Bedankt voor de commentaren. De Amiot pas prachtig in de verzameling vliegende trams en staat dus ook bij mij hoog op het bouwlijstje.
Hier nog een plaatje van de tapes. Ik heb ze in een merkloos blisterpak voor een paar Euro bij de Big Boss Doe-het-zelf zaak gehaald. Het spul is iets dunner en veel elastischer dan plakband. Ik geloof dat het vooral door elektriciens gebruikt wordt.
Met de motorgondels en het landingsgestel in elkaar is het moeilijkste gedeelte van deze kist gedaan. Hoewel de bevestiging van het geheel aan de vleugel er redelijk gecompliceerd uitziet, met veel struts, is het model zo gemaakt dat het makkelijk aan elkaar past.
Vooral de centrale spar onderin de romp helpt hierbij.
Nadat ik de gondels aan de romp had vastgezet moesten er nog wat spandraden tussen.
Meestal boor ik gaatjes door, trek er vislijnen doorheen, breng ze op spanning en sluit de boel af. Hier was dat niet zo goed mogelijk en besloot ik voor de klassieke streched spue oplossing te kiezen. Dat had ik al weer een tijdje niet gedaan, het kostte dus even moeite weer goede draden te trekken.
Tijdens het gaten boren schoot mijn boortje uit (even aan andere dingen zitten denken) en sloeg een zijraam de romp in. Juist. Om dat weer goed vast te zetten moest ik eerst de cockpitkap eraf breken.
Vijf schietgebedjes later lukte dat met enig geweld, maar zonder schade. Uiteindelijk zaten de draden zaten echter nogal slap. Ook daarvoor is een leuke truc: je kan ze op spanning krijgen door ze te verhitten. Esotericie gebruiken daarvoor de rook van een wierookstick. Ik behielp me met hete luciferskoppen. Dat riep herinneringen op aan de tijd dat we gevechtsschade op de vliegtuigen aanbrachten met hete naalden en ze vervolgens opbliezen.
Altijd zenuwslopend, zo dicht bij de romp van een vliegtuig aan de gang te gaan met iets warms. Ik brandde maar één keer een draad door, maar ze zitten dan ook net nog niet strak genoeg.
Ik denk dat ik toch echt die cursus draadtrekken bij onze goudsmit moet gaan volgen, dan hoeft het niet meer met dit spul.
De vleugels gingen er makkelijk op. De lange struts vanaf de motorgondels worden gesteund door kleinere. Blijkbaar had het toestel last van trillingen. Uit de bouwverslagen bleek dat de kleine struts in de kit net iets te kort waren. Bovendien zaten ze niet erg handig op de gietraampjes. Ik snij dan liever wat nieuwe uit Contrail stangetjes.
Er was een klein beetje putty nodig om wat kiertjes tussen de vleugels en de romp te dichten. De staart kon erop en daarna kon ik de laatste hand aan het verfwerk leggen.
De Vert Foncee was inmiddels gereduceerd tot een opgedroogde korst met daaronder op de bodem nog een klein beetje pasta die met wat verdunner net voldoende voor de laatste stukjes opleverde.
Als laatste gingen de koepels erop. De voorkoepel is een breed geval op een soort schaal. De achterkoepel is half zo breed en erg krap. Ik vraag me af of Heller dit verschil niet wat overdrijft.
In ieder geval bevielen de machinegeweren me niet. Ze zien er eerder uit als gigantische slagroomspuiten. Ik had op een beurs een paar mooie metalen Aeroclub Lewissen op de kop kunnen tikken, die gingen er in.
De koepels zijn draaibaar gemaakt, maar het duurde een hele tijd voor ik door had hoe dat zou moeten.
Hier zijn de instructies:
Er mist een symbool: het beruchte “vorm met een heet mes” waarmee je de draaiasjes vastzet aan het onderstuk. Ik herinner me die techniek vooral van tanktracks (die dan aan de werktafel vastplakten) en FROG kits, waar de wielen en propeller draaibaar waren.
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dat te doen, zeker niet met een doorzichtig stuk plastic, die zijn nog brosser dan andere soorten. Mijn koepels zitten dus vast, wat de kinderen erg jammer vinden.
Ik twijfel nog of ik ook dit toestel met bommen uit zal rusten. Ze waren op een bijzondere manier bevestigd, aan de zijvleugeltjes tussen romp en motor.
Op deze link, die naar een website boordevol informatie over de Spaanse Burgeroorlog verwijst, kan je twee foto’s van een neergehaalde Potez 540 zien, met de bommen nog op hun plek. Het toestel is door Cr 32’s neergeschoten.
http://surfcity.kund.dalnet.se/italy_baschirotto.htm
Het vliegtuig had de naam ’Aqui le espero’. Dat betekent: “Ik wacht hier op jou”. Ik heb lang niet begrepen wat ze daarmee bedoelden, tot ik op een Spaanse site een profiel van dat toestel zag. De leus staat onder de rugkoepel.
Zo daar staat hij dan. Voor mijn doen is het een enorm snelle bouw geweest, maar meestal heb ik ook veel minder tijd om te bouwen.
De Potez in mijn line up van Spaanse Republijeinse bommenwerpers met links een Bloch 200 en rechts een Tupolev Katiuska
Nog een extra plaatje van de Bloch 200. Deze was de voorloper van de Potez. Het toestel is inderdaad nog lomper en hoekiger dan de Potez.
En een volgende project?
Ik denk hier aan, de Vickers Spanish Vildebeest. Ik heb een vacform van Contrail, maar er gaan geruchten dat AZ een spuitgietmodel gaat uitbrengen. Ik breng deze niet in de groepsbouw in. Kom over ene jaar of drie maar bij de SIG Spanje kijken, dan is hij misschien af.
De beschildering op dit boekomslag ziet er heel gecompliceerd uit, maar het vermoeden is dat het hier om golfjes zilververf op een grijs vliegtuig gaat.
In ieder geval moet de motor vervangen worden door een Hispano-Suisa motor. Ik heb al een tijdje rondgekeken welke kit die zou kunnen doneren. De beste kandidaat is…
De Potez 540! Weet iemand nog ergens een wrak te liggen?
Maarten