Dit wordt het bouwverslag dat tot hiertoe al de langste voorbereiding gekend heeft van al mijn projecten op Brouwers. Het begon toen Sturmtiger weer eens een kerstspecial deed in het jaar 2013 (https://www.modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=16&t=28222&hilit=princeton&start=3620). Ik wilde al langer een carrier bouwen op schaal 1/350, aangezien ik al een paar slagschepen had in die schaal. Ik had er ook al in 1/700 gebouwd, maar dit zie je van een afstandje nog moeilijk staan. Ik had ook al eens een paar van deze mastodonten gezien, zoals de Enterprise van Tamiya en het zag er zo'n uitdaging uit die ik zeker eens aangegaan moest hebben. Alleen is er naast de moeilijkheidsgraad van deze modellen nog een andere kaap die gerond moet worden, namelijk het astronomische prijskaartje. Ze behoren tot de prijzigste dozen die je in de doorsnee plastiekmodelbouwzaak tegen kan komen, zoals de Hasegawa Akagi. Daarom verbaasde het me dat ik deze Princeton voor om en bij de 100 euro kon meenemen. Ik kende het schip niet en nam een risico door me op de betaalbaarste doos te concentreren.
De boxart is nogal opzichtig en de doos bulkt van de CAD-plaatjes waar Dragon Smart Kits zich graag op beroemen. Een jaar eerder had ik in Gent bijna de voorloper van deze kit gekocht, van het naamgevende schip van deze klasse, USS Independence, maar ik had te laat beslist en het was al verkocht. Hiervan vond ik een heel lovende recensie terug: http://www.modelwarships.com/reviews/ships/cv/cvl-22/350-dr/dragon-review.html.
Citaat:
This new carriers is by far the best one in this scale on the market. As with the other Dragon Smart kits, this one features a wealth of smart options and is engineered for maximum detail (...) The addition of hanger deck interior detailing is a real plus too. But what is most amazing is the price, DRA1024 1/350 U.S.S. Independence CVL-22 ~ Smart Kit has a pre order price of $139.50 right now at Dragon USA. A great price for the hours of modeling enjoyment included in this kit.
Ik had dus goed gegokt, maar een waarschuwend woordje is hier wel op zijn plek. Er zijn ook kapers op de kust, zoals de Trumpeter Essex-klonen of Lexington. Die kosten nog een stuk minder maar er is veel meer prutswerk aan om ze in elkaar te steken. Oordeel zelf of je in mijn bouwdoos veel flash of weinig detail kunt vaststellen.
Een ander bepalend element in de prijs is het al dan niet ingesloten zijn van foto-etsmateriaal. Tot mijn verbazing zaten er drie vellen hiervan bij de kit.
Omdat dit voor mij een belangrijke bouw werd, besloot ik die echter te vergelijken met aftermarket materiaal. Het gemakkelijkst zou Eduard PE geweest zijn. Dit was nog goed verkrijgbaar, maar niet het allerfijnste wat er op de markt was voor deze schepen. Dat was de premium White Ensign Models USS Independence set, bestaande uit twee grote vellen ragfijn messing en een extra velletje voor de airwing. Want bij deze schepen vind je ook steeds een paar eskaders van de jagers en bommenwerpers die er op gestationeerd waren. Dragon heeft hier ook aandacht aan besteed en je vindt dan ook Hellcats en Avengers (geen Dauntless zoals bij Independence, maar meer van de andere twee) in clear plastic in de kit.
Deze set was in die dagen al moeilijk verkrijgbaar. De premium set werd alleen het jaar ervoor verkocht op Independence Day. De twee onderdelen ervan waren nog wel apart te koop. Ik had deze besteld bij WEM zo'n jaartje na de aankoop van het model. Het was wachten op een restock maar ik had wel een korting. Daarom liet ik de set al eens door mijn handen glippen toen ze in Hoboken toch te vinden was. Dat jaar eindigde echter met een mokerslag voor de klandizie van WEM toen het gerucht de ronde deed dat het bedrijf failliet was. Het stoppen van hun activiteiten werd uiteindelijk op hun website bevestigd, er zouden nog zoveel mogelijk bestellingen afgewerkt worden. Ze waren voordien vriendelijk gebleken in hun mailverkeer maar op het einde kwam het er duidelijk niet meer van. Achteraf werd er wel verteld dat iemand het overgenomen heeft. Ik was terug bij af.
