Die tekening is natuurlijk ook maar gemaakt aan de hand van foto's (en misschien de Fokhoven in de opslag van het Louwmans museum). Maar de werkelijkheid laat het ook zien. Uit het boek van Postma en Wesselink:



In de vlucht het omgekeerde:



Wordt veroorzaakt door de grote slag van de schokdempers.

Rob

De laatste twee onderdeeltjes, de deur en de trede onder de deur.





Trede gebogen van een restje 3 mm staaldraad, daarna tank grey geschilderd. De deur gelijmd met Kristal Klear. Die was nog een beetje vers, de deur ging dus langzaam dicht.
Ik vond de schroef een beetje klein. Bij nameten en vergelijking met de tekening bleek de diameter 4 mm te klein; een kwestie van te fanatiek schuren. Inmiddels staat een nieuwe schroef in de stijgers (bankschroef bedoel ik).

Rob

Ik kan alleen maar stil van bewondering zijn.
Wat ontzettend knap gemaakt. Zo van tekening en wat plastic naar een mooi model.

Grtz Arjan

Wauw!

Ik weet dat 1 woord posts niet volgens de regels zijn, maar toch... Wauw!

Heel erg fraai geworden. Mag je weer trots op zijn.

Schitterend resultaat!!

Prachtig werk Rob! Interessante en waardevolle toevoeging.

VJ

Rob,

Zeer geslaagd model geworden, je scratch bouw gaat steeds beter. Lastig model met een romp van vierkant naar rond. dat hebt je goed opgelost. En op 1/72. !

Gefeliciteerd met deze aanwinst voor je collectie.

Groeten,
JohnH

Prachtig kleurrijk geheel geworden Rob. Daar mag je met recht trots op zijn.

René

Bedankt voor de complimenten, en dat voor een model dat nog niet eens klaar is. Want ik moest nog een nieuwe schroef maken. Ik had dus weer vier stukjes triplex op elkaar geplakt, dat maakt twaalf lagen. Daarna een kopietje van de schroef op het stapeltje geplakt, de grote stukken met de scheermeszaag weggehaald, met een scalpel de omtrek bijgewerkt, de prop geschuurd tot op de omtreklijn en een gaatje voor de as geboord. De ronde naaf gemaakt met sleutelvijltjes. Dan ziet het er zo uit:



Aan de achterkant:



En van opzij:



Er is geen verschil tussen de op elkaar geplakte lichte laagjes te zien; effectief zie je dus maar negen laagjes in plaats van twaalf. Als je er per se twaalf wilt hebben moet je de houtlijm mengen met donkerbruine plakkaatverf. Ik vond dit goed genoeg.
Daarna het profiel er in schuren. Ik begin altijd met de achterrand. De bladen en onder- en bovenkant om en om afschuren tot je een scherpe achterrand hebt. Daarna de (ronde) voorrand schuren en de naaf. Resultaat:



En de achterkant:



Bij het schuren links en rechts zo'n beetje dezelfde tekening te krijgen (dat is een teken dat het profiel aan beide kanten gelijk is). Tot slot nog twee plaatjes van de oude (te kleine) schroef en de nieuwe.





Dat was dat. Daarna heb ik plaatselijk het aluminium en het rood wat bijgewerkt en die plekjes, de vleugel en het richtingsroer een laagje zijdeglans vernis gegeven. Toen was het tijd voor de eindfoto's (helaas geen zon vandaag).





















Na ruim vier maanden is hij dus af (in feite nog iets langer, want ik had de onderdelen al geprepareerd in februari). Een aardig model om te bouwen, een aan de hand van de NVM tekeningen is het best te doen. De enige "koopdelen" in het model zijn de resin wielen (uit oude kits), het PE voor de prop en de ruithouders voor de staartroeren en de motor, waar ik twee extra cilinders voor gefabriekt heb.
Het was jammer dat ik geen toegang kon krijgen tot het enige overgebleven toestel van het Louwmans Museum; erfgoed moet kennelijk goed verborgen blijven. Er zijn drie dingetjes die beter hadden gekund: De overgang tussen de fairing op de vleugel en het achterdeel van de romp (eerder de vleugel op de romp plakken en de naad plamuren of de fairing een integraal deel van de huid van de romprug maken), de plaats van het stabilo (nooit gokken, altijd meten) en de voorruit, waarvan de linkerhoek niet goed genoeg aanligt en waar wat knikjes ten gevolge van het buigen te zien zijn (toch maar warm vormen over een malletje, maar daar ben ik zo slecht in).
Dat was het dan.

Rob