Nog eentje uit de schaamhoekje gehaald.
Vorige zomer had ik een ambitieus plan om op korte tijd 3 Arado's te maken. Dit plan strandde toen ik 3 gevleugelde rompen had en deze verhuisden naar mijn "Corner of Shame".
Tussen andere projecten door, koos ik er eentje uit om mee te experimenten en zodoende verder af te werken.
Het is de oudste van de drie geworden:
.Een klassieker uit 1966.
Experiment 1
Ik wou de nieuwe enamel rlm-kleuren van Humbrol testen (nummers 240 en hoger).
Deze zijn echter zo transparant dat ik wel 4 lagen van hu243 diende te kwasten voor de RLM72.
Daarom voor RLM73 teruggegrepen naar hu149. Deze kleur is misschien wat te licht.
Experiment 2
Mijn verwering blijkt tot heden te licht uit te vallen. Na de eindlaag vernis is het alsof deze verdwijnen. Deze keer dus wat overdreven met grijze, bruine en zwarte wash.
Experiment 3
Spuitbus met matte enamelvernis van Humbrol. Dat viel goed mee.
Ter info:
- De decals waren in te ver gevorderde staat van ontbinding om nog bruikbaar te zijn. Daarom de decals van Arado 2 (ook airfix, maar dan uit 1994) gebruikt.
- Normaal moeten er nog kabels tussen de drijvers komen (horizontaal) maar de andere hebben zoveel moeite gekost dat ik er geen fut meer voor had.
De foto's:
De verwering op de drijvers is in mijn ogen wat overdreven.
De rand van de vleugel draagt duidelijk de sporen van 4 lagen humbrol 243, ondanks het wegschuren van de verfrandjes.
Omdat de Arado op zijn achterste valt, heb ik een standje aangepast en eronder gezet.
Al bij al hou ik een voldaan gevoel over aan dit oudje.
Nog 2 Arado's te gaan... als deze ooit aan de beurt komen.
Gr
Thiery
