Gisteren een dagje meegemoeten met mijn moeder om wat rond te lopen in de stad, en de rest van de dag geprogrammeerd, dus toen schoot er geen tijd meer over voor modelbouw. Vandaag heb ik echter wel wat kunnen doen, en 't is iets waar ik blij mee ben omdat het aangeeft dat ik er wel kom om uiteindelijk de romp dicht te krijgen. Wat best wel handig kan zijn, dacht ik zomaar...
Wat heb ik dus gedaan? Verder geklooid aan de inlaten natuurlijk, gisteren gelukkig secondelijn gescoord, dus heb ik de bakboordinlaatbuisverlenging (hoeveel woordwaarde?) kunnen vastlijmen. Daar is ondertussen ook wat plamuur op geklodderd, maar daar krijg je nog wel een foto van zo meteen.
Verder heeft Revell de kit opgebouwd dat je langs de fuselage de zijkanten ertegen moet lijmen, en tevens zorgt dat voor een deel van de afdekking van de wielbakken. Da's best goed gezien van Revell, want zo kun je makkelijker detail in de vorm van rivets en panellines aanbrengen, en in 1 stuk had je die onderdelen vast niet makkelijk uit een mal gekregen (undercut).
Maar. (ja, daar is ie)
Dat geeft natuurlijk problemen met de resin wielbakken die ik erin geploft heb! Die dingen zijn wat dieper en groter dan wat ze eerst in de kit hadden, en ook iets breder dan oorspronkelijk. Ik schat dat ze 1 tot 1,5 mm uitsteken ten opzichte van de rest van dat vlak. Wat dus heel veel is. Daar is ook een oplossing op gevonden.
Even beginnen bij het einde: ik heb het boeltje samengegooid in een dryfit.
Dus. Het plamuurverhaal. De diameter van de verlengbuis en kitonderdeel komen niet 100% overeen, en ik ben natuurlijk lomp geweest bij het verlijmen. Met als gevolg dat ik met een hoogteverschil zit waaraan ik me erger. Ik wil de latexmethode gebruiken op de inlaten, maar daarvoor moet het toch deels uitgevlakt worden, dus heb ik een dot plamuur gesmeerd.
Zoals je kan zien op de foto, zit de plamuur waar de pijl naartoe wijst. En de afstand van het gat tot aan die plamuurlijn, is zo'n 4 centimer. En dat gat, dat heeft een diameter van ongeveer 16 mm. Dat wordt een leuk schuurfestijn dus! Maar dat komt wel in orde, met een lang pincet en schuurstokjesimprovisatie kom ik er wel
Van de andere kant gezien, hebben we een mooie doorkijk.
De wielbakken dan.
In dryfit is het uiteindelijk wel vrij passend geworden, hoera! Beetje kiertjes die dan nog moeten opgevuld worden, maar dat gebeurd wel ter zijner tijd, dat wordt waarschijnlijk volprakken met milliput en dan met water de boel glad vegen dat er geen schuurwerk aan is. Ofwel gewone plamuur en nagellakremover, maar milliput geeft net dat beetje meer stevigheid, wat wel wenselijk is.
Om dat passend te krijgen, moesten dus die kanten flink wat dunner gemaakt worden (en zwakker dus
).
Dit is het geworden:
En dit was het (buitenste kant):
De 'plaat' die de fuselage vormt, is ook onderhanden genomen. In drie stukken opgedeeld, relief weggehaald, en weer in mekaar gelijmd, met wat ondersteuningspunten dus. Het stuk boven de witte 'lijn' was ook los.
En aan de buitenkant is ook nog wel wat werk om het weer helemaal netjes te krijgen
Die delen moesten los, om ze dun genoeg te kunnen maken. Hoe dun? Zo dun!
Ik was bang dat ik er op een gegeven moment gewoon door zou zitten... is gelukkig niet gebeurd.
Dit was dan alweer 'Hakken en Zagen', les vijf, en ik verwacht jullie binnenkort terug voor de zesde sessie