Dit kitje lag al enige jaren bij mij in de kast. Ik was er al aan begonnen maar was mijn interesse verloren. Zonde, want het is een fijn klein vliegtuigje en de kit is heerlijk om te bouwen. Enfin, dat ding lag maar bij de stapel onafgemaakte kitjes. Tot ik enkele weken geleden de strip "Angel wings" kocht waar een Dakota aangevallen werd door twee van deze gebakjes. Deze waren lekker verweerd en gaven mij inspiratie.
Dus op zoek! Waar ligt dat dingetje in de kast? Aaaaah, daar helemaal links onderin de hoek.
In 1935 was het Japanse leger hard toe aan een modernisering van haar luchtmachten. Zowel de marine als de luchtmacht ging haar standaarddubbeldekjagers vervangen door nieuwe ééndekkers. De tot dan toe standaard Ki-10 jagers werden vervangen door de nieuwe Nakajima Ki-27. Het toestel kon zich met gemak meten met de beste westerse jagers zoals de Duitse Me-109 en de Russische Polikarpov I-16. Alhoewel genoemde jagers sneller waren, was de Ki-27 veel beter manoeuvreerbaar. Het grootste probleem voor de Ki-27 was het ontbreken van bepantsering en het missen van zelfdichtende brandstoftanks. Dit betekende dat wanneer het toestel eenmaal geraakt was het gevecht voorbij was.
De Ki-27 was een mooie jager geworden. Het toestel met vast onderstel zou tussen 1937 en 1942 de standaardjager zijn voor de Japanse legerluchtmacht tot het volledig werd vervangen door de Ki-43. Het toestel kwam direct in actie in de Chinees-Japanse oorlog. Tijdens de allereerste operationele vlucht wist de piloot drie Sovjet-Polikarpov I-15's neer te schieten. Rond de zomer van 1939 was het toestel volop in actie langs de Sovjetgrens in Mantsjoerije en tegen het slecht uitgeruste Chinese leger. De Ki-27 kon zich hier meten met al haar tegenstanders en in de lucht waren de Japanners dan ook nagenoeg onverslaanbaar.
Dit gedeelte had ik enkele jaren reeds gebouwd. Van de kleine cockpit zie je straks niets meer. De motor is mooi gedetailleerd.
En toen viel hij in de put der vergetelheid tot het moment dat ik een hele swik oude projecten eens af wilde maken! Eigenlijk zijn al deze kitjes nu bijna af, de bouw is klaar en ze staan in de rij voor de spuit. De Nate had de eer om als eerste te mogen.
Het past echt allemaal prima.
Toen kwam het leukste, de spuitklus. Ik wilde zo'n verweerde bak maken maar dat is echt erg lastig weet ik uit ervaring. We hebben eerder een Japanse vliegtuigenbouw gedaan hier en toen vond ik het lastig om een realistisch verweerd vliegtuig te maken. Ik zou het met de zoutmethode gaan proberen. Als het niets werd kon ik hiervan toch altijd een spuittestmodelletje maken. Dus ik spoot eerst de kist helemaal metallic, toen maakte ik alles nat en gooide toen er zout overheen. Nadeel van de zoutmethode is dat je het moeilijk kan doseren. Het was afwachten hoe het eruit zou komen te zien. Ok, Tamiya Japanes grey erover heen. Even laten drogen en toen het zout eraf gepulkt met een stugge kwast, beetje water en een tandenstoker.
Dat zag er allemaal wel leuk uit maar wat te heftig dus ik werkte het weer wat bij met de Tamiya Japansgroene verf.
Prima zo. In de glanslak en plakkerstjes erop.
Met een scherp puntje van mijn mes, een cocktailprikker en een in metallic gedoopt sponsje ben ik de decals gaan verweren. Hierna volgde een wash van Mig wat na een half uurtje eraf gehaald werd met een katoenen doekje en wattenstaafjes.
Uiteindelijk nog wat gespeeld met pigmenten en olieverf en alles in de matte lak gezet. De raampjes uitgepakt en bij gewerkt. Antenne kwijt geraakt door het tapijtmonster en er maar een nieuwe opgezet uit een andere kit, geen bal die het verschil ziet. En toen was hij klaar!
Ander licht.
Naast een befje om een idee te krijgen van de grote.
Ik vind hem geslaagd. Leuk project om weer eens met deze methode te werken. De kit is een oudje maar zeker nog een aanrader.
Groet,
Eelco
A tot Z
Winkel
Tips en trucs
Organisatie
Twitter
YouTube
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
Wat kunnen we nog meer aan afbouwspul verwachten 
