Wilko,

bedankt voor je tip. Het kruis was in werkelijkheid ook handgeschilderd en niet recht, maar tijdens de rit in de halftrack lag er nog een kruisvormig bloemstuk bovenop. Het geschilderde kruis zal in de eindversie dus niet of nauwelijks te zien zijn. Je tip van de lucifers houd ik wel in mijn achterhoofd, ik heb namelijk ook nog houten latten nodig waar de kist tijdens de rit op bevestigd was.

Vandaag de kist zijn camo-kleuren gegeven en een flinke laag blanke lak eroverheen. het glimt nu wel wat meer, maar het oppervlak blijft grof. Oase is fijn spul om te snijden, maar verven is een ramp. Weet niet of ik dit de volgende keer weer zal gebruiken.

Na het weekend heb ik weer even wat meer tijd. Dan kan ik denk ik wel een beginnetje maken aan de halftrack zelf.

Martin

Tja, als je dit leest, wordt je gewoon automatisch stil. Ik vind het geweldig knap, dat je op deze manier een tribute kan brengen! Toch is het ook een manier om het voor jezelf een plek te geven. Veel succes met de bouw, het begin is er al.

Gerwin

Zo, ben even helemaal los gegaan in mijn vrije dagen. Maandag de verschillende onderdelen in elkaar gepast en een laagje primer erover.
Vervolgens de kussens op de achterbank weggeschuurd en de achterklep kaalgeschuurd. Daarna even bij de Blokker wat kleine metalen klemmetjes gehaald die ik mooi kon gebruiken voor de stootbeugels aan de achterkant. Na heel veel gepriegel lukte het me om twee redelijk geslaagde exemplaren te maken.
Disndag de groene verf gehaald. Helaas was de Tamiya uitverkocht, dus ging ik met een potje Revell naar huis. Wat een vreselijk spul is dit....
Allereerst het ontwerp: een kubusvormig potje, met een schuin aflopend deksel. Als je dit voor het eerst open draait dus geheid morsen, omdat je het niet verwacht. Dan de verf zelf: op het potje staat "indien nodig met water verdunnen". Nou, dat was dus zeker nodig, en ook al deed ik er een paar flinke druppels bij, het blijft dikke drab. Mijn oorspronkelijke plan om te spuiten kwam hierdoor helemaal te vervallen, maar gezien de kleine schaal maar beter ook. Dan dus maar met een kwast aan de slag. Het resultaat valt me alles mee. Terwijl de eerste laag droogt, alvast de houten constructie voor de kist geknutseld (van lucifers, bedankt Wilko) en weer twee nietjes verbogen als handgrepen op de achterklep. Voor de fender-mounted headlights heb ik de koplampen van het amfibievoertuigje uit de kit gebruikt. Hier en daar wat bijsnijden en het lijkt toch best.
Ondertussen helemaal vergeten foto's te maken
Ik was ook zo lekker bezig....

Uiteindelijk tegen negen uur 's avonds begon het er al behoorlijk op te lijken. Vrouwtje inmiddels ook thuis en zij heeft het bloemstukje op de motorkap geknutseld. Ik had hiervoor een setje van Busch in huis gehaald, want zelf bloemen 1:72 brouwen gaat me nog iets boven mijn pet.
Zelf nog een beugel voor de huifkap en twee steuntjes voor de voorruitpantserklep toegevoegd, want deze zaten niet in de kit.....
Logo van het Korps Stoottroepen uitgeprint en aan de vlaggenstok geplakt, kentekenplaatje met naam achterop. Zelf geprobeerd het nummer en de Nederlandse Leeuw te schilderen, maar dat is een vage blur gebleven. Het blijft priegelwerk.
Morgen misschien nog hier en daar het verfwerk bijwerken en een laagje transparante lak erover en dan is het helemaal klaar.

Zo hoor je niets en voordat je het in de gaten hebt staat de eerste deelnemer met een gereed project op het scherm...

Ik ben wel heel erg benieuwd naar de foto's!

Wilko
(die ook al eens met die Revell-troep heeft gewerkt, maar het voorlopig niet meer aanraakt...)

Ja, ik was lekker op dreef en de kit zelf was nou ook niet écht heel ingewikkeld....
Als Dragon eindelijk eens met de M3A1 schaal 1:35 komt, ga ik die zeker ook eens maken.

Morgen zal ik nog wat foto's proberen te maken/plaatsen.

Bij deze de foto's tot nu toe.

In de grondverf

En (bijna) af


En de achterkant waar ikzelf de meeste voldoening bij heb gehad tijdens het brouwen. Let vooral op de handgrepen en de beugels aan weerszijden van de trekhaak.


Zoals te zien is moet de achterdeur nog een laagje verf hebben, net als de zijwanden. Verder hier en daar nog wat likjes om de doorschijnende grondverf weg te werken.

Eindelijk de foto's van het eindresultaat binnengekregen van de fotograaf. Niet helemaal een exacte kopie van het origineel (eigenlijk een m5a1 of een m9a1), maar 'slechts' een redelijke benadering. Achteraf had ik het toch liever anders en netter gedaan, maar de ouders van Bart waren er wel dankbaar voor.









Hoewel de aanleiding zeer droevig was heb ik toch met plezier aan het modelletje gewerkt en ben blij dat ik dit voor de ouders van Bart heb kunnen doen.

Zeker een mooi resultaat geworden.
Maar goed dat het toeval goed heeft uitgepakt.

Arno.

Een mooi en gedenkwaardig geheel geworden!

Dit is een geweldig resultaat geworden. Ik snap dat de ouders van Bart er heel erg tevreden mee zijn. Dit zal een pronkstuk zijn in hun woonkamer. Daar ben ik van overtuigd. Ook al is dit droevig. En hebben zij een boek mogen sluiten dat Bart heet. Hiermee geef je ze zeker een toegang mee om het boek eens open te slaan in de toekomst.

Ik heb zelf ook een zoon verloren. Wel als baby, maar zo iets is fijn als anderen dat voor je doen. Ik vind het knap van je dat je dit hebt gedaan, en heb hiervoor diep respect.

Rik die nu zijn hoed afneemt en een diepe buiging maakt.