Na een vrij lange radiostilte van mijn kant was het weer eens tijd voor een nieuw verslag. In de tussentijd heb ik mijn nieuwe hobbyhokje in kunnen richten (de verbouwing van de aanbouw is nu een tijdje klaar, en ik kon mijn handeltje dus verhuizen naar de nieuwe locatie). Ook de stash, die eerst in de slaapkamerkast was gepropt, kon nu bij de rest gevoegd worden.


(de stoel staat niet op de foto trouwens, maar die zit er ook bij ).

Om de werkplek in te wijden heb ik maar gelijk een nieuw doosje uit de kast getrokken, de 12.8cm Flakzwilling van Takom. Eerst maar een klein geschiedenislesje:

12.8cm FlaK 40 (Zwilling)





De 12.8cm FlaK 40 was een Duits luchtafweerkanon uit de Tweede Wereldoorlog. Ondanks dat het geschut nooit in grote aantallen gebouwd is, was het een van de meest effectieve FlaK-kanonnen van zijn tijd.
De ontwikkeling van het geschut begon in 1936. Het contract voor het ontwerp en de productie ging naar Rheinmetall-Borsing, een grote wapenfabrikant uit die tijd (en nog steeds). Het eerste prototype werd een jaar later, in 1937, geleverd en succesvol getest. Het gewicht van het kanon was echter zeer hoog (12 ton in vuurpositie), waardoor transport bijna niet te doen was. De beslissing werd toen gemaakt om het apparaat te demonteren voor transport. Hierbij werd de gehele 8 meter lange loop verwijderd en apart getransporteerd. Dit werd uiteindelijk ook als onpraktisch ervaren tijdens veldtests, waarna er in 1938 opdracht werd gegeven om andere oplossingen aan te dragen. Hierbij is er alsnog teruggegaan op transport in 1 deel.



Uiteindelijk werd besloten om het hele mobiele aspect van het kanon te schrappen. Deze keuze was gemaakt aan de hand van de aanname dat het kanon toch altijd op vaste posities gebruikt werd, waarbij het geheel op een betonnen ondergrond vastgebout werd. Verder was het gewoonweg niet te doen om het 12 ton zware geheel efficiënt te vervoeren. Uitzondering hierop waren een aantal kanonnen die over het spoor vervoerd werden, maar ook deze stonden vast op de wagon.



Een variant op het geschut was de 12.8cm FlaK 40 Zwilling. Zoals de naam al doet vermoeden, is dit kanon een combinatie van 2 “normale” 12.8cm kanonnen. Het gewicht van dit apparaat was gestegen naar 26,5 ton, waardoor het praktisch ondoenbaar was om het geschut te vervoeren. Verder is een deel van deze kanonnen gebruikt op de bekende Flaktorens in Berlijn, Hamburg en Wenen.

Op vakantie in Wenen 2 jaar terug sliepen we overigens vrijwel tegenover Flakturm IV "Stiftskaserne", een 3e generatie G-toren. Je zag het geval boven de gebouwen uittorenen wanneer je het hotel uitliep, erg indrukwekkend om te zien. Deze derde generatie Flaktoren was voorzien van 8(!) 12.8cm Zwillingflaks en 32 20mm Flaks. Er wordt gezegd dat de Oostenrijkse regering dit gebouw nog steeds in gebruik heeft, als crisisbunker.



De Zoo-Turm in Berlijn beschikte over 4 van deze kanonnen. Er wordt gezegd dat de kanonnen op deze toren ook gebruikt zijn in de Slag om Berlijn, waarbij ze op de grond gericht werden om de infanterie te ondersteunen. De 128mm granaten werken extreem goed tegen de Russische tanks, die met tientallen werden verwoest tijdens de opmars naar de Reichstag.



Er zijn in totaal slechts 34 van deze tweelingflaks gebouwd, waarvan de productie in 1942 werd gestart. In dat jaar waren er 10 kanonnen beschikbaar, in 1943 nog eens 8, en in 1945 waren alle 34 kanonnen beschikbaar.
De granaten van het kanon wogen 27,9 kg per stuk, en beschikten over een mondingssnelheid van 880m/s. Het bereik van de granaten was 14.800m. De vuursnelheid van het kanon lag tussen de 12-20 schoten per minuut. De bemanning bestond uit een officier, twee schutters, en tot wel 7 laders.

12.8 cm FlaK 40 Zwilling
Specificaties
Gewicht: 26.500kg
Lengte: 7,835m
Lengte loop: 7,8m
Granaat: 128 x 958mm
Gewicht granaat: 26kg
Kaliber: 128mm
Kulas: horizontaal openend
Terugslagmechanisme: Hydropneumatisch
Draagstel: Statisch / treinstel
Elevatie: -3 tot +88 graden
Draaiing: 360 graden
Mondinggsnelheid: 880 m/s
Maximaal bereik: 14.800m

Tegenwoordig is er nog 1 overgebleven Zwilling-kanon, bij het US Army Ordnance Museum. Helaas staat het kanon, zoals de meeste voorwerpen daar, er in een vrij beroerde staat bij. Het is wel bijzonder dat het kanon nog steeds op de Culemeyer-trailer staat, waarop hij waarschijnlijk Berlijn uit is gereden.





