Het dak(je) is min of meer af.



Toch weer grijs wat er onder uit piept; maar weer proberen weg te halen met een cocktailprikker. En het is ook niet mooi glad geworden , al wordt dat door de lichtinval benadrukt. Maar kijken hoe ik dat later na het samenbouwen nog wat op kan knappen. Even alles los op elkaar gezet:





Geeft in ieder geval de juiste indruk. In feite waren de maskers te dik, en konden onvoldoende de kromming van de ramen volgen. Dus moet het papier eigenlijk van de tape gescheiden worden, maar met de Kristal Klear lijm lukt dat niet; je splitst het papier.
Inmiddels na wat testjes heb ik een betere manier gevonden om de maskers te maken. Eerst onder de template een stukje beschijfbare tape plakken, dan daaronder de Tamiya tape. Uitsnijden en met een mesje de Tamiya tape scheiden van de beschrijfbare tape. Met de gladde Sellotape lukt dat niet, daarop hecht de Tamiya tape te goed en pel je het papier van de template er af, maar met de beschijfbare tape lukt het wel.

Rob

Nabrander. Het dak vond ik toch te zeer een "eye sore", dus de verf is er weer af. De laatste laag khaki bezweek netjes voor terpentine, de rest is (na een testje op een niet-doorzichtig deel van het dak) verjaagd met Revell Paint Remover. Het resultaat is best goed, maar voor de zekerheid ga ik de delen waar de ramen moeten komen toch nog even polijsten. Daarna de dunnere paint masks aanbrengen, eerst een laagje glans vernis en daarna pas grijs en khaki. En goed laten drogen tussen de lagen. Kost een weekje, maar dan heb je ook wat (hoop ik ).

Rob

De nieuwe paint masks:



En op het dak:



Is nu gevernist en ligt te drogen.
Op de rol- en staartroeren heb ik control horns gesneden uit 0,4 mm plastic en vastgelijmd in een ondiep gaatje. Bij dergelijke kleine onderdelen werkt het (voor mij) altijd beter eerst een druppeltje lijm in dat gaatje te deponeren en dan met een pincet het onderdeel in het druppeltje te plaatsen.



De andere kant moet nog. Daar komen voor de rolroeren de balansgewichten.

Rob

De balansgewichten op (of liever gezegd onder) de rolroeren.



Het montagevlak van de gewichten moet iets gecorrigeerd worden, zodat ze bij horizontaal roer schuin naar voren wijzen. Dan de uitlaten geschilderd, Vallejo steel en dry brush roest van Humbrol.



Ik vind ze te bruin. Daar gaat dus wat gun metal over heen. De V-stijlen geschilderd in twee kleuren.



Ik zie nog een bijwerkertje. Hoewel op de tekening van Wilco Jonker de hoofdstijlen van het landingsgestel LVA blauw zijn gemaakt, hou ik het op khaki. Ik vind dat ze anders te veel afsteken tegen de romp.
Dan de wielen. Bandjes geschilderd met Revell Aqua Tank grey, rest donkergrijs. Daarna in de glansvernis gezet en de decals (met dank aan Mika Jernfors voor het tekenwerk) aangebracht.



In werkelijkheid is de tekst haarscherp en prima te lezen, de onscherpte op de foto is het gevolg van lichtreflecties. Deze kleine witte decals zijn best lastig uit te knippen; de tekst is moeilijk te lezen op de toch tamelijk lichte achtergrond.
Tenslotte de decals op de romp.



Niets te melden, eigenlijk.

Rob

De eerste drijverstijl for de F.K.49A gebouwd om te zien of de methode werkt.



Hij moest wel wat bijgewerkt worden, maar verder ging het best. Dus dit wordt de versie voor de F.K.49A kit.
Het was al een tijdje ramentijd voor de F.K.49. Bij het pas maken van het ronde raam in de vloer voor de camera had ik al gemerkt dat dat niet echt netjes ging.



Op de foto is te zien, dat het raam om de snij- en schuurvlakken beschadigd is. Toen ik aan de cabine ramen bezig was, trad hetzelfde verschijnsel op. Bij nadere inspectie bleek dat er bij snijden, knippen en schuren delaminatie optrad, laagjes van het plastic braken af, en bij het verwijderen van de papieren template bleek het zelfs mogelijk het plastic te splitsen. Dit trad alleen maar op bij de transparante 0,25 mm styreen plaat van Evergreen, gelukkig niet bij het "cover" plastic. De ietwat blauwe kleur van dat plastic neem ik dan maar voor lief.
Dus eerst maar alle verdachte velletjes uit de voorraad voor de kits verwijderd. Die waren te herkennen aan de al wat rafelige randjes en aan de klank als je ze liet vallen. Eerder ping dan plof.
Het pas maken van de ramen kost best veel tijd. Maar een kant van de romp is tenminste af.





Het raam waarachter de schuine rompbuis loopt heb ik in een hoekje gezet (langs het rechte vlak van een tangetje) op het goed te laten passen. Of ze dat bij het echte vliegtuig ook hebben gedaan is niet te zien op de foto's.
Nu de andere kant van de romp nog, zes stuks. En het raam onder de neus.

Rob

Ik vind het er steeds beter uitzien, maar ik blijf het HTM logo missen

Ik zal kijken wat ik er aan kan doen, maar eigenlijk zou voor een Koolhoven een RET logo beter passen .
Ik wilde de lezertjes niet vervelen met tussenrapportage van het plaatsen van alle ramen, dus vandaar dat het even stil is gebleven. Maar wat vreet dat een tijd, zeg .
Maar hier zijn ze dan.









