Saab 900 schreef:
Ik heb altijd de indruk dat dit soort onderdeeltjes onder een bepaalde "spanning" in de sprue zitten. Dus wat ik dan altijd doe is eerst de sprue bij de rode lijntjes doorknippen (zie foto). Dan is de spanning er af en kan ik rustig de resterende stukjes sprue verwijderen zonder dat het onderdeel breekt of wegspringt. Dat doe ik met mijn gewone Revell-knippertje dat ik al jaren heb en ooit voor een luttel bedrag heb gekocht (weet niet meer voor hoeveel maar zeker geen 30 euro, eerder een fractie van dat bedrag).
Dit doe ik ook altijd, maar zelfs als je zo ver weg van het (delicate) onderdeel knipt (of zaagt, dat is ook een optie om piekstress te vorkomen) dan helpt een tang die echt sliced (ipv zich er simpelweg doorheen drukt) toch ook al. Wat nog beter werkt is om zelf met je vingers de sprues (aan beide kanten) al iets op druk te zetten (naar buiten, weg van het onderdeel) en dan te knippen, dan gaat (de helft) de stress weg van het onderdeel ipv erin. Wat je ook kan doen is het "vierkantje" waarin het onderdeel zit opgesloten al even open knippen (een van de 4 zijdes is meestal het sprue raam) dan kan ook de druk ontsnappen, zo kun je vaak zelfs al het onderdeel bevrijden zeg maar.
Voor mij zit het genot van dit soort luxe tangetjes gewoon in het gebruik, is het per se nodig, nou nee, je kunt met iets minder goede tangen ook prima delicate onderdelen los knippen maar het bouwen van het model is wat ik leuk vind en het preparen van de onderdelen is het meeste werk, ik geniet dan echt van een goede tang, die heerlijk accuraat en soepel werkt.
Voor mij was jaren geleden de Tamiya sharp pointed echt een revelatie. De god hands cutter heb ik nu ook, die heft een heel dun blad en een vrij dik blad (hammer and anvil approach zeg maar) maar dat dikke blad past niet altijd lekker tussen sprue raam en onderdeel. Deze DSPIAE (of zo iets
) cutter heft 2 slice blaadjes.Na het knippen gebruik ik altijd nog de nummer 11 en Tamiya sanding paper (of andere schuurblokjes e.d.) maar het is gewoon fijn om dan geen wit stress markje alsnog tot in het onderdeel te zien zittten. Tja, perfectionist of niet. Ik (helaas) wel.
