(voor Duke of York zie onderaan p.3, voor HMS Tartar zie p.7)

Nu de Ark Royal staat uit te rusten van zijn puike prestatie op de vorige modelbouwwedstrijd, bereidt een andere illustere collega uit Force H zich voor om op te stomen naar de zeven wereldzeeën. Ik ben eigenlijk de fase van 1/700 scheepsmodelbouw gepasseerd toen ik een paar grotere slagschepen had gebouwd zoals de Tirpitz en de Missouri, maar ik was al te lange tijd op de uitkijk of ik geen schip van de Nelsonklasse kon vinden toen ik plots dit doosje zag liggen in de achterkamertjes van Sturmtiger.



Ik heb meteen de kans aangegrepen om dit merkwaardige scheepsontwerp te gaan maken. Als je het ziet, herken je het meteen door de atypische positie van de 16-inch (406 mm) geschutstorens. Ze hebben zich met drie vooraan gegroepeerd en hebben de opbouw en de grote mast helemaal naar achteren gebombardeerd, zodat het er wat uitziet als een moderne olietanker. De reden voor die groepering vooraan was om te kunnen besparen in de zijbepantsering, want het Verdrag van Washington uit 1921 had de Britten reeds doen afzien van de afwerking van vier kruisers en ze moesten zich in bochten plooien om met de voorzieningen daarvan deze twee schepen te fabriceren.

Het werden voor die tijd erg luxueuze schepen met verschillende ontspanningsruimtes en voorzieningen die in die tijd niet evident waren. Er was een bemanning van zo'n 1400 koppen die hiervan kon profiteren. Alleen bleek, als puntje bij paaltje kwam, de verluchting in sommige ruimtes niet behoorlijk te functioneren. Naast de hoofdkanons waren er nog secundaire wapens van 152mm, luchtafweergeschut (tijdens de oorlog geïnstalleerd) en zelfs twee onderwatertorpedobuizen voor een formaat van torpedo's dat alleen door de Japanners nog toegepast werd. Het schip was 216,8 op 32,4m , had een pantsergordel tot 356 mm en de volle breedte bevond zich zoals je op de foto kan zien pas op 50 m van de achtersteven.

Als gevolg hiervan kreeg je een erg onbestuurbaar schip, in het bijzonder in ondiepe wateren want het had een te grote voorsteven om handig te kunnen sturen. Ook had het schip een beperkte aanvalshoek, want je kon niet te dicht naar achteren vuren met de zware kanons omwille van de drukverplaatsing in de buurt van de achterbouw; vooruit vuren leverde ook een probleem op met de X-toren onder de B-toren geplaatst. Je moest eigenlijk net zoals in de ouwe tijd een broadside afvuren, wat nog niet zo lang uit de mode was maar nu weinig efficiënt in een periode van steeds wendbaardere, sneller varende schepen. Met dat laatste gegeven was het ook niet geweldig gesteld, een 23 knopen en er was constant te weinig tijd voor een groot onderhoud gedurende de oorlog dus haalde ze vaak die topsnelheid nog niet.

Toch slaagde het schip er in om op tijd bij de slag om de Bismarck aan te komen om als eerste zijn kanonnen in te zetten bij de eindstrijd. Gedurende de hele oorlog heeft het zich nuttig kunnen maken in verschillende theaters zoals Scandinavië bij de jacht op de Scharnhorst en Gneisenau (met een bomtreffer met vijftien doden als keerzijde, gelukkig sloeg hij door het panserdek zonder explosie), de bevoorrading van Malta, de landingen in Noord-Afrika en Italië, de Invasie en de beschieting van de laatste hardnekkige moffen op de Kanaaleilanden. Dan was haar kaarsje opgebrand en een paar jaar na de oorlog werd ze gesloopt.