Uiteindelijk heb ik dan via een Amerikaanse webshop toch de basis scheepsset van WEM kunnen kopen, waardoor er wel heel wat transportkosten bij kwamen. Maar als je bekijkt wat er in zit, vergeet je die eurootjes snel. Hier zie je de oppervlakte vergeleken met die van de Dragon frets.
Die bleken ook verdeler te zijn van L'Arsenal upgradesets, dus kocht ik er ook een setje figuren voor op het schip. Er zaten er al in de kit, wat ook weer een opsteker is voor Dragon, maar resin is toch iets fijner. Ondertussen is dat bij de die-hards ook weer voorbijgestreefd en is 3d-printen de norm. Ik zal wel zien of ik daar in de loop van dit verslag aandacht aan kan besteden.
Nog was mijn ombouwafwijking niet getemperd. Een verschijnsel dat ook in die dagen de kop op stak, waren gelaserde houten deksetjes. De meerwaarde van deze dingen is soms wat verder te zoeken in het geval dat je reeds over een mooi gedetailleerde plastic kit beschikt. Je zou ook kunnen zeggen dat de houtstructuur op deze kleine schaal niet meer waarneembaar zou mogen zijn. Het probleem met mijn kit was iets dat ik al ontdekt had op het moment dat ik ermee thuis kwam.
Dragon heeft kwetsbaren delen van de romp beschermd met de sprue en de grote delen van de kit bedachtzaam verpakt in een beschermende vacuform, met een spanbandje rond het dek. Zo moet het origineel ook in mijn kit geweest zijn, maar er zijn altijd respectloze kopers die niet alleen vinden dat ze zo'n doos mogen fouilleren (mijn mening daarover is dat dit alleen toegestaan zou mogen worden bij dozen die niet meer gesealed zijn), maar die ook de inhoud niet ordentelijk terugsteken. Een gevolg daarvan was dat het dek in aanraking gekomen was met de andere grote casco-onderdelen die niet door een plastic zak afgeschermd waren. De schade die daardoor aan de remkabels op het dek ontstaan was, was niet min.
Ik besloot dat het niet de moeite waard was om je druk over te maken als er al betere versies van dit dek uitgekomen waren. Er zijn al drie verschillende firma's die voor het naamgevende schip een gelaserd dek uitgebracht hebben. De voor de hand liggende keuze zou Artwox zijn, dat een vrij goedkope versie uitbracht. Hierbij is het dek in ongeschilderd hout. Er was echter nog iets anders op de markt, het was ook weer iets dat een doorgewinterde modelbouwer de ogen uitsteekt. Het gaat natuurlijk over de luxe set van Pontos. Dit is een multimedia-upgradeset voor het dek met twee dekblauw geprimerde gelaserde houten delen, een PE-set voor de kabelspanners en een decalset voor CVL-22. Ook Pontos had eerst een premiumverkoop waarbij er een messing scheepsketting meegeleverd werd, maar dat moet ik gemist hebben. Dan nog is het indrukwekkend wat je voor je geld krijgt en hoe het bij je aankomt.
Tenslotte heb ik het nog niet gehad over het bronnenonderzoek voor dit schip. Er valt verbazingwekkend weinig over te vinden. Mijn standaardboek van Hugh Lion wijdt er een pagina aan, maar geen kleurenprent zoals voor de andere, meer bekende carriertypes.
