Jurrie schreef:
Hi Nem,
Mooie Me-109 met apart schema! Ziet er erg netjes uit. Hoe heb je eigenlijk die antenne gemaakt (of waarvan is die?)? Ook open kleppen met details is erg mooi.
Dankjewel voor de complimenten Jurrie!
De antenne is gemaakt van zachte zwarte sprue: Even boven een vlammetje en uitrekken tot een dunne draad. Dit heeft als voordeel dat het elastisch blijft i.t.t. tot draad uit hard plastic.
Het veertje is gemaakt uit een kerndraadje van een speaker-kabel. Dit heb ik strak om het dunste boortje dat ik heb heen gewikkeld tot een veer, en aan de voor- en achterzijde een oogje gemaakt. Het ene oogje zit aan de staart gemonteerd, aan het andere oogje zit de draad vastgeknoopt. De antenntedraad is aan de cockpitkant met secondenlijm gefixeerd.
De isolator is uit een stukje sprue gedraaid: Stukje sprue uitgeboort en in de dremel vastgezet en daarna m.b.v. een stanleymes een isolator gevormd. Isolator zit met secondenlijm op de romp, en tussen isolator en antenne zit een stukje draad gelijmd.
Dat is het hele eieren eten.
De draad met veer bij de canopy is trouwens op dezelfde wijze gemaakt.
Ik ben momenteel met nog een BF109 bezig, sterker nog, met precies hetzelfde toestel als uit dit topic:
klikVoor dat toestel ga ik een dezer dagen de antenne maken, op dezelfde manier als hierboven beschreven. Ik ben van voornemens dat bij te houden met het photografietoestel om e.e.a. aanschouwelijk te maken, beelden zeggen meer dan woorden.
Citaat:
Misschien nog wat feedback:
- Misschien een keuze, maar je kan/kon
em nog ietwat gebruikt maken door bijv. een roetspoor achter de uitlaat.
Om eerlijk te zijn, ik vind het ontzettend moelijk om geloofwaardige roetsporen te maken. Meestal wordt het een vlekkerige bende en daarom sla ik dit over of laat het bij hele lichte sporen.
Citaat:
- Ik zie dat je wat chipping hebt gedaan op de vleugel en zijkant van de romp. Ik zou hiervoor in eerste instantie een iets lichtere kleur gebruiken dan de romp voor de lichte krassen. Pas bij echt diepe krassen krijg je aluminium te zien. Waarschijnlijk daarvoor eerst zelfs nog primerkleur.
Geldt eigenlijk hetzelfde voor als bovenstaand - ik vind dit moeilijk om goed te doen, het is snel teveel van het goede. (Zo heb ik de Spit van Airfix onlangs verknald met mijn chippingkunsten, om eerlijk te zijn...)
Je hebt wel gelijk m.b.t. de grondverf, dat is iets wat ik voor de volgende keer zou moeten doen. Maar hoe zit het dan met preshaden? Is dat nog wel zichtbaar met én grondverf én kleurlagen erover, vraag ik me af.
Citaat:
Mbt de kit (je rept hier nog over ivm een Spitfire), dit is een nieuwe generatie Airfix kit. Die schijnen prijs-technisch wel OK te zijn (ik moet het nog beleven
). Daarom zo goed t.o.v. de Spitfire.
De nieuwe Airfix-kits zijn erg goed qua prijs/kwaliteit-verhouding, ere wie ere toekomt. Pasvorm is bijzonder goed, op zelfde niveau als de merken waarvoor je twee keer zoveel neerlegt.
Wel moet ik zeggen dat panellines eigenlijk te diep zijn bij de nieuwe uitgaves - ik heb deze gemaakt en een Spit, en heb in modelbouwmagazines gelezen dat dat ook voor andere modellen, zoals de SeaFire, geldt. Maar als je de modellen van een afstandje ziet staan, met verf, decals en verwering, dan is het niet zo diep dat het storend is.
Ik wil
nog een BF109 gaan maken, ook nog van hetzelfde baasje, daarvoor wil ik een duurdere kit aanschaffen met gedetailleerde na-markt (moerstaal hè) spulletjes zoals cockpit, machinegeweren, motor. Dan kan ik pas echt een goede vergelijking maken t.o.v. deze kit uit het goedkopere segment.
Nu ik met dat andere toestel bezig ben (en me dus ook weer verdiep in de BF109 van Karl Hier) viel het me op dat ik toch een paar onnozele foutjes heb gemaakt. Zo zit de decal van het logo van JG76 verkeerd om, de 'löwe von Aspern' hoort zo afgebeeld te zijn, op het toestel uit dit topic kijkt 'ie de andere kant op...
Ook klopt de splintercamo niet helemaal, als je erg kritisch bent. Daar kwam ik eerdaags pas achter bij het afplakken van het andere model in zelfde camo-patroon.
Eigenlijk zijn ook de indicators voor het landingsgestel (die rode stokkies in de vleugels) een slag te dik.
Aan de andere kant, dat hangt er ook vanaf met welk oog ik naar de modellen in de vitrinekast kijk: Als ik met een kritisch oog kijk kan ik van elk model zeggen 'dit is niet goed' of 'dat is niet goed'. Tegelijkertijd kan je dat zien als leermomenten, en dan zie je (als het goed is) een stijgende lijn in de je modellen, hoe recenter het werk, hoe beter. Zodra je de lat niet meer hoger kan leggen voor jezelf kan je er beter mee stoppen, denk ik