Tamiya heeft deze kit als een waterlijnmodel voorzien, dus er is geen onderwaterschip meegeleverd. Ik heb het boek "Oorlogsschepen" van Hugh Lyon er nog eens bijgelegd, omdat hier een spread van 4 pagina's over de Rodney in staat, zodat werkelijk alle details te zien zijn. Bij de kit zijn een Japanse en een Engelse, soms ietwat cryptisch geformuleerde handleiding te vinden, samen met een uitsluitend Franstalige uiteenzetting over modelbouwtechniek en zelfs verwering. Enkele termen worden zelfs speciaal voor de Fransozen vertaald vanuit het Engels. Maar wat leren die dan zoal? "Desk" is het dek, "large-sall" wordt "grand-petit" en met "steam catapult" wordt een systeem voor het lanceren van reddingsvaartuigen bedoeld. Er wordt gestrooid met verweringstechnieken terwijl de Engelse handleiding net waarschuwt het niet te bont te maken bij deze trots van de Engelse marine. Zo wordt het nooit wat met die jongens hun modellen...



De sprues zijn beperkt tot twee. Ik heb eens rondgekeken in Putte of ze daar metalen kanonnen hadden, maar ik wist niet goed vanbuiten welke ik nodig had dus dat werd noppes. Tamiya zal wel goeie plastic lopen voorzien hebben. Maar je ziet nu al dat het geplak op een halve dag te concluderen valt, de rigging natuurlijk uitgezonderd. Daarom heb ik nog voor wat uitbreiding gezorgd.



Bovenaan zie je de waterlijn van het schip. Er is een staaf aluminium meegeleverd voor gewicht, om te zorgen dat het model niet gaat drijven bij het gieten van het water, veronderstel ik. Dat heb ik er dan maar bijgekocht, dit is ook een primeur voor mij dus ik hoop dat dat allemaal goed verloopt. De bouw zal spoedig kunnen starten, want met mijn watervliegtuig kan ik toch niet verder wegens een slecht klimaat voor de spuit.

Hoi Steven,

Je hebt weer een bijzonder en fraai model te pakken.

Veel succes met de bouw.

Ciao Andrew

Ha je hebt het lelijke eendje van de royal Navy te pakken, en juist daarom een prachtmodel om te bouwen. Zo klein -1/700- het lijkt mij verdraaid lastig. Bij jou zal dat best goed komen. Succes er mee. Groet Wim

Dank jullie voor de aanmoedigingen. Een aantal kerstcadeaus zijn intussen uitgepakt en zullen goed van pas komen.



De Rodney is in verschillende versies te bouwen, recht van de schans en na 1942 of zo. Ik kies voor de laatste versie, omwille van de merkwaardige kleurendracht:





Wat er ongeveer zo uitziet in kleur, model van ene Christoph Suchy (maar niet helemaal correct, want ook het dek moet in camo!):



Voor de Rodney is er wel een PE-set van White Ensign Models, maar ik ga mijn relingen en kranen zelf zien te scratchen, want bij de ArkRoyal is me dat ook gelukt.

zo jij krijgt een stel mooie cadeau's zeg, iemand moet jou wel erg aardig vinden-bofkont.
De camo die je uitzoekt ziet er een echte uitdaging uit, maar wel mooi!
groet wim

Gave dootjes....

Ik ben het met je eens dat je een mooie kleurenschema hebt uitgezocht.

De eerste onderdelen zijn nu gelijmd. Op foto's waar je de bont geschilderde Rodney ziet, staat hij bijna altijd met zijn kanonnen in verschillende elevaties. Daarom besloot ik om de drie torens met hoofdgeschut zodanig te verbouwen dat elk van de kanons, die op een as met drie stuks worden geleverd, apart verstelbaar wordt. Zo kan ik achteraf kiezen welke situatie wenselijk is. De torens zullen ook verdraaibaar worden, dat heeft Tamiya reeds voorzien.

Maar dan ben je wel een paar uurtjes zoet met zagen en boren, temeer omdat de lopen ook uitgeboord en geschuurd moeten worden om er niet plastiekerig uit te zien.



De as is doorboord en voorzien van een metalen staafje, dat met twee stukjes Evergreen bevestigd is aan de binnekant van de geschutstoren. Maar ik moet nog checken hoe ik de torens moet bouwen, want ze zijn heel wat aangepast in de loop van de tijd. ook moet er een katapult op komen, die Tamiya niet vermeldt, hoewel de Rodney wel degelijk een Walrus watervliegtuig kon lanceren van op de x-toren.



Uitboren is gebeurd met behulp van een puntige scalpel. Wat is dat scherp, daar gaan nog accidenten mee gebeuren, denk ik. Maar het resultaat mag er zijn. Ik mag ook niet vergeten om de toppen van de lopen zilver te schilderen.