Nuttiger voor de modelbouwer is een deeltje uit de reeks Warship Pictorial, nr. 40. Dit boekje is uitsluitend toegespitst op het naamgevende schip van de reeks, Independence. Elk hoekje van de buitenkant van dit schip wordt afgegaan in wat er bewaard is qua archieffoto's, zelfs wat er overbleef van dat schip nadat het zwaar gehavend werd bij twee opeenvolgende atoomproeven tijdens Operation Crossroads en zich per abuis als een van de dichtstbijzijnde doelschepen voor het Able-shot bevond. Ik heb nog een derde referentiewerk besteld bij een bekende boekhandel in Heist-Op-Den-Berg. Dit is vooral een feitenrelaas over de laatste uren van het schip en is passend getiteld "Carrier Down"; ik hoop dat ik dit werk of de herdruk ervan eenvoudiger kan verkrijgen dan sommige andere artikelen voor dit project. In de tweede post van dit verslag zal ik de nieuwsgierige lezers meer over de geschiedenis van het schip vertellen, want er valt heel wat over te vertellen...
_________________ .................................................................................. Cernit omnia Deus vindex ..................................................................................
Toen de Amerikanen zich in de strijd mengden in 1941 kwamen ze tot de vaststelling dat de voorziene plannen voor de bouw van vliegkampschepen van de kiel ontworpen onvoldoende snel tot een versterking van de vloot zouden leiden. Het heroveren van gebied op de Japanners vereiste de aanvoer van militair materieel met een snelheid die de bestaande vloot kon volgen als die opstoomde. Er werd besloten om een aantal scheepsrompen die oorspronkelijk bedoeld waren voor snelle Cleveland-klasse kruisers om te bouwen naar zogenaamde Fast Carriers. Deze keuze betekende een beperking in hangarruimte en een ingekort vliegdek door de gestroomlijnde boeg en leidde ook tot de kenmerkende opstelling van vier hoekige schoorstenen aan de stuurboordzijde. Omdat men de volledige breedte van het dek nodig had, werd er een kleine brug geïnstalleerd op steunpilaren aan de stuurboordkant. Het eerste schip had nog een vijf-inch double purpose kanon op de voorsteven, dat al vervangen werd door AA-geschut na de eerste zeewaardigheidstests. Een van de rompen was in 1941 voorzien voor de lichte kruiser Tallahassee (CL-61) in de werf van NY Shipbuiding Corporation, Camden. Een jaar later werd deze omgebouwd naar USS Princeton en op 18 oktober 1942 te water gelaten.
De overhang van het dek over de boeg wordt duidelijk bij deze foto's van de eerste rondvaart:
Er zijn wel wat foto's van het schip toen het nog in een tweedelige camouflage rondvoer, zoals bij Philadelphia
of later in de oorlog bij Puget Sound,
of bij Seattle,
Later kreeg ze een gecompliceerder camouflagepatroon waarvan gedacht werd dat het de beweging van het schip moeilijker te volgen maakte voor vijandelijke vuurleiding. De acties van Princeton in het Pacific theatre waren de volgende:
- 1-14sep. '43: vlaggenschip bij inname van Baker Island - raids naar Makin en Tarawa - begin november: aanvallen tegen airfields op Bougainville - kruisers aangevallen bij raid op Rabaul, op de 19de Nauru helpen veroveren - terugtocht naar Pearl Harbour met te repareren vliegtuigen aan boord - eind januari verschijnt ze terug ten tonele bij Wotje en Taroa - verkenning van Eniwetok en zware bombardementen en lchtdekkingsopdrachten op Engebi airfield die heel februari innemen - maart: na korte intermezzo's in de basis Majuro worden aanvallen op de Carolinen, Palau, Woleai en Yap - luchtdekking voor operatie Hollandia eind april, dan aanvallen op Truk en Ponape - mei-juni: aanval op de Marianen - half juni: Guam, Rota, Tinian, Pagan en Saipan - slag bij de Filippijse Zee: 34 kills - nog eens Pagan, Rota en Guam - 14 juli: weer naar de Marianen voor landing op Guam en Tinian - 2 augustus: onderweg naar Eniwetok Palau aangevallen - september: N-Mindanao en de Visayas - heen en weer tussen Palau en Luzon - na pauze op Ulithi voorbereidingen voor aanval op de Filippijnen begin oktober
Het doel van deze laatste operatie was het aanvallen van de vliegvelden Clark en Nichols. Het is vanuit deze vliegvelden dat er op 24 oktober een aanval gebeurde op de Princeton. Een enkele laag vliegende Judy bommenwerper slaagde er in de laatste seconden voor hij neergehaald werd om een bom af te werpen die ergens achteraan insloeg en zich begroef in het binnenste voor ze explodeerde. Hier is een video van gemaakt.
