Dankjewel VJ
En dan de update. Ik heb inderdaad het einde van de streep op de romp aangepast:
Toen kon de cockpit weer open en kon ik de boel afbouwen. Om te beginnen de schouderriemen.
Daar na heb ik neuslicht en de propellers gemonteerd.
Daar zag ik dat de bladen van de linker propeller iets naar voren staan. Jammer, maar ik heb het maar zo gelaten, want het is zulk dun spul, dat ik het lostrekken voor correctie niet vertrouw.
Het landingsgestel is wel een dingetje bij deze kit. Hij zit diep in de wheelwell weggedoken. Daarbinnen is het zwart geverfd. En de struts lopen naar de achterkant naar elkaar toe. De basis is groter dan de opening waar de hele handel doorheen moet. De wielassen zijn vrij lang en steken vrij diep in de wielen. En tot slot is het allemaal van heel dun witmetaal, dus knap fragiel. Ik heb wat zitten experimenteren om te vinden wat nou de handigste manier zou zijn om dit alles te monteren. Nou, ik kan je vertellen, handig is niet het woord
.
De enige optie die ik zag, die ik dus heb uitgevoerd, was om de struts los in de wielen te steken en dan met lijm op de struts naar binnen kantelen en de struts in de gleuven onderin de donkere bak te friemelen. En aangezien het om secondelijm ging, heb je niet al te veel tijd. Door een tikje teveel lijm te nemen heb je net een paar tellen meer tijd om de boel op zijn plek te manouvreren. De sleuven waar de struts in moeten zijn wel vrij diep, dus het op de tast werken is te doen. Vervolgens kunnen de actuators, die tussen de struts zitten erin. Ook dat is een beetje in het donker rondtasten om het uiteinde in het gaatje tussen de struts te krijgen. En als laatste heb ik de dwarsverbinding tussen de struts gelijmd. Dat is ook wel gemier, want de band zet er pal boven (toestel ligt op zijn kop, dus vandaar erboven). Maar hier kun je in ieder geval nog zien wat je doet.
Toen konden de wielkappen, de uitlaten en de pitot erop (geen foto).
Daarna bleef alleen de cockpitkap over. En daar was ik niet helemaal tevreden over. Er zit namelijk nog een frame binnen de kap, die vrij goed zichtbaar is. En die ontbreekt. Dus daar ben ik zelf maar aan het knutselen geslagen met wat zwart geverfd koperdraad.
De kap heb ik met houtlijm op de cockpitrand vastgezet. En als finishing touch heb ik met een restje koperdraad van het frame ook de kabel gemaakt die de kap tegenhoudt als hij open staat.
Al met al was het een fikse klus. Voor een deel veroorzaakt door mijn eigen ongeduld bij het spuiten
. Het is een mooie kit. Over het algemeen fraaie detaillering en goede passing. Ik heb hier en daar wat moeten vullen en schaven. En de kap had wat toevoeging nodig, vond ik. Dit was mijn eerste ervaring met resin. Het is gelukkig goed afgelopen. Het was wel wennen, het werken met secondelijm. Het is allemaal ook wat brosser. Dus je moet er met geduld en nauwkeurigheid mee omspringen. Bij het schuren van de opgevulde naden is het me een paar keer overkomen dat ik iets te hard kneep in de romp en dat vervolgens de naden weer opensprongen. Dan moest ik weer opnieuw lijmen en vullen. Maar je krijgt er vanzelf handigheid in zullen we maar zeggen. De decals werkten prima en reageerden goed op Microsol en -set.
Het gebruik van pre-shading, panel liner en wat drybrushing om wat vuil aan te brengen is een keuze. Je ziet op het Internet veel foto's van de replicakist. Die ziet eruit als door een ringetje te halen. Maar die poetsen ze natuurlijk na elke vlucht op. Ik wilde de kist het uiterlijk geven na aankomst in Australië, met 18.000 km achter de rug. Bovendien was het vrij slecht weer down-under en dan laten je schoenen ook wat modder na op zo'n grasbaan. Het is vrije interpretatie. De foto's van de real thing zijn allemaal zwart-wit en details zijn niet veel te zien. Kwestie van smaak dus en daar valt over te twisten. Ik ben er niet ontevreden over.