De werkzaamheden aan de andere projecten vorderen gestaag, dus haal ik maar weer een ander apparaat uit de kast.
De Schwerer Panzerspähwagen 231 was een achtwielige pantserwagen die de voorvader was van een heel aantal naoorlogse ontwikkelingen van wielvoertuigen met onafhankelijke ophanging en was op zijn tijd vooruit. In 1937 was het de opvolger van de "6-rad" met zes wielen en werd door Bussing-NAG geproduceerd. Verschillende varianten toonden de veelzijdigheid van het voertuig aan, waaronder versies met of zonder koepel met 20mm-kanon en met kort 75mm-kanon of met het PaK 40 antitank 75mm-kanon. Een andere belangrijke functie was het voertuig voor radiocontact en hier werd de benaming "Sd.Kfz. 232" gebruikt. Om gebruik te kunnen maken van een radio stond op de achterkant een staketsel dat als antenne fungeerde. Om dit vooraan te ondersteunen en contact te maken met de radio binnen in het voertuig, stond de antenne op een centrale draaiende steun op de koepel. Het was meer dan 8 ton zwaar en bijna 6 meter lang. Een bemanning van 4 werd beschermd door 15mm frontpantser en 8mm op de zijkanten. Het voertuig kon 85 kilometer per uur halen. Het werd echter meermaals ingezet op terrein dat te veeleisend was, zeker in de Russische modder. De boxart toont een ander toepassingsgebied, waar het door het Afrikakorps in de Sahara ingezet werd.
Aangezien ik deze kit aan een prijsje bemachtigd heb op een van de vorige edities van Militracks, had ik toen kunnen vermoeden dat er ondertussen nieuwere en betere kits van dit voertuig uit zijn. Toch is deze nog best bruikbaar voor een upgrade. Toen ik aan het atoomkanon bezig was, maakte ik gebruik van een artikel in AFV Magazine nr. 56. Meteen na dit hoofdstuk werd er aandacht besteed aan een diorama met als onderwerp een 8-rad die bij de tocht naar Sudetenland langs de benzinepomp passeert. In dit diorama werd nog de kit van Tamiya gebruikt, aangezien de nieuwe kits pas een jaar later uitkwamen in 2012. Er wordt aandacht besteed aan de upgrades en het scratchwerk die de bouwer, D. Benedek, toegepast heeft.
Om zelf in staat te zijn om de correctheid van de kit na te meten, kocht ik de twee delen van Panzer Tracts waar iets over de 8-rad in staat. Een deel behandelt de hele familie van wielvoertuigen van vier tot acht wielen.
Het andere, dunne deeltje is eigenlijk toepasselijker en licht alleen de 8-rad toe.
Ook het 35ste deel van Nuts & Bolts haalde ik in huis, want hier wordt alles op maat van de modelbouwer verteld.
Laten we eerst eens kijken naar de kit. Er zitten een vijftal sprues in, twee romponderdelen en ook iets dat als een upgrade bedoeld is op de vorige kit van Tamiya, de Sd.Kfz.231. Er zitten ook een paar figuren bij , maar die zien er niet allemaal geslaagd uit. De mal van sommige sprues zou ook al uit de jaren 70 stammen. Ik herinner me ook dat de kit van de Sd.Kfz.231 al in de Carrefour lag (toen nog GB) toen ik nog een kleine jongen was, toen daar nog modelbouw te vinden was...
Dit kartonnetje bevat een klein PE-vel en een gedraaide loop. Ik had echter het review van PMMS gelezen en daarin staat dat deze loop meerdere millimeters te kort is voor de 8-rad. Daarom kocht ik ook de extra parts van AFV Models.
Hier zit een loop in waarvan ik vermoed dat die beter in orde is.
Ook metalen afstandhouders zitten hier in. Daarover later meer.
Ik had de decals van de kit bij mijn upgrades neergelegd, hier zie je ze met de verschillende mogelijkheden naast die van de boxart. Ik heb eigenlijk nog niet uitgezocht welke wagen ik ga bouwen. Je ziet ook dat ik de in het artikel aangeraden upgrade van Voyager gekocht heb, samen met een nieuwe resinwielenset van Sovereign2000.
De handleiding is wat we gewoon zijn van Voyager, twee A4-tjes de weer ten volle benut zijn.
De frets springen weer uit het doosje, met het ene pakketje dat uit het andere tevoorschijn komt. Het is altijd feest als je het openmaakt. Sommige sprues zien er wel kwetsbaar uit. Er zit ook resin in deze set.
Op de koop toe zitten ook hier afstandhouders in. Ze hebben zelfs andere afmetingen dan die van AFV. Dat wordt weer een referentieklus om te bepalen welke ik moet gebruiken.
De wielenset heeft ook belangrijke voordelen. De openingen in de velgen zijn ook echt open. De diameter is net iets kleiner, ik moet het nog nameten of dat een reden heeft. Er is ook een ventielbeschermer.
De banden zijn duidelijk smaller en hebben een terugwijkende centerlijn, tegenover de gietnaad van Tamiya.
Aan de binnenkant zijn de banden van Tamiya hol, er moet een ring in gekleefd worden met daarbinnen een ongelijmd onderdeel dat als poly cap fungeert. De wielen van Sovereign hebben dit niet en zijn dus ook van binnen meteen correct. Het waren niet de eerste upgradewielen die ik tegengekomen was, maar de set van Add-On vond ik niet zo goed gegoten. De velg was op sommige plaatsen te doorschijnend en ik dacht dat die beschadigd zou raken. Deze zien er degelijk uit. Nu moet ik nog eens in de boeken duiken om ideeën op te doen voor mijn voertuig.