Aanvankelijk was er weinig schade maar het bekende probleem van de onbeschermde Amerikaanse houten dekken deed brand uitbreken die leidde tot een aantal kleinere explosies. Ondertussen waren er verschillende schepen langszij gekomen om assistentie te verlenen, onder andere de kruiser Birmingham. Ze konden toen niet vermoeden tot welke ramp dit enkele ogenblikken later zou leiden.
De schepen waren al behoorlijk door elkaar geschud door botsingen met de carrier, toen om 15u24 een zware explosie plaats vond aan het achterschip.
De dodentol die dit op de Birmingham tot gevolg had, zou later de zwaarste blijken die er bij 1 explosie op een schip gebeurd was in heel de oorlog. Er sneuvelden meer mensen op dan op de Princeton zelf gevallen zijn, door de tijd die men had om te ontruimen. De explosie sloeg ook een stuk van de achterkant van Princeton. Er waren nog gruwelverhalen achteraf van de mannen die de doden van het schip moesten verwijderen nadat het in de haven aankwam.
Citaat:
The carnage on board the cruiser was horrific. Hundreds of men lay dead or wounded, and for a moment there was only silence. Out of a total complement of 1,243 officers and men, the Birmingham suffered 229 officers and men killed more or less instantly, 8 who would die from wounds within two days, 4 missing, 211 seriously wounded, and 201 with other injuries. Of the wounded, many had shrapnel wounds, and a significant number had perforated eardrums and compound fractures of arms and legs. 23
Het vuur op de carrier werd oncontroleerbaar en toen iedereen geëvacueerd was, vuurde men torpedo's af tot het schip. Daarbij werd een schip, de Irwin, nog bijna geraakt door eigen torpedo's uit haar beschadigde lanceerbuizen. De Reno nam het over en om 17u49 was het gedaan met de Princeton. Ze verdiende 9 Battle Stars. Een vlag die gered werd, is in 2004 gewijd in een kapel in Princeton.
@Boris: bedankt zeg, die had ik nog niet. Heb jij ook met zo'n schip gewerkt?
Nee nog niet met zo'n schip gewerkt, Gewoon mijn interesse in historie en schepen, Staan op youtube ook nog een paar filmpjes van de CVL26 Voor referentie kan je ook op haar zusterschepen zoeken CVL22 t/m CVL30 zijn allemaal bij de zelfde werf gebouwd
_________________ .................................................................................. Cernit omnia Deus vindex ..................................................................................
Een Amerikaanse Light Carrier vind ik een leuk onderwerp! voor mij persoonlijk veel leuker en interessanter dan de Main carriers zoals de Hornet, Enterprise Enz. vooral omdat er veel minder bekend is over deze kleinere carriers!
En dan de Princeton, ik heb gelezen over deze ramp. Zeer interessant en misschien wel een van de meest bekende tijdens WO2 wat betreft lichte vliegdekschepen.
jemig wat een vracht aan aftermarket spullen. Ik vind het wel een heel leuke keuze om voor een CVL te gaan. De kruiser romp heeft wel haar charme en die vier uitgebouwde schoorstenen geven toch een heel ander plaatje dan de doorsnee carrier. Ongetwijfeld weet jij met al dit lekkers wel raad en ik ga rustig achterover leunen en meekijken. veel bouwplezier groet wim
Bedankt dat jullie aanmonsteren. Een kleine update over het boek "Carrier Down", het enige dat ik tot nu toe over de Princeton heb kunnen vinden; het model is nog even onaangeroerd gebleven wegens de feestelijkheden. Ik heb wel al contact gehad met de maker van het model, Tracy White op the Ship's Forum, waar ik het hele topic ook nog eens neergezet heb: http://www.shipmodels.info/mws_forum/viewtopic.php?f=59&t=166458&sid=f1f0adfe14d0c001229317bdacd810ee. Tracy reageerde dezelfde avond nog, alsof hij zit af te wachten of er iemand een carrier neerzet daar. Ik mocht hem alle vragen stellen over het model die ik wilde. Hij dacht dat alles volledig klopte met de referenties, maar hij twijfelde nog of hij 1 vergeten platform had doorgegeven aan de maker van de W.E.M.-kit, die hij Peter noemt. Ik vond dat onderdeel in de handleiding van W.E.M., dus hij was gerustgesteld.
