Ik moet al meteen een compliment geven, het parkeren liep nu vlekkeloos. Ook het idee om alle betalingen met pinkaarten te laten gebeuren, zoals aan de voordeur duidelijk aangekondigd wordt (maar sommigen hebben blijkbaar hun ogen in hun zakken, want ik heb ook gevloek gehoord van enkele Franstaligen die al tot vooraan gevorderd waren, maar geen pinpasje gekocht hadden) heeft de wachtrijen sterk ingekort. De eerste indruk die je krijgt bij het binnenkomen is er eentje van avontuur, want je moet natuurlijk eerst de Baileybrug over geraken via het steile zandpaadje. Voor wie slecht te been is, is er ook een overgang via het circuit. Terwijl zie je al vanalles passeren.
Meteen kom je bij de opvallende opstelling van de restauratiegroep Phönix, die een gehavende Nashorn opgesteld hebben. Het doel van deze stand is om het publiek aan te spreken bij de restauratiepoging op dit authentieke chassis, die onlangs behoorlijk het honderd in gelopen is toen de schuur waarin dit gemechaniseerd kanon stond, uitgebrand is toen die al in een ver afgewerkte staat was.
Citaat:
https://www.gofundme.com/nashorn-sd-kfz-164-restorationDe weke delen aan de buitenkant hebben de grootste schade opgelopen maar het is ook niet duidelijk wat de brandschade aan het casco is, buiten dat het opnieuw afgewerkt moest worden. Ik leerde ook dat er een echte loop gemonteerd is, maar dat die binnenin vastgelast is, vandaar waarschijnlijk dat de luiken achteraan gesloten bleven. Een motor is er overigens ook nog niet. Dat willen ze uiteraard ook graag goed krijgen en daar kon het publiek een handje helpen, door donaties of door merchandising te kopen. Ik heb dan ook een T-shirt gekocht, al was dat ook omdat het gewoon een apart thema en een mooi ontwerp is.
Er stond ook een stand waar je grote metalen CNC-gedraaide modellen kon kopen. Het zag er indrukwekkend uit, al heb ik geen prijskaartje gezocht...
Ik ging maar meteen eens naar de opstapplaats kijken, want het was middag. Even later werd daar een opstelling gemaakt met half-tracks.
En dan waren we bij het pièce de résistance gekomen, de Panther van het museum in Saumur. Deze kon ook geen volledig toertje maken, want het circuit was hier en daar niet breed genoeg, zoals aan de tribune waar het met een trapje afgeboord is.
Hij werd geflankeerd door de StuG III
Er stonden ook wel wat gepantserde half-tracks, maar ik had de indruk dat die niet allemaal in goede conditie verkeerden. Zo heb ik gezien hoe er een op sleeptouw genomen werd door een werktractor van het museum.
Dan stonden de half-tracks op een rijtje.
Ik was er maar net op tijd bij om de Panther zijn show te zien opvoeren. Er is zoveel publiek bij, dat er eigenlijk een oplossing moet bedacht worden om zulke kolossen van verder te kunnen bekijken. Er waren grote taluds gemaakt langs de opstelplaats maar dat leek bestemd voor een museumopstelling, dus waren die met nadarhekkens afgeschermd. Dat zou ideaal geweest zijn om de show van te kunnen bekijken, nu kropen ook heel wat mensen op de helling om het te kunnen zien.
Aanschuiven voor de A-tickets waren geen sinecure. Zoals gewoonlijk was het inschepen ook weer een geanimeerde bezigheid waarbij de voorkeur voor de open voertuigen soms parten speelde. Kettenkrads (voor B-tickets) reden wel, maar na drie uur was zelfs de aanduiding ervoor van het loket gehaald
Ik ben dan maar eerst het museum in gedoken. De tijdelijke tentoonstelling ging ook weer over voertuigrestauratie en -techniek, met stands van verschillende verenigingen en bedrijven.
Buiten werd er aan een Einheitsfahrerhaus gewerkt, er lagen oude en nieuwe onderdelen.
Ik zag nu ook een messing geschilderde stalen huls voor de kogel van het spoorbaangeschut.
Verder heb ik ook in de voertuigenzaal nog wat plaatjes voor eigen interesse geschoten.
Tijdens het ritje met de Famo heb ik ook wat details gefotografeerd, nu ik er de kans toe had.
Bij het verlaten van het terrein krijg je nog een glimp van de afbouw van het evenement te zien.
Ik had naast het mooie T-shiert van Phönix ook weer wat lekkers mee naar huis genomen.
Ik heb voor 34 euro een Panzer I tracklink gekocht, die wil samen met een model ervan (reeds een jaar in mijn bezit) opstellen. De verkoper feliciteerde me omdat ik er eentje uitgezocht had met een serienummer er op. "Je bent duidelijk een kenner!". De ontnuchterende waarheid is dat ik gewoon de track met het minste roest er uit had gezocht, om de rest van mijn spullen niet onnodig vuil te maken.
Ook vond ik een boek over LKW's. Tenslotte heb ik een M35 truck op 1/35 gekocht voor 40 euro. Hier inbegrepen waren twee setjes van Hobbyfan met in totaal vijf resin bemanningsfiguren. Hierdoor is de aankoopprijs in 1 keer terugverdiend, want deze setjes gaan op Scalemates voor meer dan 20 euro. Er is ook wat moois van deze trucks te bouwen, want ze werden vaak aan gepast door de bemanning.
Dit zal ook mooi staan naast de M151 met de ombouw naar armoured jeep die ik nog heb. En zo is dit artikel alweer opgevuld, ik hoop dat het gesmakt heeft en ook volgend jaar tot een bezoekje kan verleiden.