Soms kom je wat tegen dat goedkoop is en dat schreeuwt om gebouwd te gaan worden. Zo ook deze flink uit de kluiten gewassen drone.
https://en.wikipedia.org/wiki/EADS_BarracudaTekst van www en vertaald:
Citaat:
De EADS Barracuda is een eenmotorige verkennings- en gevechtsdrone-demonstratie-drone, 2 vleugels in het midden, naar achteren gerichte horizontale stabilisatoren, twee roeren, een dorsale luchtinlaat en een intrekbaar landingsgestel met drie wielen.
Als een directe concurrent van de nEUROn en de Taranis, de Barracuda is een Duits-Spaanse technologisch demonstratie-drone, ontwikkeld door EADS. Het moet een modulair platform worden, waarmee op middellange termijn bemande vliegtuigen kunnen worden vervangen voor verkennings- en bombardementsmissies. Toen het programma van start ging, bood Duitsland ook Zweden en Italië aan om mee te doen aan het programma, maar deze twee landen wilden liever meewerken aan de ontwikkeling van nEUROn.
De Barracuda heeft een afgeplatte romp, met een aanslag aan de zijkanten. De geveegde vleugels, in de middelste stand, bevinden zich in het verlengde van deze rand. De horizontale stabilisatoren zijn ook geveegd, evenals de "V" -vinnen aan weerszijden van de motoruitgang. De motor, een 14 kN (1427 kgp) Pratt & Whitney (Canada), wordt aangedreven door een dorsale luchtinlaat om de elektromagnetische signatuur te verminderen. Het drie-wielige landingsgestel is volledig intrekbaar. Afgezien van de uitgebreide metalen vleugelliggers, is de structuur van het vliegtuig gemaakt van koolstofvezels.
Het opstijgen, vliegen en landen gebeurt autonoom, maar het is ook mogelijk om de Barracuda vanaf een grondstation te besturen. Navigatie wordt uitgevoerd met behulp van GPS. De vluchtbesturingen zijn drievoudig redundant, wat zorgt voor meer veiligheid.
Een ventrale ruim is geschikt voor modulaire lasten. Zijn elektromagnetische en infrarode discretie, evenals zijn uitrusting aan boord, maken het mogelijk om missies van dag en nacht verkenning, maritiem toezicht, doelaanduiding en grondaanval uit te voeren met behulp van geleide bommen of luchtraketten.
----------------
De eerste vlucht werd gemaakt op 2 april 2006 in San Javier, Spanje. Het vliegtuig vloog autonoom terwijl het werd gevolgd door een grondcontrolestation om de veiligheid te garanderen. Op 23 september 2006 stortte het prototype kort voor de landing op zee neer. Na analyse was dit ongeval te wijten aan een programmeerfout.
De Barracuda werd een paar maanden stilgelegd, maar in 2008 werd de ontwikkeling hervat en in november van hetzelfde jaar ging een tweede prototype van start.
Ook in Canada werden in 2009, 2010 en 2012 vliegtesten uitgevoerd. Ze maakten het mogelijk om verkenningsmissies te valideren, met automatische lokalisatie van doelen, waarbij informatie in realtime wordt doorgegeven via een datalink.
Sommige van deze missies worden uitgevoerd in paren met een speciaal aangepaste Learjet. Tijdens de verkenningsmissies van de twee vliegtuigen, uitgerust met een EO/IR-gondel voor de Barracuda en een AESA-radar voor de Learjet, stelde een programma het grondstation in staat om de verschillende live verzamelde informatie samen te voegen. Andere missies maakten het mogelijk om schietsimulaties uit te voeren waarbij de Barracuda de doelen aanduidde, op een gesimuleerde manier verwerkt door het tweede apparaat.
Het testen gind door, met een derde prototype, met als doel technologieën te ontwikkelen die ook door andere apparaten kunnen worden gebruikt. Zo hoopt Airbus Group rond 2020 een Europese MALE-drone in gebruik te nemen en tegen 2025 een gevechtsdrone...
99+80 c/n UD001 – 1e prototype, gecrasht 23-09-2006
99+81 c/n UD002 – 2e prototype
99+82 c/n UD003 – 3e prototype, poortwachter Airbus Defence and Space Ingolstad, Manching (Dld)
De 99+82 staat als poortwachter Airbus Defence and Space Ingolstad, Manching (Dld)
klik hier voor google mapsDe kit
Geen cockpit, dat scheelt. Wel de inlaat en uitlaat met de turbineschoepen, dus wel iets aan interieur. Verder ging het bouwen vlot. Geen paspennen, dus even goed schuiven en passen. Hier en daar een paar plekjes bijwerken met plamuur. Alleen aan de onderzijde, bij de uitlaat, moest veel plamuur toegepast worden. Een paar flinke sinkholes en een niet fijn aansluitend achterpaneel. Het landingsgestel was nog even een puzzel, gelukkig vond ik een paar duidelijke referentiefoto's. Helaas staat één wiel iets scheef, maar het is te fragiel om los te breken en opnieuw vast te lijmen.
Ik vond het toch nodig om zelf ook nog wat toe te voegen: lampjes op beide vleugels, de uitsteeksels op de pitot-buis (0,5 mm styreen staaf, stretched sprue en vinnen uit 0,13 mm styreen plaat. Hier en daar wat panellines uitgediept. De lenzen van de camerabol onderop heb ik uitgeboord, zwart geverfd en glans gelakt.
De basiskleur is ligt grijs en door postshading de middenvlakken iets opgelicht door er een drupje wit doorheen te mengen. De beide afwijkende vlakken bovenop de vleugels is een mix van beige+grijs.
Onderop zijn enkele kleppen donkergrijs gespoten. Ik heb gekozen voor het 2e protoype (99+81). De decals waren superdun, maar goed aan te brengen. Wel duurde het lang voordat ze loslieten van de drager. Voor de decals heb ik het model voor het eerst gespoten met HG77, wat prima lukte met de airbrush. Na de decals is het model geseald met matte lak (spuitbus Action).
Een leuk kitje om tussendoor te bouwen.
Staat straks mooi naast mijn Predator. Een Reaper is onderweg. Leeuwarden heeft volgens mij de eerste Reaper reeds gekregen en anders staat dat binnenkort te gebeuren.