In oktober 1941 werden er voor de MLD 48 DB-7C toestellen besteld bij Douglas. Deze toestellen waren bedoeld om dienst te doen in Nederlands Indië dienst te doen om de eventuele Japanse dreiging tegen te houden.
Model DB-7C was in grote lijnen als zijn voorvanger de DB-7B. De DB-7C kon ook torpedos in het bommenruim vervoeren. Ook zouden deze toestellen worden uitgerust met een reddingsvlot. Dit reddingsvlot was nodig omdat veel missies boven water zouden worden uitgevoerd. De constructienummers zouden 6265 tot en met 6312 worden. In MLD dienst zouden ze de registraties DO-101 tot en met DO-148 krijgen.
Vanaf mei 1942 zouden deze toestellen worden afgeleverd. Zoals we weten brak begin december 1942 de oorlog uit in de pacificen zou het allemaal anders worden.
Eind december 1941 werd door de Amerikaanse regering besloten om 32 exemplaren van de Engelse bestelling aan Nederland toe te wijzen. De eerste 6 exemparen arriveerden op 27 februari 1942 in Java. Minimaal 1 toestel is in elkaar gezet.
De overigen werden later door de Japanse bezetter in elkaar gezet en proef gevlogen. De DB-7B werd door de Japanners als een te verwaarlozen toestel beschouwd. Van de overige toestellen werden 22 overgedragen aan de RAAF. Het 22ste Sqn werd er mee uitgerust. De Australiers wisten goed overweg te gaan met dit toestel. Japanners moesten toch wel toegeven dat ze wat betreft de DB-7B een inschattingsfoutje hadden gemaakt.
De decals:
Doos en Spues:
De literatuur:
And now we wait...
) nogal verdeeld.