De meesten passen goed, hier en daar zit nog een kiertje; dat wordt nog wel gevuld met Kristal Klear of houtlijm. Omdat de volgende stap het bevestigen van de vleugel is, waarna het interieur nog nauwelijks te zien zal zijn, heb ik wat plaatjes geschoten van de cabine.











Daarna toch maar eerst de verspanning van de staart gedaan. Dat maakt die wat minder kwetsbaar. De oude techniek: Gaatjes opnieuw boren, vissnoer zwart lakken, door de gaatjes rijgen, afspannen met tape en een paar druppeltjes secondelijm op de onderkant.





Ligt nu te drogen. Daarna de stabilostijlen aan de onderkant pas maken en vast lijmen. Inmiddels is het dakje ook klaar. Dat kan er op zodra de vleugel er op zit.

Rob

Eerst het dak maar eens uitgepakt.



Het ziet er in ieder geval een hoop beter uit dan de vorige keer. Deze laatste manier van paint masks maken werkt dus. Gaat in de bouwhandleiding. Als de staart afgewerkt is ga ik de vleugel op de romp lijmen en het dak op romp en vleugel.
Daarna heb ik mezelf weer mogen betrappen op iets uit het geheugen doen (= fout doen, dus ). Want voor de verspanning van de staart stond dit op tekening:



Boven = bovenkant, wat dat betreft zat ik dus goed, onder = onderkant, mooi fout dus. De voorste spandraden zitten zowel aan de boven- als de onderkant van het stabilo. En ik heb ze alleen maar aan de bovenkant aangebracht. Boor er bij, de 0,3 mm gaatjes opnieuw uitgeboord en toen viel het visdraadje er gewoon uit (was ook de bedoeling).



Vervolgens een 0,3 mm gaatje geboord aan de onderkant van beide romp zijkanten, zo'n 6 mm van het achtereind. Aanbrengen van de draadjes komt de volgende keer. Wel heb ik alvast de stabilo stijlen op maat gemaakt uit 0,5 mm styreen staf.



Een kant erg scheef afgesneden om vlak op het stabilo gelijmd te worden, de andere kant beetje schuin om op de romp te passen.

Rob

Ik was nog een plaatje van de ramen aan de onderkant schuldig.



Toch wel een gek idee, dat de piloot tussen zijn benen door naar beneden kon kijken.
Dan de staart afmaken. Nieuwe spandraden door het voorste stel gaatjes. Eerst vastlijmen in de gaatjes in de romp aan beide zijden, vervolgens via stabilo naar het kielvlak en dan spannen met een stukje tape. Druppeltje lijm op het gaatje in het kielvlak en klaar.



Terwijl dat lag te drogen ook de stijlen onder het stabilo gelijmd.



Als de lijm droog is, het overbodige vissnoer afsnijden.
Nu het grote werk: Vleugel op de romp lijmen.



Ging toch nog makkelijk. Ik heb na het goed op zijn plaats zetten van de vleugel dunne secondelijm met een metaaldraadje in de naad tussen wand en vleugel gedruppeld. Aangezien de vleugel toch eigenlijk al klemvast zat, moet dat voldoende zijn. Wel is er tussen het achterste deel van de vleugel en de romp toch nog een aardige spleet, waar je doorheen kan kijken als je bovenop het model kijkt. Kunnen we niet hebben, dus dan toch maar (Vallejo) plamuur er in en met een vochtig wattenstaafje het overbodige weggehaald.



Dat wordt dus met een klein kwastje voorzichtig overschilderen.
Daarna het dak. Ik heb eerst het stuk op de vleugel vastgezet met Kristal Klear. Toen dat droog was, de zijkantjes voorzichtig met van die secondelijm die niet wit uitslaat een voor een vastgelijmd. Het resultaat:







Al is de passing niet al te slecht, wordt het toch wel een houtlijm job om de spleten te vullen. Maar het gewenste effect is er: Via de ramen in het dak kan je weer naar buiten kijken.



Tot zover de F.K.49. Ik heb de drijverkist F.K.49A met een geleende vleugel en met veel stukjes tape in elkaar gezet voor de ESM.





Je moet ook altijd blijven passen en meten. Kennelijk weer een vergissing gemaakt: Het kielvlak is nu weer (de dikte van de rompbodem) te hoog.
Doet me denken aan een ervaringsfeitje indertijd bij Envisat. Toen die in Kourou geassembleerd werd, bleek hij 6 mm groter te zijn dan op tekening. Iemand had een pasrichel vergeten mee te nemen in zijn som.

Rob

De decals op de propellers geplakt.



Die zijn echt verschrikkelijk klein, dus die vertrouw ik niet aan het bakje water toe. Beter een druppel water op de snijmat te leggen, de decal met de pincet er bovenop te leggen en na een paar seconden weer met de pincet op de bestemde plaats neer te leggen op een met SET natgemaakt oppervlak. Een van de logo's zit wat scheef, maar met het blote oog zie je toch alleen maar een zwart puntje, dus dat laat ik maar zo.
Dan het onderstel. Eerst de wielen aan de oleostijlen gelijmd.



Daarvoor moesten de asjes ingekortworden. Op de vergroting is toch in de witte tekst nogal wat dithering te zien (met het blote oog is het OK).
Het aanbrengen van het onderstel was best lastig, vooral om de vleugeltippen op gelijke hoogte te krijgen. Daarbij is het echt nodig om de poten goed te merken, en (op papier) bij te houden welke poot ingekort moet worden. Door een vergissing zijn de pootjes nu wat aan de korte kant.



De vloeistukken moeten nog met wat houtlijm opgevuld worden.
Op de wielen ziet het model er al aardig uit.







Rob