Hallo medebrouwers,
Januari zit alweer bijna in week 2 dus het wordt tijd voor mij om ook aan deze BB te beginnen.
Ik zie dat er al stevig gebouwd en verbouwd wordt aan de verschillende kits en vrijwel alle onderwerpen en schalen zijn vertegenwoordigd.
Dus laat ik mijn geschut ook eens even uit de doos halen..
Het gaat hier om een oude kit uit Rusland, Alan Models (St. Petersburg) die door de Eastern Express Group (Moskou) opnieuw is uitgegeven:
De kwaliteit is zoals te verwachten bedenkelijk. De kracht van het spuitgieten was te laag waardoor het plastic niet 100% in de mal-kanalen alle onderdelen heeft kunnen bereiken.
Hierdoor zijn overal sporen van misgietsel ontstaan. Vooral op de gietbomen, maar ook op onderdelen.
Verder zitten er nogal wat uitstootsporen op de onderdelen, en is het plastic aardig zacht van kwaliteit.
Er zitten verder nog 2 A4-tjes slecht geprinte bouwaanwijzingen in de doos, geen voorblad met historische achtergrond, geen decals en er is ook nergens een kleurschema aangegeven.
Er zijn 302 onderdelen en het model is in gebouwde toestand 25,7 cm lang. Op de doos staan nog 5 modellen die je kan kopen, een klein intro-tje in Russisch en een kleurtekening in groen van een B-4.
Voor de luie, gemakzuchtige bouwer, of degene die zoekt naar een kit met echt meer kwaliteit en accuraatheid is het aan te bevelen de Trumpeter kit 02307 te kopen.
Voor alle andere bouwers geldt: Huib-modus: AAN.
Voor de historische achtergrond is er op www. genoeg te vinden, incl. een wiki-pagina:
Deze howitzer werd dus door een 15 manschappen bediend en het kon wel tot 2 uur duren om van mobiele naar operationele staat te gaan.
Het kon projectielen van 100-150 kg tot 18km wegslingeren. Maar door een huizenblok in Berlijn schieten ging ook prima.
Als er zoiets in je straat staat, ben je snel uitgepraat..
De Kit:
Ik ben als eerste maar begonnen met wat rondkijken naar info op internet, en dan blijkt het onderstel ook gebruikt te zijn voor andere zwaardere kalibers t/m 280mm aan toe.
Maar het tractor-onderstel beleef gelijk. Er zijn behoorlijk wat Trumpeter kits gebouwd die de nodige bouwverslagen en reviews krijgen.
De Alan/EE kit is echter minder vertegenwoordigd, en dus was het nogal wat zoekwerk om te kijken of er van dit B-4 apparaat iets fatsoenlijks te maken viel.
Eerst maar eens met het onderstel/affuit/rolpaard aan de slag gegaan. De affuit was oorspronkelijk het stuk vakwerk waarin de schietbuis rustte.
De latere affuit werd een deels mechanisch onderstel, met reminrichtingen, stuurinrichtingen en soms zelfs pivotterende basis.
Ook de raden/wielen en de schoprem worden tot affuitdelen gerekend.
Aan de achterkant zit een terugslag-blok/rembedding, dat in de bodem kan worden gezet als anker. Actie is reactie. De energie die voorwaarts aan de granaat werd meegegeven, werd achterwaarts teruggegeven. Een vuurmond die vuurt ontvangt dus veel energie, die ergens heen moet. Om te voorkomen dat men met de batterij met iedere laag een paar meter achterwaarts verplaatste, werden zware wiggen achter de wielen gelegd of werd een rembedding geconstrueerd, die de vuurmond in hoofdrichting liet teruglopen na zijn energie te hebben geloosd.
De uitvoering in plastic van Alan/EE was heel summier uitgevoerd.
Ik heb daarom dus de oorspronkelijke plastic onderdeeltjes vervangen door zelf metalen veren te maken en betere ophanging voor de rembedding.
Dmv een spijkertje in een boorhouder en dan wat ijzerdraad eromheen te draaien.
Dat ziet er straks veel beter uit dan wat erin de doos zat.
de volgende stap was om de vuurbuis, wieg en sluitstuk met de kulas. Vanaf het moment dat geschut van voorlader tot achterlader verwerd, was er het fenomeen 'sluitstuk'.
Zonder het bedienbare - het hersluitbare - sluitstuk was er geen achterlader.
Het sluitstuk was de te openen kulas van de vuurmond, waarbij eerst het projectiel in de schietbuis werd gebracht, vervolgens de drijflading en (vaak) nadien een afsluitende ring of stof, om zo gassen niet tussen sluitstuk en open lucht te laten ontsnappen. Deze techniek ontwikkelde zich tot moderne afsluitingen met wigsystemen.
De kwaliteit van de sluittechniek was bepalend voor de accuratesse en levensduur van een vuurmond. Hoe beter men de gasdruk in de kulas wist te beheersen, hoe betrouwbaarder men de baan van het projectiel kon berekenen, buiten alle overige factoren die dit beïnvloeden uiteraard.
In de loop van de 19e en 20e eeuw zouden steeds betere sluittechnieken worden ontwikkeld, waarbij bovendien halfautomatische en zelfs volautomatische sluitstukken al gedurende het interbellum in gebruik kwamen.
De halfautomatische wierpen de granaathuls direct uit bij het openen van het sluitstuk, de volautomatische - die men alleen bij licht geschut zag - konden ook automatisch laden.
Nu is het natuurlijk mooi als het sluitstuk open en dicht kan, dus snel mijn allerscherpste boortje van DSPIAE gepakt en een kanaaltje door het scharnier gemaakt.
Vervolgens de scharnier iets ingekort om zo het metalen asje er tussen te kunnen krijgen:
Missie geslaagd
Ondertussen hadden we op de affuit en het sluitstuk al flink wat herstelwerkzaamheden moeten doen.
Beetje plamuur hier en daar, en veel correctie-schuurwerk. Binnenkort gaan we verder met de wieg en de aandrijving.
Greetz.
David
