The build.......mijn voorlopige eindverhaal.In de korte variant….erg leuk om weer te doen en smaakt naar meer.
In de langere variant….
Alle stadia van modelbouw heb ik denk ik wel meegemaakt: van ‘ik kan niet meer stoppen’ via ‘pffff….die onderdeeltjes zijn wel heel erg klein’ en ‘mhmm….de bedoeling was eigenlijk om het onderdeel NIET aan mijn vingers vast te lijmen’ tot aan ‘en NU heb ik even echt geen zin meer in’….maar na een paar maanden met veel zin en soms doorploeteren ben ikzelf erg tevreden het het eindresultaat.
Wat heb ik voor mijzelf geleerd de afgelopen tijd?
PE is voor mij echt van toegevoegde waarde voor een model. Het is soms pielen soms ook ronduit frustrerend, maar het eindresultaat mag er dan ook zeker wel zijn.
Met PE is het een uitdaging om niet te veel lijm te gebruiken, een kwestie van vallen en opstaan (en soms weer vallen). Ik gebruik hiervoor Loctite precision superglue 3. Na enkele seconden vasthouden zit het onderdeel al vast, maar je hebt daarvoor net genoeg tijd om nog te schuiven.
Plastic lopen vervangen voor metalen gedraaide lopen is even puzzelen en ook wel even een mentale barrière die je voorbij moet. Ik bedoel…het voelt toch wel definitief om een plastic loop lost te knippen terwijl je nog niet zeker weet of het je ook lukt om de metalen op een nette manier te bevestigen.
Afplakken en spuiten was minder complex dan ik verwacht had. Dus wie weet….de volgende keer de Tirpitz wel in haar laatste livery.
Het verouderen van een model is erg leuk om te doen, maar je moet vroeg genoeg stoppen. En dat is vaak 3 stappen eerder dan je in je hoofd hebt (m.a.w. in je hoofd denk je ‘nog een paar strepen erbij, maar dan dus toch VEEL eerder stoppen’.
De jaren tellen mee (hahaha), wat ben ik blij dat ik een leesbril had liggen.
Van bouwen wordt je soms ook heel Zen. Als het lukt met concentreren en plakken is deze hobby rustgevend. (de andere kant is ook waar hoor).
Nu ik weet dat dit me aardig lukt wil ik me in de toekomst misschien eens gaan storten op een diorama.
Eerst kleine stap....ik wilde de Arado nog 'lanceren'.
Klaar zijn is een dubbel gevoel…..blij dat het af is, jammer dat het af is, maar daardoor ook wel zin in een volgende uitdaging.
En voor mij is dat:
https://www.tamiya.com/english/products ... /index.htmBureau opgeruimd (soort van) en de Tirpitz als inspiratie en totdat de vitrine klaar is in het raamkozijn.
Met PE en gedraaide lopen natuurlijk, dus jullie zijn uitgenodigd om de volgende bouw (ook) te volgen.
Marco
P.s. voor de erg oplettende modelbrouwer: ik ben nog niet helemaal klaar…..de reddingsbootjes moeten nog een houtkleur krijgen. Maar daarvoor moet ik eerst nog de kleur aanschaffen. Mental note to myself: bij de volgende internet bestelling houtkleur meebestellen.
Wordt vervolgd....maar nu nog niet.
*edit ivm een typo