Poging nr. 2
Normaal bouw ik helikopters, maar als inwoner van de Anthony Fokkerstraat heb ik een zwak voor Fokkertjes. Zodoende heb ik reeds gebouwd een D-VII, een Dr. I en een S-11, de E-17(zie foto).
Die S-11 was ook een kit van Smer, 1:40 en al net zo'n drama als deze die ik net heb gekocht (30 december bij de LHS voor 6,95). Ik bouw in de trand van: maak iets van niets. Ik waag me niet aan hele dure kits (al zal dat wel veel lekkerder bouwen). Voorlopig kan ik nog putten uit zo'n 170 (goedkope) kitjes in de range van 1 tot zo'n 40 euro (wat ik voor een enkel doosje heb moeten neertellen omdat ik hem moest hebben). Maar we dwalen af.
Destijds dus de S-11 gemaakt, waar ik toch wel veel plezier aan heb beleefd (en daar gaat het toch om, of niet?). Ik heb me daarom wat meer verdiept in dit toestel. Het volgende boekje kwam op m'n pad en dat heb ik direct maar aangeschaft (wel wat gepingeld uiteraard).
Naast de S-11 ontwierp heer Fokker ook de S-12. Hetzelfde toestel, echter uitgevoerd met een neuswiel in plaats van een staartwiel. Potentiële klanten hadden dan de keuze of ze een trainer met neus- of met staartwiel wilden. Taxiën, starten en landen is lastiger met een staartwiel dan met een neuswiel, daarom concentreerde hij zich ook op de S-11. Wie daarmee overweg kon, had geen problemen met een neuswieler. Maar het bleef maar bij één S-12 (de Brazilianen schaften de S-12 wel aan). Deze S-12, met registratie PH-NDC en c/n 6287 (zie foto)
heeft nauwelijks gevlogen (1e vlucht was op 8 november 1948 door heer Gerben Sonderman (verongelukt in een S-14)). Voor de Parijse luchtvaartsalon kreeg hij de tijdelijke registratie E-41 en had een gele romp met aluminium vleugels. Daarna kreeg hij weer zijn overall aluminium kleur en werd begonnen met verkoop-demonstratievluchten. De firma Fairchild had ook interesse, en daar bleef het bij. In Amerika werd nauwelijks gevlogen. In 1953 kreeg het toestel afneembare gelijmde (houten) vleugels en werd de naam S-12.1 veranderd in S-12 X. Op 2 mei 1956 werd de 287e en laatste vlucht uitgevoerd waarna het toestel naar TU Delft ging voor testen. Op 9 maart 1977 werd het toestel overgedragen aan het Aviodome te Amsterdam (het huidige Aviodrome te Lelystad). Als ik het goed is staat het daar nu in opslag, wellicht zelfs in het museum.
Mocht iemand recente foto's hebben, ik hou me aanbevolen. Op Airliners.net staat één hele scherpe foto van de PH-NDC.
Tot zover wat geschiedenis.
Het model: Zoals al vermeld wordt de basis gebruikt van de 1:40 Smer. Hierbij de box-art.
In 2 plastic zakjes zit het royaal gevormde plastic (met bijna net zoveel flash als te gebruiken plastic):
Decaltjes voor de E-17 en een Israëlische uitvoering:
Er is zelfs een decal voor het instrumentenpaneel, maar ik denk dat ik deze keer met de hand wat ga fabrieken. Was niet zo gecharmeerd van de klokjes (als ik ze vergeleek dan met wat foto's).
Een dry-fit (gaat snel met 7 onderdelen) leert dat 1:40 redelijk in de buurt komt.
Operation 'zap-a-gap':
Wat maten (klopt nagenoeg):
Passing van de vleugels is goed. Aansluiting met romp verdient aandacht. Aansluiting beide romphelften verdient aandacht. Bij mijn S-11 vond ik het landingsgestel te robuust, heb ik toen dunnen geschraapt. Nu zal ik het landingsgestel moeten scratchen. Neuswiel is van een Promoter (F-25), hoofdlandingsgestel is ook anders, zit verder naar achteren en de spoorbreedte is 76 breder dan de S-11. Cockpit verdient enige aandacht. Het enige wat erin zit is iets wat op een bankje moet lijken en een of andere wandelstok. Het bankje worden 2 buizenstoelen. De wandelstok wordt de stuurknuppel. Verder nog wat hendeltjes en wellicht wat andere tierelantijntjes. Het trimvlak op de staartvleugel zit aan de verkeerde kant en moet dus veranderd worden. Nu leek het me wel leuk om alle flappen en kleppen los te snijden/zagen, waardoor het wat leuker lijkt. Gaten voor roosters en koeling aan de voorzijde ontbreken.
Genoeg te doen dus.
Alvast enkele vragen:
1) heeft iemand foto's en mag ik die krijgen om te gebruiken?
2) wat voor kleur heeft de binnenkant van de remklep?
3) heeft iemand detailfoto's van het landingsgestel? Het neuswiel is dus gelijk aan de F-25 Promotor.
4) alle overige tips en opmerkingen zijn welkom.
René
Verder leek