Als eerste onderwerp voor deze groepsbouw heb ik gekozen voor de OV-10D van Academy. Het toestel vind ik zo spuuglelijk dat hij weer mooi wordt.
Ten eerste, wat wiki info:
De USAF nam de eerste productieserie OV-10A’s in februari 1968 in gebruik als vlucht van zes onbewapende vliegtuigen belast met forward air control (FAC) taken. De OV-10A bleef bij de USAF in Europa gebruik tot 1993. Er werd door de luchtmacht geen gebruik gemaakt van de OV-10D. Ook werden in 1991 tijdens operatie Desert Storm geen USAF OV-10’s ingezet; men achtte ze te licht en te kwetsbaar.[bron?] De OV-10A’s, en D’s van het USMC werden hierbij wel ingezet.
De luchtmacht had de OV-10's in gebruik bij de 505th Tactical Control Group en ingedeeld in het
19th Tactical Air Support Sqn (TASS) van 1968-1985 (Bien Hoa en Phan Rang AB, Zuid-Vietnam; Osan en Suwon AB, Zuid-Korea)
20th TASS van 1974-1984 (Sembach AB, West-Duitsland)
21tst TASS van 1973-1983 (Patrick AFB, Florida)
22nd TASS 1971-1984 (Davis Monthan AFB, Arizona)
23rd TASS tijdvak en locatie onbekend
27th TASS (George AFB Californië)
704th TASS 1976-1984 (Sembach AB, West-Duitsland)
601st TASS 1975-1985 (Wiesbaden AB, West-Duitsland)
Het USMC was de grootste OV-10 Bronco gebruiker. In tegenstelling tot de luchtmacht plaatsten de mariniers de OV-10, na de eerste leveringen in 1968, meteen in een agressieve rol in de Vietnamoorlog. De eerste Bronco’s in actie vlogen in juli 1968 al vanaf de basis Đà Nẵng. Ze waren ingedeeld in Vessel Marine Observationsquadron 2 (VMO-2). In november 1968 opereerden USMC toestellen van VMO-6 vanaf de basis Quang Tri. Oorspronkelijk was dit squadron gelegerd in Futenma, Japan.
De mariniers vlogen zowel met de OV-10A en OV-10D in de FAC rol. Tevens gebruikten zij het toestel voor andere taken; er werden parachutisten en sensors mee afgeworpen en het toestel werd natuurlijk ook als licht aanvalsvliegtuig ingezet ten behoeve van grondsteun. De uitrusting verschilde van fosfor doelmarkeerders tot seismische sensors en miniguns.
Er vlogen vijf USMC squadrons met de Bronco, VMO-1, VMO-2 en VMO-6 waren reguliere squadrons. VMO-4, afkomstig van Dobbins airbase, Georgia en VMO-8 van Naval Air Station (NAS) Los Alamitos, Californië, bestonden echter uit reservisten. VMO-4 was tevens de laatste operationele eenheid met Bronco’s en werd in juli 1994 opgeheven.
Het USMC stond ook achter de doorontwikkeling tot OV-10D en vervolgde de operationele inzet door beide A en D modellen in januari 1991 bij operatie Desert Storm in te zetten. OV-10D’s waren sneller en beter handelbaar en konden ook ’s nachts worden ingezet; de OV-10A had geen nachtzichtapparatuur en was slechts overdag inzetbaar. Er werden 2 OV-10A’s door hittezoekende grond-lucht raketten afgeschoten; 1 militair kwam daarbij om en 3 werden gevangengenomen door Irak.
Na dit conflict werden Bronco’s van VMO-4 ingezet bij missies tegen drugdealers. Later werden OV-10’s, gesteund door het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken, omgebouwd voor het besproeien van papavervelden met herbiciden. Hiervoor werden ex-USMC OV-10D’s vanaf de basis Davis-Monthan, Arizona speciaal uit de mottenballen gehaald.
De US Navy startte in 1968 de vliegertraining ten behoeve van ondersteuning van SEAL en rivier operaties in de Mekong delta. De eerste OV-10’s waren geleend van het USMC en werden als Vessel Attack Lightsqn-4 (VAL-4) in januari 1969 ingezet. Dit lichte aanval squadron vloog de OV-10 in Vietnam tot april 1972 toen de toestellen weer aan het USMC werden teruggegeven. VS-41 was marine Bronco trainingseenheid en vloog vanaf NAS North Island, Californië. Na de Vietnamoorlog werd het toestel door de marine alleen nog als wapen testplatform gebruikt.
De variant die ik ga maken is van VMO-1, wat extra achtergrondinformatie over het squadron:
World War II
Marine Observation Squadron 155 (VMO-155) was formed at Marine Corps Air Station Quantico, Virginia on July 27, 1943. In November of that year they moved out to San Diego, California and on January 1, 1944, they were redesignated Marine Observation Squadron 1 (VMO-1) and deployed to Espiritu Santo. In February 1944, they moved to Guadalcanal and in July they joined the III Amphibious Corps and participated in the Battle of Guam. In February and March 1945, the squadron also participated in the Battle of Iwo Jima.
1946–1980s
In January 1946, the squadron moved to Marine Corps Air Station Cherry Point. During the Korean War, they trained replacement pilots for the war and supported operation of the 2nd Marine Division. In 1952, they moved to Marine Corps Air Station New River and received their first helicopters. In 1958, the squadron was part of the U.S. 6th Fleet task force that intervened in Lebanon and in 1965 they participated in the U.S. intervention into the Dominican Republic.
In July 1968, VMO-1 became conversion to the OV-10 Bronco and by 1971 they were an all fixed-wing squadron. During the 1970s and 1980s, the squadron rotated through deployments to Japan and supported exercises throughout Asia, the Mediterranean, the Caribbean and Northern Europe.
1990s and deactivation
In December 1990, the squadron boarded the USS America and USS Theodore Roosevelt headed for Saudi Arabia to support Operation Desert Shield. When Operation Desert Storm began, the squadron flew over 1000 combat sorties with the loss of 1 aircraft and 1 pilot killed in action. Upon their return, the squadron was deactivated on July 31, 1993
De versie die ik ga maken was in januari 1991 gestationeerd op het marine-vliegveld van Al Jubail in Saoedi-Arabië. Even een foto van het internet gejat ter impressie:http://www.flickr.com/photos/77175657@N00/16489274051(krijg de foto niet zichtbaar met de /img tags)
De bouw:
Het gaat om deze doos:
In deze doos zitten uiteraard wat spruetjes:
en wat clearparts en decals:
Mijn versie is een variant die in de doos wordt meegeleverd en lijkt ook qua decals op de OV-10d die ik eerder liet zien. Serienummer wordt 55395.
Ondanks wat in de handleiding staat, begonnen met de achterkant van het toestel, beide staartbomen en motorgondels:
Heeft wel wat schuurwerk nodig:
Dryfit van de linkergondel op de vleugel, met een beetje putty komen we een heel eind
Bij volgende verslagen hoop ik wat betere fotos te maken, lichtomstandigheden lieten het niet helemaal toe vandaag.