De kit



Zoals gezegd is de kit van Takom, een van de eerste die het merk op de markt heeft gebracht. Qua inhoud valt het best mee met het aantal onderdelen, de meeste onderdelen gaan in de twee kanonnen. Het frame bestaat vooral uit een klein aantal grote brokken kunststof. Het is wel leuk dat Takom een ondergrondje bijgevoegd heeft, zo kan het kanon gelijk mooi uitgestald worden.











Het detail is over het algemeen vrij goed, al hadden ze soms wel iets scherper mogen zijn. Het grootste minpunt van de kit zijn de gietnaden. Ze zitten echt overal, en zijn soms nog vrij flink ook. Het lijkt er wel op alsof de twee helften van de matrijs niet helemaal 100% uitgelijnd waren. Verder is het echt noodzakelijk om ieder onderdeel te dryfitten voordat je de zaak in elkaar lijmt. Het past lang niet allemaal even lekker, waardoor er hier en daar een pasgat uitgeboord moet worden.

De bouw is tot nu toe dus vooral veel passen, meten, schuren, en opnieuw passen en meten. Vooral bij de naden op de loop en de terugslagcilinders is het veel schuurwerk om de naden weg te krijgen.






Het detail bij de kulas, met name het laadmechanisme en de geleiderollen, zien er erg goed uit.






Het is wel jammer van de pinmarks op de tandheugel, maar die zijn zo goed als niet weg te krijgen in die holte.


En natuurlijk nog een vergelijking voor de grootte; een Flammhetzer naast het kanon. Best groot eigenlijk.

Mooi project, dit geschut had ik nog niet gezien enne... die pinmarks op de tandheugel: met een fijn bol freesje haal die je zo voorzichtig weg hoor. Je weet wel: met die dingen die bvb de tandarts gebruikt.

Ferm stuk geschut... Mocht je je een beetje werk willen besparen, Aber en Schatton Modellbau heeft een set lopen voor deze, Schatton heeft ook nog munitie. Eduard heeft een beperkte PE-set, die je misschien als leiddraad kan gebruiken om een beetje te pimpen. In verband met de sinkmarks, lichtjes schrapen met een dun staalplaatje (bvb een oude scalpel die je een beetje bijslijpt) kan al veel helpen.

Sowieso veel succes met deze gigant...

Mooi stukje geschut..... ik ga deze zeker volgen !!

Wil hem zelf ook nog een keer maken..... maar dan wil ik de hele flakbunker eigenlijk bouwen..... hahaha.... ik bedoel, als de Dora hier past, dan ook een flakbunker in 1/35...

Zit volgende week in Berlijk, es kijken of ik nog wat kan vinden van die bunkers.....

Succes met de bouw

Tom

Mooi onderwerp voor je maagdelijke werkplek. Ik kende dit kanon niet maar toevallig kwam ik deze laatst tegen, stond op een E100 onderstel. Succes man.

Jeroen

Bedankt voor de reacties heren!
Walter; dat idee met het freesje is een goeie, daar kun je inderdaad prima mee in de tandheugel komen.
Bedankt voor de suggesties van het aftermarketspul Silenoz, wat munitie voor erbij is misschien wel een goed idee (er zit 1 granaat bij de kit, maar dat lijkt me wel erg karig voor luchtafweer). De lopen uit de kit zijn op zich wel goed bij te werken, het zijn vooral de terugslagcilinders en dergelijke die vrij lastig zijn (bij de lopen is er genoeg plek om te schuren, bij die cilinders wat minder).

Dat zijn wel ambitieuze plannen Tom, een hele Flakbunker gaan bouwen. . Daar begin ik liever niet aan... Ik denk dat je in Berlijn zeker wel wat kan vinden over die bunkers, er staan er nog een paar overeind.

Jeroen, ik kwam die E-100 laatst ook tegen, Modelcollect heeft hem volgens mij in 1/72. Erg realistisch lijkt het me niet, maar het past wel perfect in hun Paperpanzer-straatje. Ik moet zeggen dat de nieuwe werkplek snel went, het is toch erg gemakkelijk om al je gereedschap etc... op 1 plek bij elkaar te hebben.

Op het moment ben ik bezig met wat referentie bij elkaar te zoeken voor de Flak. Op zich mist er niet heel veel aan de kit, maar hier en daar kan nog wat kabelwerk toegevoegd worden. Er is een walkaround van de overgebleven Flak in de US, en daar is het meeste gelukkig wel op te vinden.
https://www.net-maquettes.com/pictures/ ... ling-walk/

Op zich een foto die ik eerder ben tegen gekomen. Bij mijn weten was dit geschut ook opgesteld op de Waddeneilanden om Britse of Amerikaanse bommenwerpers neer te halen.

René

Ik denk dat Jeroen deze bedoelt:



Er staat er ook zo een op de cover van SMMI van deze maand. Succes met je Flak!

