte van de ski's. In diezelfde film is ook te zien, dat The Virginia op zijn laatste vlucht een driebladige schroef had. Beide dingen ontbreken in de kit.
Ik heb een trapje voor onder de cabinedeur gemaakt van 0,4 mm messing draad en een stukje PE rooster.



Dat is inmiddels donkergrijs geverfd.

Rob

In de kit ontbreekt ook een Venturi buis, die op veel foto's duidelijk zichtbaar is op de linker rompzijde. Ik heb er eentje gemaakt, gescuurd uit een stukje 1,2 mm staf en gemonteerd met een stukje strip van 0,25 x 0,5 mm.



Het inderdeel is inmiddels donkergrijs geschilderd. Op de foto heb ik maar een stukje ski laten staan voor de vergelijking van de afmetingen; in deze periode van contactloos betalen heb ik geen dubbeltjes meer, de laatsten zijn in de collectebus verdwenen.
Het trappetje zit ook onder de romp.



Bij het monteren van de staartroeren is het er, net zoals de staart ski, ook al weer af gevallen, het zit ook maar net vast op die pootjes van 0,4 mm.
Ja, die roeren dus. Aan rolroeren en hoogteroer zitten staafjes meegegoten, die in gaatjes in de vleugel en het horizontale staartvlak passen. Ze zijn te lang, maar daar is een tangetje goed voor, in ieder geval is nu in theorie de positie van de roeren gefixeerd. Of net niet, en dan moet een gaatje wat opgerekt worden. Eerst heb ik het hoogteroer vastgelijmd in naar beneden uitgeslagen toestand.



Bij droogpassen van het richtingsroer bleek dat dat niet tussen de hoogteroerhelften paste en dat de passing met het kielvlak(je) slecht was. Daar moest dus wat materiaal weggehaald worden, wat op de foto te zien is. De foto is overigens gemaakt bij daglicht met een lichtbewolkte lucht. Dat geeft weer een andere kleur dan wanneer vanwege de kortste dag van het jaar en het het abominabele weer de lamp aan moet, zoals op deze foto te zien is.



De kale plekken zijn bijgewerkt, de stuurkabels boven op het hoogteroer vastgelijmd, afgespannen (op de snijmat) en het teveel aan vissnoer afgesneden.

Rob

Het plaatsen van het richingsroer ging niet zoals ik wilde. Het was vrijwel onmogelijk om het een uitslag te geven, het zat gewoon vrijwel klem tussen de helften van het hoogteroer, ondanks dat ik daar al een stukje van had afgesneden. Zelfs als het horizontale startvlak goed gecentreerd had gezeten (het zit een halve millimeter te veel naar rechts), had het nog niet gewerkt. Dus voor montage van het staartvlak checken of het goed in het midden zit, en daarnaast van beide hoogteroerhelften een millimeter af halen. Ook de control horns waren te lang en zaten tegen de control horns van het hoogteroer aan, maar dat was snel gecorrigeerd: kinp knip met het tangetje. Ondanks dit alles, ziet het er goed uit.



Rob

De kabels van het richtingroer zijn afgespannen en vastgelijmd aan de uithouders zonder problemen. Daarna waren de rolroeren aan de beurt.
Het grootste deel van de twee meegegoten uitsteeksels die in de gaten in de vleugel achterrand moesten passen heb ik afgekipt om de roeren goed met de veugel aan te laten sluiten. Ook hier gold weer, dat een verflaag de nauwe passing mooi bederft. Verder was het aanbrengen van de kleine stukje vissnoer tussen vleugel en uithouders een fluitje van een cent.





Een Verturi buis kan gebruikt worden om de snelheid te meten in combinatie met een statische drukmeter, maar is tamelijk onnauwkeurig omdat bij bevriezing de vorm van de buis verandert door ijsafzetting. Een andere functie van een venturi buis is het creeren van onderdruk, waarmee dan de tolletjes in bepaalde vliegtuiginstrumenten aangedreven werden, zoals een bochtaanwijzer, kunstmatige horizon, enz. Meestal werd, zelfs in 1929, voor de snelheidsmeting een pitotbuis gebruikt. Op de meestal slechte foto's van Byrd's Super Universal heb ik geen pitot buis kunnen vinden, maar wel op foto's van de CF-AAM een gerestaureerde Canadese Super Universal.



Die is zo fraai dat ik hem heb nagemaakt van 0,4 mm messing draad en een stukje strip.



Die is nu donkergrijs geverfd en ligt te drogen. De Venturi buis zit volgens foto's aan de bakboord zijde van de romp, vlak voor de cabineramen. Zo ook bij het model.



Tenslotte nog een foto van het model op zijn sneeuwlandschap, samen met het sleetje. De mannen in poolpak laat ik weg; die zijn echt te groot.



Nu nog de pitot buis er op zetten en dan is het model af.

Rob

Dat is een sierlijke pitotbuis! Mooi nagemaakt.

Wil je nog een husky adopteren? Want dan stuur ik je dit brave 1:72 beestje op: