Hellootjes,
Zoals eerder aangekondigd ga ik binnenkort een nieuwe bouw doen hier. Daarbij ga ik eerst wel kijken voor een paar andere kitjes af te werken, zoals 2 Tornado's en mijn Bear.
Nadien kan ik me terug op de spoken concentreren.
Ik heb ze in de deelnemers al aangegeven, waarbij ik eerst voor een filmversie wilde gaan en een F-4N van VF-111, maar toen viel mijn internet-oog op de Phantom van de Royal Navy,
de FG.1 van Airfix.
Dus, de sequel heeft haar star cast als volgt:
1: Hasegawa MDD F-4N Phantom II in de kleuren van de VF-111 'Sundowners'.
Deze eenheid behoeft geloof ik weinig introductie, met de grote rijzende zon op het staartvlak,
die heel vaak in de Atlantic opereerde en de grote Tupolev Tu-95 bommenwerpers mocht onderscheppen.
Met dat ik nu zo een grote Beer aan het brouwen ben, een mooie buddy naast mijn VF-84 'Jolly Rogers'.
Net als de F-4J was de F-4N aangepast voor dienst op carriers te kunnen draaien, maar met de toevoeging
van de lange pod voor het 20mm gatling kanon onder de neus.
Dit wordt mijn eerste Sundowner maar ik overweeg nog een F-14 op termijn...
De kit van Hasegawa is een combo-kit, die toelaat de F-4B te bouwen of de F-4N. Dus ik ga wat spare parts hebben.
Een alternatief voor de VF-111 had deze geweest (tot jolijt van mijn dochter misschien)
De inhoud zal ik wel tonen zodra ik ze heb.
2: Airfix MDD F-4 Phantom II FG.1 'Royal Navy'.
Dat de F-4 een zeer wijd verspreid vliegtuig was, behoeft volgens mij weinig verder pleidooi. Zowel de US Air Force, de US
Navy als de US Marines vlogen met het spook. Aan de andere kant van de wereld was de grote vogel een vertrouwd
gezicht boven West-Duitsland, maar ook in Japan vloog men met de Phwoarrrrrr. (oh how i LOVE that word!)
Bij de Britten was het ook een tijdlang een vertrouwd gezicht, maar dan eerst en vooral bij de Royal Navy, en dan aansluitend
bij de RAF. Het toestel was in casu gelijk aan de F-4J die gebruikt werd door de US Navy en de USMC, maar met de
Rolls-Royce Spey turbojet motoren en Britse avionica. De productieversie die bestemd was voor de Royal Navy werd
aangeduid als F-4K, de RAF-versie als F-4M. Respectievelijk werden dit de FG.1 (Fighter/ground) en de FGR.2 (Fighter/Ground/Recon)
aanduidingen waarbij dit, verwarrend genoeg, zowel kon slaan op de F-4K als dat het gold voor de F-4M.
Een ander opvallend detail van de Britse Phantoms was een uitschuifbaar neuswiel, waarmee de kortere dekken van de Britse
carriers toch gebruikt konden worden in combo met de strop-katapult, omdat de hogere lanceerhoek aldus sneller de benodigde
lift genereerde om op te stijgen, ten koste echter van het zicht naar voren. Op deze foto is dat verschil overigens goed te zien.
De toestellen van de RN werden aanvankelijk gestationeerd op de carriers van de Britse marine, waaronder HMS Eagle,
maar rond het einde van de jaren '70 werden ze overgedragen aan de RAF, wanneer de Britten investeerden in kleinere carriers,
waaronder de herbouwde HMS Hermes, HMS Invincible en haar zusterschepen, waar de grote F-4 niet bepaald geschikt meer
voor was. Velen van hen zouden uiteindelijk opereren binnen RAF Germany en een paar toestellen zouden, in de aanloop
van de Falkland-oorlog, de verdediging van Ascension op zich nemen.
Airfix bracht de FG.1 recent in een nieuwe tooling-versie uit, die volgens de reviews enorm veel detailering toe zou laten,
getuige de hieronder bijgevoegde foto's:
Ik kijk er er in alle geval naar uit.