Tenslotte nog twee onvoltooide onderdelen, de opbouw voor de brug en de mast met kraanarm. En de geschutstorens voor hoofd- en secundair geschut.

Ondertussen ben ik vooral bezig om uit te vissen welke wijzigingen er allemaal nodig zijn om de Rodney na zijn verbouwing te maken, want die zijn velerlei. Hieronder vier foto's om het te demonstreren. Let nog niet op lijmvlekken of kieren, ik doe dat ook nog niet want je weet maar nooit of er geen onderdelen overheen moeten of er een stuk uitgezaagd moet worden...



Dit is de B-toren. Volgens de handleiding komen hier vier rafts op, vandaar alle gaatjes die ik heb moeten dichtstoppen. Maar op foto's van de finale situatie zie je een bakje met "achtdubbele pompom", dat bakje is er al van Evergreen maar ik moet nog drie van die pompoms maken. Op de Ark stonden ze ook, dus ik heb al een voorbeeld.





Achter de B-toren staat de X-toren. Hier stond al voor de oorlog een Supermarine Walrus aquaplane op, gelanceerd vanaf een katapult en voorzien van een eigen kraan aan bakboord voor de brug. Hier krijg je niks van te zien bij Tamiya. Ik ga de katapult en de kraan al zeker moeten maken, voor de Walrus zelf houd ik me nog even in beraad al heb ik er al wat referentie voor gezocht. De katapult is gemaakt uit flessenlood, geplooid met een PE-plooier. Voor de interne structuur is flessenlood met een roosterpatroon gebruikt.





Het meeste werk is gebeurd aan de regio achter de brug, bij de schoorsteen. Hier had ik al een soort richtsysteem gezet. Dat heb ik gedeeltelijk naar onderen verwerkt, want ook hier zijn later pompoms geplaatst op twee paddestoelen. Die heb ik nagemaakt met twee stukken 1/48 Seaking helikopter. De pijpen voor de verluchting van de machinekamer zijn ook aangepast aan een foto, die ik even niet terug vind.


THE ROYAL NAVY DURING THE SECOND WORLD WAR.". ".© IWM (A 16074)IWM Non Commercial Licence



De brug is ook helemaal aangepast met stukken Evergreen. Hier zie je nog wat lijmvlekken, dat komt nog in orde. Ik verwacht ook dat er nog een hele hoop radar zal moeten gescratcht worden, daar ben ik nog maar niet aan begonnen.



Verder een gelukkig 2012!

Met behulp van een pakket Evergreen varia heb ik nu een hele serie additionele bepantsering toegevoegd, die er ten behoeve van de vergrote luchtafweerkracht gekomen was. Voor het positioneren en nameten heb ik vooral gesteund op http://www.whiteensignmodels.com/brochure/1_700_rodney_&_warspite1.htm door Chris Drage, die het schip gebouwd heeft net zoals ik ga doen, maar die wel een hele set PE en ook nog eens de romp van de HMS Nelson ter beschikking had voor zijn klus. Ik heb ook met flessenlood de randen onder de luiken op de brug nagemaakt, een hels karweitje omdat ik die nog in vorm moest plooien en omdat de lijm niet op bevel plakt. Dat wordt nog even afschuren.









Op de achterplecht staat ook nog een verbouwing, die ik heb gemaakt uit Evergreen en een stuk uitlaat van een Mirage. De lijm die je hier nog ziet, is niet zo erg, want die plankenvloer moet daar toch nog weg aangezien er op een tekening pantserstaal te zien is. Waar je de achthoeken ziet, moet ook nog een constructie komen met twee kanonnen en een veelhoekige muur daarrond, wordt nog leuk.

