Mijn volgende project voor deze groepsbouw wordt de F-RSIN 1:144 SNCASE SE.2010 Armagnac in de kleuren van Transports Aeriens Intercontinentaux (TAI).

Le Giant Oublié
Graag even je hand opsteken als je van dit toestel al eens eerder gehoord hebt. Niemand....? Oh, nou ja, dat is ook niet verwonderlijk. Dit toestel heeft niet voor niets de bijnaam "De Vergeten Reus"

Ondanks de moeilijkheden waar Frankrijk zich tijdens de Duitse bezetting gedurende WOII in bevond, ging het ontwerpen van civiele en militaire vliegtuigen redelijk onafgebroken door. Het ontwerpen van de Armagnac begon pas in ernst in 1945, toen Société Nationale de Constructions Aéronautiques de Sud-Est (SNCASE) werd geselecteerd als hoofdaannemer voor de SE.2000. Het was de bedoeling dat het toestel geschikt zou zijn voor Noord-Atlantische vluchten met een kruishoogte van 4000m aangedreven door vier 2100-hp Gnome-Rhône 18R motoren. Men realiseerde zich echter al snel dat het ontwerp stammende uit de oorlogstijd achterhaalt was, dus het concept werd opgeschaald naar een drukcabine voor 64 passagiers voor trans-Atlantische vluchten en 107 voor kortere routes. Een groter toestel was duidelijk teveel gevraagd voor de Gnome-Rhône 18R motoren, dus de SE.2010 Armagnac zou worden aangedreven door vier 3500-hp Pratt & Whitney R-4360 Wasp Majors. In deze vorm vloog de SE.2010 Armagnac voor het eerst op 2 april 1949 en werd er een start gemaakt met de productie van 15 definitieve Armagnacs (acht voor Air France).


Bron: Wikimedia Commons

Echter, tegen deze tijd begonnen slaper vliegtuigen met stapelbedden uit de gratie te raken en Air France vond dat het toestel zonder deze optie dan wel erg groot werd en annuleerde de order. SNCASE besloot ondanks dit toch de productie voort te zetten en bouwde negen toestellen, de eerste vier voor TAI. De Armagnac werd op 8 december 1952 in gebruik genomen, maar al snel werd duidelijk dat het toestel niet erg economisch was. De vier toestellen werden terug gegeven aan SNCASE en in Toulouse opgeslagen. Niettemin kreeg het toestel toch nog een kans toen vanwege het uitbreken van de Indo-China oorlog er een een behoefte ontstond voor meer capaciteit voor vluchten naar Frankrijk. Zeven toestellen werden derhalve toegewezen aan Société Auxiliaire de Gerence et de Transports Aériens (SAGETA) voor vluchten tussen Toulouse en Saigon via Beirut, Karachi en Calcutta.


Bron: Wikimedia Commons

In totaal konden er maximaal 160 passagiers mee vervoerd worden met een crew van vijf personen. In totaal zijn er maar negen van gebouwd en het toestel heeft dienst gedaan tot 1959.

De kit komt dus wederom van F-RSIN vandaan en is deze keer wel volledig van Resin (behalve het landingsgestel welke van metaal is).


Op het eerste gezicht ziet de kit er zeker niet slecht uit en is best gedetailleerd. De cockpit-, en passagiersraam decals ga ik weer zelf maken. Er zijn twee kleurenvarianten, één volledig metaal en één met een witte bovenkant. Ik ga echter voor de volledig metalen variant, dus het wordt een leuke exercitie in metaalkleuren.

Ik wil eerst de L-1011 (welke al een hele tijd op de werkbank ligt) af gaan maken, dus daar gaat voorlopig even de aandacht naar toe (maar misschien spuit ik wel het één en ander samen met deze. We zullen zien).

Wordt in ieder geval vervolgd!

Ik vind het een mooi toestel, waar ik inderdaad nog nooit van heb gehoord. Je kunt leuke dingen doen met metaalkleuren. Zie je nou een meegegoten balansgewicht doorschijnen in het resin van de romp?

Hoi Jelle. Of het balansgewicht is weet ik niet, maar het is inderdaad een stukje metaal. Beetje slordig van F-RSIN...

Dit is inderdaad een beste knaap van een toestel. Mooi ding en heerlijk obscuur.

Euh nee, nooit van gehoord, maar zo zijn er nog wel een paar te vinden uit die periode, denk ik. De vliegtuigbouwers beleefden toen moeilijke tijden, alles veranderde erg snel, motoren, aerodynamica, de vraag naar comfort capaciteit en economische inzetbaarheid...
Sommige zaken veranderden sneller dan ze in een ontwerp konden opgenomen worden,

Veel plezier met de bouw alvast,

Blijf Brouwen,

Matti

Nee inderdaad, nooit eerder gezien. Maar wel een fraai toestel. En in blank metaal altijd mooi.

Alvast meegegoten metaal als contragewicht?

Deze kist kende ik ook niet. Zeker een mooie toevoeging voor deze groepsbouw.

Ook voor mij een onbekende, dacht in eerste instantie dat je een DC-4 in Franse kleurtjes ging bouwen. Op het eerste gezicht lijken de resin kits van F-RSIN beter afgewerkt dan de spuitgiet exemplaren, ben benieuwd of dat tijdens het bouwen ook zo is.

Gr. Sjaak

Bedankt iedereen voor de reacties! Onbekend maakt onbemind, maar daar we kunnen we hopelijk wat aan gaan doen

Dat is zeker zo. Ik heb een tijdje terug een resin L-14 van F-RSIN gebouwd (https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtop ... 0#p1055852) en die was zeker niet slecht. Ook deze ziet er best wel goed uit. Ik bedoel, het is geen Authentic Airliners, maar het is mijlen beter dan hun spuitgiet werk (maar goed, daar betaal je dan ook voor).

In ieder geval een kleine update te melden.

Allereerst heb ik de onderdelen grondig met Ammoniak (met een gasmasker op!) ontvet. Anders krijg je straks bij het spuiten van die vissenogen (waar ik in het verleden regelmatig mee te maken heb gehad).


De verticale stabilo's kunnen al gelijmd worden. Ik heb de pinnetjes ietsje af moeten vijlen, anders paste ze niet in de gaatjes. Zo te zien zal dat bij de vleugels ook het geval zijn.


De casting is prima, maar her en der wat oneffendheden. Daarom wat plamuur aangebracht. Dit uiteraard ook bij de spleetjes bij de stabilo's gedaan.


Dan de inlets van de motoren gelijmd. Dit was nog even spannend want de secondelijm die ik gebruik droogt bij dit type resin super snel en is daarna niet meer los te krijgen. Eentje zit een tikje scheef, maar zit echt al muurvast. Met een beetje extra schuurwerk komt dat overigens wel goed. De fit is verder prima!


In de plamuur.


Ik zie trouwens nu ook dat linkervleugel krom staat. Dit is bij resin met heet water gelukkig goed te corrigeren.


Wordt vervolgd!