Ik was toch benieuwd of er daadwerkelijk 12.8cm geschut op de Waddeneilanden heeft gestaan, en na wat zoekwerk blijkt het kanon op die foto geen 12.8 maar 10.5cm Flak te zijn (die inderdaad ook op de Waddeneilanden stonden). Bewijst toch maar weer dat niet alles wat op het internet staat klopt.
Achteraf is het ook niet echt logisch dat het kanon op de foto een 12.8cm is, de granaten van dat kanon waren niet echt te tillen door 1 persoon (een kleine 50kg per stuk )

Die kende ik nog niet Steven, wel een indrukwekkend model om te zien. Of het echt functioneel zou kunnen zijn is een ander verhaal, maar daar zijn het paper panzers voor.

De volgende stappen bij het kanon zijn het monteren van alle onderdelen rondom het kanon zelf. Het zijn een hoop onderdelen, en het kanon ziet er ook gelijk een stuk interessanter uit.
De eerste onderdelen zijn voor het frame, hier zit het kanon straks ook mee aan zijn basis vast. Ook hier past niet alles even lekker, en moet ieder onderdeeltje eerst geschuurd worden.






Waar alle onderdelen precies voor dienen weet ik niet, maar het uitstekende deel lijkt op een motor om iets in het laadmechanisme aan te drijven.


En de andere kant.







Op het kanon was een soort slede gemaakt waarmee de granaten vanuit het timingmechanisme (Duitse Flakgranaten waren getimed, en werden precies afgesteld om op het juiste moment af te gaan) naar het kanon te brengen. Takom heeft erg zijn best gedaan om een gedetailleerde slede te maken, alleen is het jammer dat ook hier weer een paar dikke pinmarks in het zicht zitten. Gelukkig is dit op te lossen om gewoon een granaat in de slede te leggen. .


Verder zitten er nog een hoop onderdelen op de bovenkant van het kanon (waarvan ik niet weet waar ze voor dienen). Een deel is hierna ook niet meer zichtbaar omdat er nog een soort terugslagclinder overheen komt.


Ik heb verder nog even gekeken naar het PE-setje voor het model, en eigenlijk is vrijwel alles zelf na te maken met dun styreen. De uitzondering hierop is een meetlat aan de zijkant van het kanon die bij de PE-set erg fijn is ingegraveerd, maar voor de rest is alles goed te scratchen.



Deze twee styreenstukken zijn de enige delen die door het PE-setje zouden worden vervangen op het kanon. Zulke dingen zijn snel gemaakt, dus voor mij brengt dat setje dan ook niet echt veel meerwaarde.


En toen was het eerste kanon klaar. Dit hele verhaal moet nu nog een keer, maar dan in spiegelbeeld (de twee kanonnen zijn over de lengte gespiegeld). Het merendeel van de onderdelen gaat hier in zitten, dus de bouw zal niet heel lang meer duren denk ik.

Het tweede kanon is ondertussen ook klaar; de tweede gaat gelukkig een stuk sneller omdat je de alle foutjes en aandachtspunten al ene keer tegen gekomen bent.

Allereerst het frame met de loop en terugslagcilinder. Schuren, schuren en nog eens schuren..


Vervolgens de twee zijkanten van het kanon. Deze pasten op een of andere manier net wat lekkerder op het frame dan bij het eerste kanon.




Wat kleine prut voor op de bovenkant van het kanon.




En toen zat het tweede kanon ook in elkaar. De doos is nu ook al voor het grootste deel leeg, het frame voor de kanonnen zijn vooral grote lappen styreen. Als ze met zijn tweeën naast elkaar liggen ziet het er toch wel indrukwekkend uit, zeker als je je bedenkt dat het echte spul 35x zo groot was.
Tot nu toe heb ik nog steeds een beetje gemengde gevoelens over de kit; de hoeveelheid detail verschilt per onderdeel, en lang niet alles gaat zonder aanpassingen netjes in elkaar. Maar aan de andere kant; het blijft een gaaf onderwerp, en het is ook wel eens uitdagend als niet alles vanzelf in elkaar valt.






Nog een plaatje met een figuur erbij voor de schaal. Ik zou er niet graag naast willen staan als een tweetal van deze dingen afgevuurd wordt..


Vervolgens was het tijd voor het frame. Zoals gezegd zijn het vrij forse stukken kunststof die hiervoor gebruikt worden, en het detail had hier ook iets beter gemogen. Maar ja, je kan ook niet alles hebben natuurlijk.


Hier word ik dan wel weer erg blij van; eindelijk een fabrikant die snapt waar hij aanspuitingen neer moet leggen. Ik wil niet weten hoeveel tanden van tandwielen en aandrijfwielen al zijn gesneuveld omdat de aanspuiting hier recht bovenop neer is gezet. Hier is het een kwestie van afsnijden en klaar.


De tandwielen komen op een dikke as te zitten die de positie van de kanonnen bepaalt. Takom heeft er ook een polyester busje bij gestopt, waardoor de kanonnen wel nog bewogen kunnen worden, zonder dat ze gelijk weer omlaag vallen.


De as heeft nog wel wat schoonmaak- en opvulwerk nodig, maar dat zijn we ondertussen wel gewend .