Leuk en aardig, maar hoe verklaar je deze foto dan:

Hier zie ik écht geen vlekkenpatroon!

Kijk, er kunnen wel officiële fabrieksaanwijzingen zijn, maar als ik eventjes ga generaliseren misschien was Fiat wel net zo betrouwbaar als de gemiddelde Italiaanse politicus.

groetjes, Nico

Als het een langdradig vervelend verhaal wordt, hoor ik het wel hè !?

Hoe dan ook, ook nog maar eens naar deze foto zitten staren:



Hieruit lijk ik toch weer wel twee verschillend gekleurde vlekken te kunnen ontdekken! Ik ga er nog maar eens een nachtje over slapen .

Zou die bovenste foto getoucheerd kunnen zijn?

groetjes, Nico

In mijn Italiaanse boeken staan diverse foto's van camo patronen welke nog nauwelijks zichtbaar zijn vanwege belichting etc.
Voor de Spaanse Burgeroorlog waren geheel Aluminiata en Kaki Avorio Chiaro in gebruik, welke beide niet gelinked zijn aan de G.50.

De tekst geeft wel aan dat eenheden de volledige vrije hand hadden in het beschilderen van hun toestellen in Spanje. Echter de tekst geeft vervolgens aan dat dit experimenteren vanaf 1937 resulteerde in vliegtuigen welke door de fabrikant werden beschilderd in een bepaald patroon. De G.50 wordt hierbij genoemd in het eerder aangehaalde schema.

Het is verder aan jou.

Groet,

Na al dat geneuzel, vandaag maar eens begonnen met het model. Fotootje van de echte motor:



Hierbij vallen de kleppenstoters toch wel flink op. Toch typisch dat de fabrikant hiervan geen notie maakt in zijn bouwbeschrijving. Op het karter zitten kuiltjes waar ze prima inpassen, dus ze waren makkelijk te moneteren van zelf afgesneden stukjes metalen draad. Motortje was sowieso wel wat werk, want iedere cilinder (14 stuks) moest er apart worden opgezet.

Resultaat van vandaag:



Ik moet zeggen dat de cilinders erg goed pasten op het carterblok.

groetjes, Nico

Een kleine update:

Ik heb vaker zitten knoeien met al die PE delen die bij Italiaanse toestellen de riemen voor moeten stellen.





het instrumentenpaneel is opgebouwd uit twee delen, deze zit aan het bovenste schot:



Het was eventjes een indruk van de pit, want z linkks en rechts moeten er nog ge nodige deeltjes in. Ik heb HB 78 genomen met een klodder HB 131 erbij...



groetjes, Nico

Wat ik overigens bij dit soort short run kits belangrijk vind om te doen is het dunnermaken van de achterste vleugelranden:



Deze komen er nagenoeg altijd te dik uit. De resin wielkasten pasten overigens verschrikkelijk en waren nagenoeg niet uit het gietblok te halen. Ik heb ze grotendeels opgevuld met gel secondelijm.

groetjes, Nico

Lekker bezig, Nico. Ik zou wel eens een workshop Werken met PE willen meemaken. Ik kan het namelijk niet. Bij mijn Sunderland werd ik er helemaal gek van. Als je naar die dingen kijkt trekken ze al krom. Maarhier gaat het jou wel lukken zie ik.
vrGr
Jan

Het is ook een beetje een kwestie van Oefening Baart Kunst. En dan lukt het nog steeds de ene keer beter dan de andere keer. Écht dol ben ik er nog steeds niet op. Maar dat heeft er ook wel mee te maken dat ik er niet zo van houd om met secondelijm te moeten werken. Doe mij maar lekker plastic, met échte modelbouwllijm .

Groetjes, Nico

Er gaat ook niks boven de geur van lekkere plasticlijm

Rustig verder aan het bouwen. Romp in mekaar en vleugels er op. Rondom aanhechting romp aan vleugels wat kiertjes, maar niets onoverkomelijk:



Flying Machines brengt deze kit uit en alle bedenkbare versies. Dat betekent dat er schijnbaar in iedere kit verschillend gevormde delen rondom de cockpit zitten. het voorste gedeelte van plastic lijkt erg goed te passen. Echter het resin gedeelte er achter laat nog aan alle kanten kieren zien! Ik kan me wel voorstellen dat er een soort van rand moet zitten waas de cockpitkap langsop zou moeten schuiven.



Eerst maar even overbodige plamuur wegschuren.

Groetjes, Nico