Vandaag zal het haast uitsluitend gaan over het geschut van de Rodney. Dit is in oorlogstijd helemaal aangepast aan de groeiende dreiging vanuit de lucht. Van een tiental stuks 40 mm luchtafweer nam dit in 1945 toe tot wel 61 stuks. Ook de 120 mm kanons werden vervangen door 102 mm's, met een betere bescherming tegen mitrailleurgeschut. Hieronder zie je de oude kanons, de nieuwe zijn op de archieffoto in een vorige post te zien (IWM A 16074):



Gelukkig komt het aantal hiervan nog overeen in beide situaties, zodat ik de 4,7 inchers kon ombouwen naar de lichtere kanons met koepel. Wat ik wel ga moeten bijmaken zijn rafts, want er zijn er maar 3 kleine en drie grote geleverd, terwijl ik er meer dan 10 nodig ga hebben. Hieronder in de hoek zie je hoe ik dat doe, met een nietje en flessenlood. In dat flessenlood heb ik aan de onderkant met een scalpel lijnen getrokken, niet er doorheen maar genoeg om het plankenpatroon van de plastic versies na te bootsen. Gelukkig zijn de rafts vaak met twee boveneen gestapeld en hoef ik dit niet voor elke raft te maken.



Na een aantal stukken weggesneden te hebben van de kanonkulassen, kon ik met buisvormig Evergreen een kanonschild maken en het geheel met strips afdekken. Ik had niet goed opgelet en de affuiten weggeknipt, dit is ook met Evergreen gerestaureerd.



Nu komen we aan het neusje van de zalm in mijn scratchwerk: de pompoms. Deze stukken luchtafweergeschut hadden acht lopen en stonden op een halfcirkelvormig gestel. Er waren ook twee pantserplaten vooraan en de richter had een verhoogd platform achteraan, voorzien van reling. Ik had een vereenvoudigde versie op mijn model van de HMS Ark Royal als voorbeeld, zodat de schaal tenminste al juist zit. Voor de rest was de volgende foto wel nuttig:


THE ROYAL NAVY DURING THE SECOND WORLD WAR.". ".© IWM (A 1408)IWM Non Commercial Licence


THE ROYAL NAVY DURING THE SECOND WORLD WAR.". ".© IWM (A 829)IWM Non Commercial Licence

Het was me al duidelijk dat dit met plastic onderdelen alleen niet ging lukken. De zes ronde platformen had ik niet in scratchparts, ze moesten netjes zes mm groot zijn om in de "paddestoelen" midscheeps te passen. Ik heb metalen roundels gebruikt. Maar ook de geschutsmonden kon ik niet in plastic maken, want ik had de juiste maat Evergeen rod niet. Ik heb ze dan maar in ijzerdraad gemaakt, ietsje overscale want het zou toch een gedoe met lijm worden. Ik heb een stuk sprue met secondenlijm aan mijn kniptang gekleefd zodat ik een ijktoestel had om allemaal even grote stukjes te knippen, want ik had 24 even lange en 24 korte lopen nodig. Dan volgde een urenlange beproeving. Al die loopjes moesten met secondenlijm op een stuk folie gekleefd worden, waarbij de lijm door zijn capillariteit het metaal naar elkaar toe trok en ik alles snel terug juist moest zien te leggen met een mespunt, zo tussen de vloeibare en harde fase van de lijm in (enkele seconden dus). Daarna moesten de 2 maal 4 lopen goed recht op elkaar gekleefd worden en dan begon het iets makkelijker te worden (maar mijn vingers plakten dan ook al behoorlijk aan elkaar).



Van de roundels had ik met een tang een stuk afgeknipt. Dit stuk kon later nog van pas komen voor het platform van de richter. Met Evergreen blokjes maakte ik dan de laders (4 per stuk) en met folie de pantsering. Tenslotte koperdraad voor de relingen en de richtapparatuur. En dan was ik blij dat ik de CA dicht mocht duwen... Ik heb er een hele dag aan gezeten op een paar vierkante centimeter, maar dan heb je wel een mooi plaatje op het eind.



Sommige van de relingen zijn nog niet zo gebogen als ik had gewild, maar het was moeilijk om er voor te zorgen dat ze bleven hangen aan de metalen ondergrond. Nu volgen nog enkele foto's waar alles dat tot nu toe gebouwd is of terug weggehaald is, getoond wordt in dry-fit. De davits waren bevestigd aan de scheepsboord, maar op de foto's in 1945 zijn die nergens te bekennen dus heb ik ze er terug afgeknipt.





Een volgende stap worden de 40mm geschutsstanden. Zoals gezegd, 61 stuks maar ik moet nog uitzoeken waar die moeten komen (ik heb alleen een duidelijke plaat van de Nelson en die is blijkbaar anders). Het zijn er veel maar volgens mij gaat het een stuk makkelijker worden dan de ingewikkelde pompoms.