Het is alweer een tijd geleden dat ik Engeland het boek X-planes van Jay Miller tegenkwam en niet kon laten liggen. Een interessant boek dat achtergronden en feiten van de reeks experimentele vliegtuigen van de Amerikanen, van de alom bekende X-1 tot de X-31 op een rijtje zette. Inmiddels is de rij ver voorbij de 31, maar ja, boeken in de boekenkast krijgen geen updates. Recent vond ik een 1/72 kit van de X-29 van Hasagawa. En naar aanleiding daarvan ging ik op zoek naar een kit van de X-1 in dezelfde schaal. Want de 1 en de 29 vind ik de leukste twee uit de rij. In plaats van de 1 vond een heel stel andere kits en toen heb ik besloten om alle kisten die ik leuk vind in de reeks 1 t/m 31 te gaan bouwen.



Inmiddels ben ik met de X-5 begonnen (die stond bovenop de stapel). En de stapel bestaat nu verder uit de 1, 1A, 2, 3, 13, 15, 24A, 24B en de 29. Tegen de hoofdprijs zijn er nog wel een paar te vinden, zoals de X-20 Dynasoar, maar daar wacht ik nog even mee. Met dit rijtje ben ik wel even zoet.





Veel van de kits die ik heb, zijn van het merk Mach 2. Die hebben geen geweldige reputatie. Beggars can’t be choosers, zeggen de Engelsen terecht. Verder heeft niemand die kisten in het assortiment. De X-5 van Mach 2, waar ik mee begonnen ben, zal best de wanhoop van menig bouwer zijn, want allemachtig wat ziet dat plastic eruit. Eenmaal uit de sprues geknipt, moet je aan het beeldhouwen om de boel in een acceptabele vorm te krijgen. Dit is de overtreffende trap van flash. En sommige onderdelen, zoals de dash, zijn gewoon een blob plastic. Die blob bleef over, nadat ik alle andere onderdelen geïdentificeerd had en alleen de dash nog miste. So much voor RUDD.



Dit topic zal dus wel een tijdje blijven bestaan, met al die brakke kits. Maar het wordt uiteindelijk vast wel een lollig rijtje modellen in de vitrine. Een soort buddybuild, maar dan in je eentje.
Om te beginnen de inhoud van de doos







De canopy is haast matglas. Pledge helpt, maar waarschijnlijk ga ik later nog wat verder schuren en polijsten.





Het losknippen is al een uitdaging. Soms is de overgang van sprue naar model nauwelijks te herkennen. Dus ruim knippen en later bijsnijden, -knippen en -vijlen. Na een eerste ronde snijden en schuren komt er wat model in.







De bouw begint met wat subassemblies in de romp. Allereerst twee plakken die de voorste wielbak, de inlaatduct en de cockpitvloer vormen. In elkaar passen doet het niet erg, dus dit wordt al een aardige knutselarij. In de cockpit komt de dashboard-blob en de schietstoel. De bijgeleverde stoel slaat nergens op, dus daar moet wat scratchbouw voor in de plaats komen. De instrumentpanelen aan de zijkanten ontbreken, dus ook daar komt wat scratchwerk. Eerst maar eens proberen om de basisdelen op een redelijke manier in de romp gepast te krijgen. Op de onderstaande laatste foto zie je het achterschot van de cockpit naast de twee plakken wielbak/cockpit/airduct die al in elkaar zitten. De vorm van het achterschot is geen vertekening door de lens. Dit is de vormstandaard die veel onderdelen hebben. Ook de deuren van de wielbakken bijvoorbeeld hebben een dergelijke artistieke vorm. Je moet niet gauw klaar willen zijn



Tot zover.

Leuke serie Jan, en heel veel succes met je Mach2 kits.

Ik heb ooit één gebouwd, een Kaman Huskie. Omgebouwd naar sproei-heli.

Voorbeeld


Model (decals zelf gemaakt)

Dat ziet er helemaal niet slecht uit, René. Dat geeft moed. Er valt dus uiteindelijk wel wat van te maken, die Mach 2's

Als ik zie wat jij al hebt laten zien, is dit te doen. Eerst met hamer en bijtel, daarna je gebruikelijke modelbouwgereedschap...

... and lots of TLC.

en vergeet de kettingzaag niet!

Dit wordt een leuke om te volgen!

Leuke niet alledaagse projectjes. ben benieuwd wat je ervan gaat maken. Succes!

Veel succes met deze reeks. (vlug aandelen kopen in schuurpapier en putty)

Deze doet met echt wel denken aan Duitse luft-46 projecten

Ta-183 VIII:

Dank mannen,
Ik ga in ieder geval mijn best doen en ervan genieten.



Klopt helemaal. Bell heeft voor de ontwikkeling van de X-5 een buitgemaakte Messerschmitt P.1101 uit elkaar gehaald. Het belangrijkste verschil was dat de Amerikanen erin slaagden om de vleugelverstelling tijdens de vlucht mogelijk te maken. Bij de P.1101 kon dat alleen aan de grond. De vleugels van de P.1101 konden tussen 35 en 45 graden worden versteld. De X-5 had van 20 tot 60 graden pijlstelling.

En voor de context:
De eerste vlucht van de X-5 was op 20 juni 1951. Het project startte eind 1948.

Nog een aanvulling:

De X-5 was ook een behoorlijk stuk groter dan de Messerschmitt. Bell heeft weliswaar de Messerschmitt uit elkaar gehaald en onderzocht, maar de X-5 is uiteindelijk compleet nieuw ontwikkeld. Het plan was oorspronkelijk om de Messerschmitt ook vliegend te testen. Maar bij het transport naar Bell is de kist gevallen en daarbij zodanig beschadigd dat van vliegen geen sprake meer kon zijn.

Ander leuk weetjes zijn:
- dat de X-5 na het testprogramma een tijd door Nasa gebruikt is als chase plane bij andere projecten. Door de variabele vleugelstand kon in een snelheidsbandbreedte van ca 240 tot 880 km per uur stabiel gevlogen worden.
- dat de X-5 als een van de weinige projecten in het x-plane programma alle beoogde doelen heeft behaald.
- dat het enige gevaarlijke probleem was dat de kist volledig uit controle in een spin kon raken. Gedurende de tests om de oorzaak van spingevoeligheid te onderzoeken is het tweede prototype (de 01839) gecrashed, waarbij de piloot is omgekomen. Het onderzoek leverde wel een belangrijke bijdrage aan de ontwerpeisen om spingevoeligheid bij nieuwe ontwerpen te voortkomen of in ieder geval te verminderen.