De afgelopen week heb ik me vooral beziggehouden met de bemanning. De Emily had standaard een bemanning van 11 koppen. Maar bij deze kit zitten niet alleen extra stoelen (verschillende gietramen zijn in tweevoud meegeleverd), maar ook extra poppetjes. In totaal zijn het er 16. Heel handig, want ik heb nog een Betty- en een Hiryu-bommenwerper liggen waar ze mooi bijpassen. Zoals je op onderstaande foto kunt zien hadden de bommenwerperbemanningen van de marine deze vliegerspakken:
Over het vliegersoverall werd een bodywarmer gedragen die gevuld was met kapok. Hasegawa levert prachtig gesculpte poppetjes mee waar deze vormen goed te herkennen zijn. En al lijken de kleuren dicht tegen elkaar aan te liggen, toch was er wel degelijk verschil. Ik heb de instructie van Hasegawa grotendeels gevolgd wat dat betreft, maar heb ook andere bronnen gebruikt.
Twee dingen zijn lastig: 1. de poppetjes moeten eerst geassembleerd worden: de petieterige hoofden en armen moet je er zelf aanzetten. Voordeel is dan weer dat je de houdingen wat kan variëren. Dat heb ik ook gedaan. 2. al moet je wel rekening houden waar ze worden geplaatst en wat hun functie is. Daarom heb ik ze eerst gesorteerd m.b.v. de instructies en dan is het handig als je in deze koude tijden geen ijsblokjeshouder nodig hebt. Niet handig als je tegen de houder aanstoot en alles door de kamer vliegt, met name als de onderdelen nog niet aan elkaar gelijmd zijn. Maar met hulp van de Heilige Plasticus vond ik alles terug.
Het eerste bezwaar kon ik oplossen door klemmetjes aan de laarzen vast te maken. Nu waren ze poppetjes beter te hanteren, ook met artrosevingers.
Het duurde een week voor ik alle 16 Japjes in verschillende fasen had geverfd. Wat een priegelwerk zeg! Het plaatsen ervan op de juiste plek was wel even een dingetje en vervolgens moest ik nog e.e.a. bijverven. Barry had mijn geheimpje al verklapt: de landkaart. Ik maakte hem van een klein stukje papier, vastgeplakt met Pritt, en m.b.v. kleurpotloden verscheen er een exotisch eilandenparadijs: de Marianen, maar het kunnen ook Texel en Vlieland zijn.
Om toch iets van interactie te suggereren heb ik een staande reservefiguur naast de kaartentafel geplaatst, die lijkt te overleggen met één van z'n maten. Om die reden heb ik de hoofden van de mannen ook steeds in een andere stand gezet, alsof ze overleggen met elkaar.
Toen werd het weer tijd voor een dryfit. Alles past perfect. Ik lijm het nog niet vast want er moeten nu 26 daglichtraampjes in beide wanden worden geplaatst en dan zit dat kantoor maar in de weg.