Hij vertelde ook dat het een genoegen was om het model te produceren, maar dat hij ook onder een krap tijdsbestek heeft moeten werken. De handleiding moest hij in een weekend in elkaar boksen, zodat dat maandag naar de drukker kon, wat door de datumgrens eigenlijk neerkwam op zondag. Daardoor is de handleiding van de kit beknopter dan ze gewenst hadden. Hij hoopt natuurlijk op nog van deze zeldzame uitdagingen.
Het boek "Carrier Down" in de tweede uitgave was niet meer voor een normale prijs te vinden, zelfs niet op internet, waar het boekje om en bij de 65 dollar haalde, terwijl het waarschijnlijk amper 200 bladzijden tekst en een twintigtal foto's telt. Wat wel nog te verkrijgen was, was de eerste druk in tweedehands Amazon aanbiedingen die ook varieerden in prijs van een tientje tot even duur als de tweede uitgave. Ik wist de hand te leggen op een exemplaar, maar dat moest wel van Kenosha, Wisconsin komen. Mijn trackingformulier vermeldde dat tijdens de vlucht van Chicago naar Amman vertraging opgetreden had door een natuurramp. Ik zag vandaag beelden van het cruiseschip "Norwegian Breakaway" (http://www.gva.be/cnt/dmf20180110_03290767/passagiers-van-nieuwjaarscruise-staan-doodsangsten-uit-dit-was-het-ergste-moment-uit-mijn-leven) die de omstandigheden boven de VS rond nieuwjaar duidelijk zichtbaar maakten. Van Amman ging het naar Dubai, Londen en Nederland, om uiteindelijk te stranden op enkele kilometers van mijn brievenbus. Blijkbaar heb ik het postnummer van mijn vorige woonplaats niet aangepast bij het verzendingsadres en het pakje was terug naar de bezorger gereden, terwijl de rest van het adres duidelijk naar hier verwees. Ik werd verwittigd dat men nog een keer ging proberen en heb nog contact opgenomen met Amazon, waarbij ik wel chapeau wil zeggen aan de klantendienst. Ik werd via chat (!) verder geholpen en men stortte al meteen 5 dollar terug als tegemoetkoming, terwijl de fout bij mij lag. Ik zou waarschijnlijk wel terug een bestelling moeten plaatsen, zei men, want het adres van een zending kan niet meer aangepast worden. Ik gaf aan dat te zullen doen als de volgende dag geen bestelling aankwam. Ik ging er al vanuit dat het boekje helemaal terug richting afzender zou reizen, toen het vandaag gewoon in de bus viel. Gelukkig zit er dus toch een mens achter de machines daar...
Hier zie je de correctie van het adres.
De jaren-80-stijl van de cover, met daarop een artist's impression van het torpederen van het schip door USS Reno.
Sla je het boek open, dan heb je meteen een duidelijke routeplanning van het schip voor ogen.
Na het tekstgedeelte van het boek, dat ik later nog wel eens zal reviewen, komt er een lijst van alle manschappen die er op het schip en de andere vaartuigen gestorven of vermist geraakt zijn, die fatale dag. Het zijn ettelijke pagina's.
Een aantal bekende en mij nog onbekende foto's.
Een plannetje van het schip, maar door de schaal zal dit alleen bruikbaar zijn voor het situeren van de locaties in het boek beschreven.
Achteraan krijg je nog een visualisatie van de zeeslag bij de Leytegolf. Ik heb dus de komende dagen al wat passende lectuur om deze ongure dagen door te komen. Nu spoedig eens aan het model zelf gaan beginnen...
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 12 gasten
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen